Οι άνθρωποι θα πάνε στον Αρη, αλλά δεν θα γυρίσουν – Οι τεράστιες απαιτήσεις σε καύσιμα αναγκάζουν τη ΝΑSΑ να σχεδιάζει αποστολές αποκλειστικά για μόνιμη εγκατάσταση

ΧΙΟΥΣΤΟΝ H αποστολή ανθρώπων στον Αρη, τον Κόκκινο Πλανήτη, αποτελεί διαχρονικό όνειρο για τους επιστήμονες της Εθνικής Υπηρεσίας Αεροναυτικής και Διαστήματος των ΗΠΑ, της γνωστής ΝΑSΑ. Υπάρχει όμως ένα ζήτημα: το ταξίδι είναι τόσο μακρινό και οι ανάγκες σε καύσιμα τόσο μεγάλες, ώστε το πλήρωμα της πρώτης αποστολής προς τον Κόκκινο Πλανήτη δεν θα μπορεί να επιστρέψει στη Γη!

Κανένα πρόβλημα, απαντούν οι επιστήμονες: η πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον Αρη θα αποτελείται αποκλειστικά από εθελοντές που θα πραγματοποιήσουν εν γνώσει τους ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή και θα έχουν σκοπό τον μόνιμο εποικισμό του Κόκκινου Πλανήτη. Το σχέδιο, με συνολικό προϋπολογισμό 1,1 εκατ. ευρώ, ονομάζεται «Το διαστημόπλοιο των 100 ετών» («100-Υear Starship») και, σύμφωνα με τον διευθυντή του Κέντρου Ερευνών Αmes της ΝΑSΑ, Πιτ Γουόρντεν, μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα στα επόμενα 20 χρόνια.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το κόστος της αποστολής και της επιστροφής τεσσάρων αστροναυτών από τον Αρη, ακόμη και αν επιλύονταν ως εκ θαύματος τα τεχνικά προβλήματα, ισοδυναμεί με το κόστος της «one-way» αποστολής 20 ατόμων. «Το συγκεκριμένο διαστημικό πρόγραμμα έχει στόχο τον εποικισμό του Αρη, όχι την επίσκεψη σε αυτόν» είπε ο κ. Γουόρντεν, προσθέτοντας ότι «ως το 2030 είναι δυνατό να ζουν άνθρωποι στον Κόκκινο Πλανήτη». Μαζί του συντάσσονται και οι επιστήμονες Ντιρκ Σούλτσε και Πολ Ντέιβις, οι οποίοι, σε άρθρο τους στην επιστημονική επιθεώρηση «Journal of Cosmology», θεωρούν ότι ένα πρώτο βήμα είναι η αποστολή τεσσάρων αστροναυτών στον Αρη, οι οποίοι και θα αποτελέσουν τον πυρήνα για τον μελλοντικό εποικισμό του πλανήτη με εφόδια που θα τους αποστέλλονται από τη Γη.

Οι δύο επιστήμονες ισχυρίζονται ότι με τη χρήση κινητήρων, οι οποίοι θα καταναλώνουν πυρηνική ενέργεια, το ταξίδι ως τον Αρη θα διαρκούσε μόλις τέσσερις μήνες: όμως οι συνθήκες για τη διαβίωση του ανθρώπου επάνω στον πλανήτη είναι απαγορευτικές χωρίς τη χρήση ειδικών τεχνολογιών. Αυτό θα συμβεί επειδή οι αστροναύτες, κατά το μακροχρόνιο ταξίδι τους στο Διάστημα, θα χάσουν περίπου το 40% της μυϊκής τους δύναμης. Οταν λοιπόν θα φθάσουν στον Αρη και θα πρέπει να εργαστούν για να στήσουν μια μόνιμη βάση, δεν θα τους έχουν απομείνει σωματικές δυνάμεις για να φέρουν εις πέρας ένα τόσο απαιτητικό έργο.

«Νέες τεχνολογίες, όπως η συνθετική βιολογίακαι οι μεταβολές στα ανθρώπινα γονίδια, θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην καλύτερη προσαρμογή του ανθρώπινου οργανισμού στις αφιλόξενες εκτάσεις του Αρη» καταλήγει ο διευθυντής της ΝΑSΑ.

Ο αφιλόξενος πλανήτης
Η επιφανειακή θερμοκρασία του Αρη είναι πολύ χαμηλή, γύρω στους 50 C υπό το μηδέν, ενώ το καλοκαίρι όλος ο πλανήτης πλήττεται από ισχυρές ανεμοθύελλες ταχύτητας 400 χλμ./ώρα. Επίσης, όποιος βρίσκεται στην επιφάνειά του βομβαρδίζεται από την ηλιακή ακτινοβολία, καθώς η ατμόσφαιρά του δεν διαθέτει προστατευτική ζώνη όζοντος. Ωστόσο, ο Αρης, παρά το αφιλόξενο του κλίματός του, παραμένει ο πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος με τα πιο κοντινά στη Γη χαρακτηριστικά. Εχει σχεδόν την ίδια διάρκεια ημέρας, τις ίδιες εποχές και περίπου διπλάσια διάρκεια έτους. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι ο πλανήτης διαθέτει υπόγεια κοιτάσματα νερού και διοξειδίου του άνθρακα, ενώ πολλοί αστρονόμοι έχουν δηλώσει ότι εντόπισαν μεθάνιο στην ατμόσφαιρα του Αρη.

(Αναδημοσίευση από ΒΗΜΑ)