Στη ζούγκλα με τους μανατζερ

Αναδημοσίευση από “ΤΑ ΝΕΑ” :
Είναι ζούγκλα εκεί έξω. Και κάποιος πρέπει να προστατέψει τους κακόμοιρους τους διάσημους καλλιτέχνες από τα ανήμερα θεριά του Τύπου, που καραδοκούν να τους κατασπαράξουν. Γι΄ αυτό για κάθε εγχώρια Μαντόνα που απευθύνεται σε κοινό 20.000 άντε 50.000 νοματαίων- σε αντίθεση προς τη βεριτάμπλ με κοινό εκατομμυρίων- ανακαλύφθηκε καθυστερημένα ο «μάνατζερ».
Όπου μάνατζερ στην περίπτωση της βεριτάμπλ Μαντόνας είναι εκείνος που ξέρει τους νόμους της επικοινωνίας τόσο, ώστε να φροντίζει όταν και όποτε θελήσει η σταρ να μοιραστεί τις σκέψεις της με το κοινό της μακρινής Ελλάδας να διαθέσει σε κάθε έντυπο που θα επιλέξει συγκεκριμένο χρόνο, για παράδειγμα «θα μιλήσετε μεταξύ 11.23 και 11.29, απαράβατα» ή «θα θέσετε μόνον τρεις ερωτήσεις».
Ο «μάνατζερ» της εγχώριας Μαντόνα ξέρει και από μιζανπλί ή ίματζ μέικινγκ («μη φοράς μπλουζάκι, θα διώξει το γυναικείο κοινό») και είναι συνήθως κάποιος κολλητός, αρραβωνιαστικός, σύζυγος, που κρίνει τα καλλιτεχνικά με τις αστείρευτες γνώσεις που έχει από πρωινάδικα ή μεσημεριανάδικα. Ή είναι κάποιο κοριτσόπουλο, με πλούτο γνώσεων από κοριτσίστικα περιοδικά, «επί των δημοσίων σχέσεων» δισκογραφικής εταιρείας.
Οι συμφωνίες που κλείνουν τα λάιφ στάιλ έντυπα αφορούν συνήθως πανάκριβη σουίτα στο τάδε ξενοδοχείο στη Μύκονο ή τη Σαντορίνη, φωτογράφιση με δημιουργίες της τάδε σχεδιάστριας (συνήθως κολλητής του μάνατζερ, κι ας έχουν μαλλιοτραβηχτεί σε τάλεντ σόου), τα οποία «μετά ο καλλιτέχνης μπορεί να κρατήσει, αρκεί να αναφερθεί η σχεδιάστρια στα κρέντιτς» και γενικώς δωρεάν σίτιση και διαμονή για τον καλλιτέχνη, τον «ίματζ μέικερ», τον «μάνατζερ», κάτι κολλητούς τους ή και το κοριτσόπουλο της δισκογραφικής. Συνηθισμένοι λοιπόν οι εγχώριοι σταρ και οι «μάνατζέρ» τους στις συμφωνίες αυτές, τρομάζουν όσο να ΄ναι αν κάποιοι ζητούν μια νέτη, σκέτη συνέντευξη. Και αρχίζει ένα διασκεδαστικό γαϊτανάκι:
Καθώς τα κινητά των σταρ, ακόμη και αν τα έχεις αποκτήσει από προηγούμενη επικοινωνία ή από κάποιον κολλητό τους, δεν ισχύουν γιατί αλλάζουν «από τον φόβο των θαυμαστών τους» (ατάκα του «μάνατζερ»), για να μιλήσεις φερ΄ ειπείν με τον τάδε Σάκη Ρουβά, τη δείνα Παπαρίζου ή την Πέγκυ Δείνα χρειάζεται να περάσεις από την κρησάρα του «μάνατζερ»: «Τι τη θέλετε;». «Για μία συνέντευξη». «Τι ακριβώς έντυπο είστε;».
«Θα μπορούσατε να αγοράσετε ένα φύλλο από το περίπτερο για να ενημερωθείτε». «Για εξώφυλλο τη θέλετε; Αλλιώς να μην το συζητάμε». «Αυτό δεν θα το αποφασίσουμε τώρα». «Ξέρετε το τάδε περιοδικό μάς δίνει εξώφυλλο και φωτογράφιση στη Μύκονο».
«Ναι, αλλά εμείς ζητάμε απλώς μια συνέντευξη». «Α, δεν έχει νέο δίσκο τώρα». «Παρ΄ όλα αυτά, εμείς ενδιαφερόμαστε να μιλήσουμε μαζί της τώρα». «Θα της το μεταφέρω»…
Περνούν δέκα ημέρες. Το τηλέφωνο του «μάνατζερ» το σηκώνει κάποια κοπελίτσα, πιθανότατα βοηθός της κομμώτριας της σταρ. «Είναι σε ταξίδι στην Ιταλία. Θα γυρίσει την άλλη βδομάδα». Τηλεφώνημα ξανά. Άλλη βοηθός. «Τι τον θέλετε;» Εξηγείς. «Μισό λεπτό». Κάτι ψιθυρίζει συνωμοτικά. Σου δίνει τον «αρμόδιο». «Ο σταρ ξεκουραζόταν μετά τις συναυλίες και δεν μπόρεσα να του το μεταφέρω. Πάρτε την άλλη εβδομάδα».
Παίρνεις γιατί, όσο να ΄ναι, κρέμεσαι και από τα χείλη του σταρ. «Του το είπα, αλλά δεν θα μπορέσει τώρα. Σε πέντε ημέρες». Και πάει λέγοντας…
Η διασκεδαστική εναλλακτική: Μιλάει το κοριτσόπουλο της δισκογραφικής με τον «μάνατζερ», τον σύζυγο, αρραβωνιαστικό, γενικώς εκείνον που κάνει κουμάντο. Και σου απαντάει: «Να κάνουμε τη συνέντευξη Σεπτέμβριο που έχει νέο δίσκο;». «Γιατί;» «Τώρα μπορεί να καεί η συνέντευξη (σ.σ.: δεν ρωτάς τι είναι η συνέντευξη για να της καεί). Άλλωστε τώρα έχει κάνει πολλά»- εννοώντας προφανώς εξώφυλλα λαϊφστάιλ περιοδικών και φωτογραφίσεις στη Μύκονο. «Μα ποιος τα έκανε όλα αυτά τα “πολλά”; Εσείς δεν της τα κάνατε;». «Γίνεστε επιθετικός». «Στα “πολλά” που έκανε για τη δημοσιότητά της, η συγκεκριμένη συνέντευξή της ξεχειλίζει το ποτήρι;».
Από την περίπτωση αυτή δεν εξαιρούνται και κάποιοι νεώτεροι- τηλεοπτικής αγωγήςσταρ του θεάτρου μας, που λειτουργούν με υποδεκάμετρο δημοσιότητας. «Ξέρετε έχω κάνει πολλά δημοσιεύματα αυτό τον καιρό και θέλω να κρατηθώ λίγο μακριά» ή «Όταν θα έχω καινούργιο έργο, θα μιλήσουμε». «Μα, εμείς θα θέλαμε να μιλήσουμε τώρα». «Νομίζω ότι έχω εκτεθεί υπερβολικά και θα κάνω κράτει».
Το σύνηθες ντιλ των «μάνατζερ» είναι για εξώφυλλο (όπου…) ή για το μέγεθος του «κομματιού». «Θα είναι ολόκληρη σελίδα;». «Ας κάνουμε πρώτα τη συνέντευξη». «Αν είναι να μιλήσει, δεν κάνει κάτι κάτω από εξώφυλλο ή σελίδα», λέει ο «μάνατζερ». «Κοιτάξτε, σύζυγός της είμαι, ξέρω πως δεν θέλει κάτι λιγότερο» (ο «προσωπικός» μάνατζερ στη ζωή και την καριέρα). «Μα αν η συνέντευξη δεν έχει ενδιαφέρον για μας, πώς να σας πω εκ των προτέρων για το μέγεθος;». «Για τα θέματα επικοινωνίας της αποφασίζω εγώ!».
Όλοι οι παραπάνω διάλογοι είναι αληθινοί!

Παύλος Ηλ. Αγιαννίδης