Μια μέρα στην Ουάσιγκτον

Το editorial της Κύρας Αδάμ από την «Ελλάδα αύριο»

Αν δεν ήταν ο ειδικός τόπος και το ειδικό πρόσωπο, η 8^η Αυγούστου θα ήταν «η εκδρομή μιας μέρας».

Αλλά είναι στην Ουάσιγκτον, στο Λευκό Οίκο, με τον πρόεδρο Ομπάμα.

Το ραντεβού με τον Αμερικανό πρόεδρο, ο έλληνας πρωθυπουργός  το επιδίωκε από καιρό, μέσα στην άνοιξη.

Όμως η αμερικανική κυβέρνηση διεμήνυε άλλοτε κομψά και άλλοτε άγαρμπα, ότι η επίσκεψη αυτή για να πραγματοποιηθεί, έπρεπε να είχε και συγκεκριμένο περιεχόμενο- δηλαδή για τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή.

Και το «πλήρωμα του χρόνου» ήρθε.

Η αμερικανική κυβέρνηση έχει κάθε λόγο να ανησυχεί για τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Οι πρόσφατες «αραβικές επαναστάσεις» πάνε από το κακό στο χειρότερο. Λιβύη, Συρία, Αίγυπτος τείνουν να ξεφύγουν από «δυτικό» έλεγχο, καθώς οι μετριοπαθείς  μουσουλμανικές ομάδες, που συνομιλούν με τις ΗΠΑ και  ανέτρεψαν  ή προσπαθούν να ανατρέψουν τυραννικά καθεστώτα και «δικτατορίες», ούτε μετριοπαθείς αποδεικνύονται, αλλά ούτε και πολιτικώς ικανές να συγκρατήσουν  τις χώρες αυτές «στον σωστό δρόμο».

Επιπροσθέτως, ο  Τ. Ερντογάν που ήθελε  να προβάλει εαυτόν ως τον νέο ισλαμιστή «πορθητή» της περιοχής, μάλλον έχει βαλτώσει στην πλατεία Ταξίμ, όπου χιλιάδες μη ισλαμιστές  τούρκοι, όλων των κατηγοριών και προελεύσεων, του βγάζουν γλώσσα πάνω από  μήνα. Χάνει έτσι πολλούς πόντους από το ειδικό βάρος που θα ήθελε να είχε ως ο μοναδικός, σταθερός  και απόλυτος διαπραγματευτής- ρυθμιστής  της περιοχής.

Χωρίς να υποβαθμίζουν τον Τ. Ερντογάν ως τον πλέον πολύτιμο εταίρο και σύμμαχό τους  (σ.σ. η σύγκριση της «αυτοκρατορικής» επίσκεψης Ερντογάν στις ΗΠΑ τον περασμένο Μάιο, με την «τσιγκούνικη» επίσκεψη Σαμαρά τον Αύγουστο, θα είναι απελπιστικά απογοητευτική για τον δεύτερο), οι ΗΠΑ προφανώς θέλουν να δοκιμάσουν και τον Αντ. Σαμαρά στο παιχνίδι αυτό.

Το υπόβαθρο μιας τέτοιας συζήτησης είναι πάντα σταθερό και παρόν. Πρόκειται για την Αμυντική Συνεργασία Ελλάδας ΗΠΑ, με επιχειρησιακή κορωνίδα τη βάση της Σούδας, που προσφάτως είχε δεχθεί αίτημα επέκτασής της  για στάθμευση  πολλών τύπων αεροσκαφών. Λόγω περιοχής (Ανατολική Μεσόγειος) δύσκολα το μάτι στον χάρτη φεύγει από το αεροδρόμιο της Καρπάθου και το λιμάνι της Ρόδου.

Στο ίδιο ακριβώς θέμα εντάσσεται και το θέμα της Κύπρου, για το οποίο η αμερικανική πλευρά δεν κρύβει την επιθυμία της να διευθετηθεί οριστικώς το θέμα, στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης  ειρήνης(;) στην περιοχή. Με γνώμονα πάντοτε ότι ο σταθερότερος και πολυτιμότερος σύμμαχος των ΗΠΑ στην περιοχή, δηλαδή η Τουρκία, δεν πρόκειται να βγει ζημιωμένη.

Ένα επιπλέον βασικό «κλειδί» για τις συζητήσεις της 8^ης Αυγούστου αναμένεται να είναι ο ενεργειακός χάρτης της περιοχής. Με την εμπλοκή του αγωγού αερίου ΤΑΡ, την επιλογή της SOCCAR για τον ΔΕΣΦΑ και τον εξοστρακισμό της GAZPROM από τη ΔΕΠΑ, η Ουάσιγκτον μπορεί να κοιμάται ήσυχη ότι η Ελλάδα επί κυβέρνησης Σαμαρά είναι και πάλι back on track για τα αμερικανικά ενεργειακά συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή,  με την απώθηση του ρωσικού  ενεργειακού γίγαντα, που προς στιγμήν και μόνο απειλήθηκαν από τις ρωσικές επιλογές της κυβέρνησης Κ. Καραμανλή.

Το σχέδιο βεβαίως θα ολοκληρωθεί αν η Κύπρος και το Ισραήλ «πειστούν» τελικώς ότι η μόνη οδός αγωγών για τους ενεργειακούς θησαυρούς τους είναι η Τουρκία..

Φυσικά θα εξεταστεί και η θλιβερή  ελληνική οικονομική κατάσταση. Αλλά κανείς δεν περιμένει από τον πρόεδρο Ομπαμα να ξεκινήσει σταυροφορία εναντίον της κας Μέρκελ για την τύχη της Ελλάδας..