«Το ξέφραγο αμπέλι των αθλητικών της ΕΡΤ…!»

email Γιάννη Μαμουζέλου στο enimerosi24

Ελπίζω, δημοσιογράφοι και μη, να μού επιτρέπουν να σχολιάσω κάποια πράγματα για τα δρώμενα στη διεύθυνση αθλητικών προγραμμάτων της ΕΡΤ, από την οποία αποχώρησα μόλις δεκαπέντε ημέρες πριν συμπληρώσω 36 χρόνια συνεχούς εργασίας στη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση.

Αφορμή η είδηση ότι «εξαφανίστηκε» παρουσιαστής της Αθλητικής Κυριακής, μιας κυριολεκτικά ιστορικής εκπομπής την οποία είχα την τιμή και τη χαρά να παρουσιάζω ή να συμπαρουσιάζω για πολλά χρόνια, μπαίνοντας στο στούντιο -με πολύ τρακ και συναίσθηση ευθύνης- πολύ νέος μεν αλλά σχεδόν ως εκπαιδευόμενος δε με τον μαιτρ Γιάννη Διακογιάννη!

Λοιπόν, αν αναρωτιέστε γιατί συμβαίνουν πολλά στο ευαγές ίδρυμα, ειδικά στα αθλητικά, εδώ και μια ντουζίνα χρόνια, η απάντηση είναι απλή: έπαψαν να υπάρχουν κανόνες ή κι αν υπήρχαν δεν εφαρμόζονταν! Δεν εννοώ μόνο τους τυπικούς, τις προϋποθέσεις ή τα κριτήρια που θα εξασφάλιζαν σωστές επιλογές για θέσεις διευθυντών ή προϊσταμένων, αλλά και εκείνους της δεοντολογίας και των δημοσιογραφικών «εθίμων», που άλλοτε επέτρεπαν να αναδεικνύονται και να αναλαμβάνουν ρόλους όσοι -όχι βέβαια πάντοτε ή χωρίς σφάλματα- είχαν δείξει στην πράξη πως είχαν τη δυνατότητα να παρουσιάσουν μια εκπομπή ή να περιγράψουν ένα διεθνή αγώνα κ.α.

Αφού πρώτα είδαμε να ορίζονται κάποιοι  διευθυντές ή προϊστάμενοι χωρίς καμιά διαδικασία ή κριτήρια (απλώς και μόνο επειδή ήταν φίλοι ή γνωστοί κάποιου υψηλά ιστάμενου εντός ή εκτός ΕΡΤ, με κομματικές ή ακόμη και με παραγοντικές «επιθυμίες» κ.α. τρελά!) φυσικά μετά είδαμε εναλλαγές παρουσιαστών και παρουσιαστριών σε αθλητικές εκπομπές ή και ειδήσεις σε στιλ ροτέϊσον ποδοσφαιρικού ρόστερ!

Διαλυτικό φαινόμενο που πέραν από την αναξιοπιστία δημιούργησε και φαινόμενα σκληρών φανερών ή κρυφών διαγκωνισμών (διαβάζεται και ως γλείψιμο ή τηλεφωνήματα…) μεταξύ των φιλόδοξων (συνήθως νεαρών και χωρίς δημοσιογραφικό μπακγκράουντ) αθλητικών συντακτών της ΕΡΤ.

Ασφαλώς και όλοι δικαιούνται στο «βήμα μπροστά», στην «ευκαιρία», στη «δοκιμή», στην «προβολή» κ.λπ. Το θέμα είναι το πότε και το πώς…

Εκεί δεν υπήρχε λογική και κατάλληλη προετοιμασία…

Έτσι, κάποιοι γίνονταν ξαφνικά σταρ, χωρίς καλά καλά να έχουν κάνει δέκα ζωντανά ή μαγνητοσκοπημένα ρεπορτάζ σε μια μετάδοση ή εκπομπή κι άλλοι πάνω που πίστευαν ότι είχαν κερδίσει τα πολλά …15λεπτα δημοσιότητας του Γουόρχολ, βρίσκονταν -συχνά με άκομψο και προσβλητικό τρόπο- στο παρασκήνιο!

Δεν με ενδιαφέρουν τα παραδείγματα ούτε τα πρόσωπα… Τίποτε δεν είναι απόλυτο, ούτε 100% σωστό ή λάθος.

Ο κάθε διευθυντής (κάποιες φορές και λόγω άνωθεν εμπνεύσεων…) όριζε όποιον παρουσιαστή ήθελε, είτε σε τακτικές εκπομπές είτε σε έκτακτες λόγω Euro, Ολυμπιακών, Μουντιάλ ή ευρωμπάσκετ!

Ασφαλώς δεν έχουν ξεχαστεί εκπομπές όχι απλώς με δημοσιογράφους εκτός ΕΡΤ αλλά και με μη δημοσιογράφους, ηθοποιούς ή διασκεδαστές ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, ακόμη και μη αθλητικούς δημοσιογράφους!

Η ΕΡΤ είχε δημιουργήσει μια «ταυτότητα», ένα «προφίλ» στα αθλητικά, βάσει των οποίων ακόμη κι αν δεν ήξερε κανείς ποιο κανάλι είχε πατήσει στο τηλεκοντρόλ, μόλις έβλεπε ή άκουγε τον παρουσιαστή ή σχολιαστή ήξερε ότι παρακολουθούσε ΝΕΤ ή ΕΤ1 ή ακόμη και ΕΤ-3!

Μετά χάθηκε η …μπάλα, μαζί με την εντιμότητα, το ήθος, τη δεοντολογία, την επαγγελματική ηθική, κάποτε και τη στοιχειώδη στάση επαγγελματισμού ή αξιοπρέπειας μεταξύ προϊσταμένων-υφισταμένων, «μονίμων” ή «συμβασιούχων” κ.λπ. Βλέπετε, εκτός από τους εναλλασσόμενους ευνοημένους ή αδικημένους είχε υπονομευθεί και η ελάχιστη επαγγελματική ισορροπία, γιατί υπήρχαν τα κορόϊδα που έπαιρναν το μισθό της ΣΣΕ (άντε κάποιοι και καμιά υπερωρία) και οι μάγκες, οι πονηροί, οι «φωστήρες και σωτήρες” (ειδικά μετά το 2004 γεμίσαμε από δαύτους…) που έφτιαξαν μια ομάδα φίλων, οι οποίοι άλωσαν και τα ταμεία της ΕΡΤ με μισθούς πάνω από 5 ή και 10 χιλιάδες ευρώ! Αυτοί που βέβαια ήταν και πολύ large στα έξοδα των ταξιδιών ή των εξωτερικών παραγωγών, στην Ελλάδα ή διεθνώς…

Στην ΕΡΤ δεν έμαθαν ποτέ ότι καθοριστικό στοιχείο να πετύχεις ως διευθυντής ή προϊστάμενος είναι να ξέρεις να διοικείς ανθρώπους (κυρίως νέους), να τους καθοδηγείς, να τους εκπαιδεύεις, να τους εμπνέεις, να τους παρατηρείς, να τους κρατάς τα «γκέμια” και να τους δίνεις ρόλο στον  κατάλληλο χρόνο, με τον κατάλληλο τρόπο και με βάρος που ν’ αντέχουν οι γνώσεις και οι εμπειρίες καθενός. Να ξέρουν δηλ. το υπόβαθρο, το «ειδικό βάρος” καθενός, όταν μάλιστα σταδιακά έπαψαν να υπάρχουν στην ΕΡΤ δημοσιογράφοι με  πείρα από εφημερίδες ή περιοδικά (σχολεία για τη γραφή, την έκφραση, την ανάπτυξη γνώσεων κ.α.) κ.λπ.

Εδώ και χρόνια αυτό δεν γίνεται, γιατί πρώτα δεν είχαν αξιολογηθεί διευθυντές και προϊστάμενοι του αθλητικού τομέα, αν δηλ. είχαν τις ικανότητες να διαχειριστούν έτσι τα πράγματα…

Οπότε γίνανε πολλά φάουλ, πέναλτι, αυτογκολ, βήματα και εσφαλμένες εκκινήσεις! Βλέπετε μερικοί πάρκαραν τα…καλάμια στον προθάλαμο των γραφείων τους…

Άρα, το πρόβλημα δεν είναι τώρα ο Βασίλης, άλλοτε η Άννα, η Μαρία ή ο Νίκος κι αύριο ο οποιοσδήποτε παρουσιαστής ή σχολιαστής…

Το πρόβλημα είναι να υπάρξει σοβαρή διοίκηση στην ΕΡΤ από πάνω μέχρι κάτω, να θεσπισθούν ή βελτιωθούν ή -όπου υπάρχουν- να εφαρμοστούν με αντικειμενικά κριτήρια κανόνες επιλογής (βάσει τυπικών και ουσιαστικών  προσόντων και πείρας) όσων πρόκειται να αναλάβουν θέσεις ευθύνης… Και όταν μιλάμε για τηλεόραση ή για ραδιόφωνο σ’ αυτές δεν ανήκουν μόνο εκείνες των προϊσταμένων ή διευθυντών, συμβούλων κ.α. αλλά και εκείνες των παρουσιαστών εκπομπών, σχολιαστών αγώνων, ρεπόρτερ κ.λπ. Για να μην πλήττονται κάποιες φορές βάναυσα η γλώσσα, ο αθλητισμός, η δημοσιογραφία κ.α.!

Λυπάμαι αν ενοχληθούν κάποιοι συνάδελφοι, αλλά όσοι θέλουν να κοιτάζουν με ανοικτά μάτια τον καθρέφτη τους δεν θα αμφισβητήσουν τα προαναφερθέντα…

ΥΓ για τον κ. Μηχιώτη

Ελπίζω να προσέξει αυτά τα ολίγα ο διορθωτής μου στα ελληνικά κ. Μηχιώτης: Συνάδελφε, σίγουρα δεν είμαι Μπαμπινιώτης και είτε στο γραπτό είτε στον προφορικό λόγο κάποια λάθη κάνω… Μόνο που για την «επιτάχυνση” ο φίλος σου ο Μπαμπινιώτης γράφει ότι εκτός της φυσικής σημαίνει «αύξηση της ταχύτητας (με την οποία γίνεται κάτι), όπως λ.χ. επιτάχυνση του βήματος, επιτάχυνση του ρυθμού, της διαδικασίας, της εκτέλεσης έργου, άρα και επιτάχυνση της πτώσης της χώρας στον γκρεμό, που την οδηγούν τα Κόμματα που αγαπάς, θαυμάζεις ή ψηφίζεις μαζί με τους χαρισματικούς (;)ηγέτες (; ) τους!

Γιάννης Μαμουζέλος
Δημοσιογράφος- Συγγραφέας
Μέλος ΕΣΗΕΑ & ΠΣΑΤ