Γιατί οι Ιάπωνες έχασαν την εκμετάλλευση των ελληνικών σιδηροδρόμων και φτάσαμε σήμερα στην τραγωδία των… Τεμπών

Το πόρισμα που δόθηκε στη δημοσιότητα από την επιτροπή εμπειρογνώμων για το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών και τις μεγάλες συγκεντρώσεις της περασμένης Παρασκευής, δείχνει τη διαχρονικότητα του κράτους να προστατεύει το λαό του στις μεταφορές

Γράφει ο Πέτρος Κοντραφούρης

Στο πόρισμα, όπως τόνισε ο κύριος Καπετανίδης εκ μέρους του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, η εκπαίδευση προσωπικού, κακές συντηρημένες και υποβαθμισμένες υποδομές του δικτύου, ελλιπή χρηματοδότηση, και διαχρονικές παθογένειες συνετέλεσαν στην τραγωδία των Τεμπών σε συνδυασμό με ανθρώπινα λάθη.

Οι ευθύνες των κυβερνήσεων μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας για το σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας μας είναι διαχρονικό και αγγίζει όλες τις κυβερνήσεις που άφησαν το σιδηρόδρομο να λειτουργεί με απηρχαιωμένα συστήματα. Μόνο οι ατμομηχανές των ελληνικών σιδηροδρόμων σταμάτησαν να λειτουργούν.

Όλες οι προηγμένες χώρες απόκτησαν ένα σιδηροδρομικό δίκτυο κόσμημα στις μεταφορές με επικεφαλής την Ιαπωνία που θεωρείται η βασίλισσα των σιδηροδρομικών μεταφορών με τρένα που αγγίζουν ή και ξεπερνούν σε ταχύτητα τα 300 χιλιόμετρα την ώρα.

Είχα την ευκαιρία να ταξιδέψω πολλές φορές στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου και να απολαμβάνω διαδρομές με τρένα σαν να ταξιδεύεις με κρουαζιερόπλοια πολυτελείας. Από Τόκυο, προς Οζάκα, Γιοκοχάμα, Κόμπε, Χιροσίμα και άλλες πόλεις. Και όλα αυτά, 20 χρόνια μετά την ατομική βόμβα το 1944 στη Χιροσίμα. Είχα την τύχη να τα ζήσω σε νεαρά ηλικία το 1964 όταν είχε αναλάβει το Τόκυο τους Ολυμπιακούς αγώνες, αλλά και αργότερα. Ένας λαός που γεννήθηκε μέσα από τις στάχτες μετά τη βόμβα και κατάφερε τόσα πολλά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Εδώ ταιριάζει και η φράση που αποδίδεται στον Αριστοτέλη, «κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν».

Έτσι και εμείς έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν και τους αναθέτουμε την διακυβέρνηση της χώρας και στη συνέχεια τους στέλνουμε στα τάρταρα, όπως πολιτικά πρόσωπα να χαρακτηρίζονται φυτώρια δολοφόνων, βιαστών, εγκληματίες, μαφιόζοι και βλάκες κατεβάζοντας το επίπεδο στο πεζοδρόμιο με στόχο την εκδίκηση και καταδίκη ανεξάρτητα αν ο κατηγορούμενος είναι αθώος η ένοχος. Μα εμείς δεν τους έχουμε εκλέξει να μας κυβερνήσουν;

Χιροσίμα – Στο κτήριο όπου έπεσε η ατομική βόμβα παρέα με γιαπωνέζο

Το περίεργο είναι ότι όλοι μιλάνε για δικαιοσύνη, ενώ οι ίδιοι βάλουν εναντίον της δικαιοσύνης και των δικαστών. Αλήθεια τι αντίφαση… Ζητάς δικαίωση και τιμωρία για κάτι που δεν πιστεύεις. Δεν ξέρω, ζούμε σε μια εποχή απρόβλεπτη που κανείς δεν γνωρίζει τι θα συμβεί την επόμενη μέρα που ξημερώνει.

Έτσι αυτή η λαοθάλασσα, που πλημμύρισε όλες τις πλατείες και δρόμους της χώρας, με αίτημα τη δικαιοσύνη και καταδίκη των υπευθύνων των Τεμπών, είναι ένα πρωτόγνωρο γεγονός και δεν έχει καμία σχέση με προηγούμενες συγκεντρώσεις, διότι αφορά ανθρώπινες ζωές. Δεν έχει καμία σχέση με υλικές ή άλλου είδους πολιτικές απολαβές στις οποίες πολλοί επενδύουν.

Αυτοί είμαστε οι έλληνες, αυτοί είναι η μοίρα μας, να ζούμε μέσα στις πολιτικές αντιθέσεις με τους πολιτικούς μας να αγωνίζονται ποιος θα κάνει τα περισσότερα ρουσφέτια και να παραμείνει στην εξουσία η μέσα από παραμύθια και υποσχέσεις να διεκδικήσει την εξουσία.

Μια τέτοια ιστορία είναι και οι Γιαπωνέζοι επενδυτές που έφτασαν στην Ελλάδα για να επενδύσουν στον ελληνικό σιδηρόδρομο και να αναλάβουν τις σιδηροδρομικές μεταφορές, φθάνοντας μέχρι τα βαλκάνια και την Ευρώπη. Αν τότε είχαν υλοποιηθεί οι συζητήσεις, σήμερα η Ελλάδα θα ήταν παράδειγμα προς μίμηση στις σιδηροδρομικές μεταφορές και δεν θα υπήρχαν Τέμπη.

Ήταν μετά τις εκλογές του 1977 όταν μια ομάδα Γιαπωνέζων επενδυτών είχε φτάσει στην Ελλάδα για να βολιδοσκοπήσει και να επενδύσει στον ελληνικό σιδηρόδρομο. Είχε προηγηθεί το 1976 η συνεργασία της οικογένειας Θεοχαράκη που είχε δημιουργήσει τη ΤΕΟΚΑΡ ΑΕ και ήθελε να συνεργαστεί με τον Ιαπωνικό κολοσσό αυτοκινήτων της NISSAN. Στόχος μονάδα συναρμολόγησης αυτοκινήτων και η δημιουργία νέων μονάδων παραγωγής με προοπτική την επέκταση στην Ευρώπη στα μέσα του 1978, αλλά συνάντησε πολλά εμπόδια.

Ήταν η ίδια περίοδος όταν η κυβέρνηση Καραμανλή την δεύτερη 4ετία, επιχειρούσε την ανασυγκρότηση της Χώρας με αντιπρόεδρο τον Κωνσταντίνο Παπακωνσταντίνου και κορυφαίους υπουργούς όπως ο Γεώργιος Ράλλης ο Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος ο Παναγιώτης Παπαληγούρας, Ευάγγελος Αβέρωφ, Ιωάννης Βαρβιτσιώτης, Ιωάννης Μπούτος και μια πλειάδα εκλεκτών υπουργών και πολιτικών.

Η ομάδα Γιαπωνέζων επενδυτών είχε έρθει στην Ελλάδα με σκοπό να αναλάβει τη διαχείριση του σιδηροδρομικού δικτύου και να επενδύσει μεγάλα ποσά με αντάλλαγμα την εκμετάλλευση του δικτύου για 50 χρόνια, έχοντας τον πλήρη έλεγχο, με σκοπό την ανανέωση για άλλα 50 κ.ο.κ.

Μέσα στις προτάσεις, υποχρεώσεις που υπήρχαν από την πλευρά των Γιαπωνέζων ήταν και ο πλήρης διοικητικός έλεγχος σε ανθρώπινο δυναμικό που θα ήταν πολύ λιγότερο από 1000 άτομα. Οι επενδύσεις θα αφορούσαν και νέο δίκτυο, ενώ στη διαδρομή Αθήνα Θεσσαλονίκη θα υπήρχε και υπέργειο δίκτυο διαδρομών πάνω από γέφυρες που θα κατασκεύαζε για γρήγορες ταχύτητες, με τη διαδρομή Αθήνα Θεσσαλονίκη να γίνεται σε λιγότερο από 3 ώρες.

Η συμφωνία όμως δεν προχώρησε. Και ξέρετε που χάλασε; Στη διαχείριση και πρόσληψη του προσωπικού. Διότι όταν ενημερώθηκαν ότι ο σιδηρόδρομος θα λειτουργούσε με 500-700 άτομα με βάση το πλάνο και την τεχνολογία των Γιαπωνέζων οι έλληνες πολιτικοί τρελάθηκαν. Εάν οι Γιαπωνέζοι έχουν τη διαχείριση εμείς πως θα βολεύουμε και θα διορίζουμε τους δικούς μας ανθρώπους και τα ρουσφέτια; Έτσι φτάσουμε στα σημερινά Τέμπη. Αυτοί είμαστε οι ελληνάρες!

Η μεγαλειώδης και πρωτοφανείς συγκεντρώσεις για το δυστύχημα των Τεμπών, αυτόν ακριβώς το σκοπό είχαν. Να αναδείξουν την απουσία του κράτους να προστατεύσει την ελληνική κοινωνία από τις παθογένειες.

Τα Τέμπη ήταν η καύσιμη ύλη των ελλήνων πολιτών που έβλεπαν μετά το δυστύχημα να μένουν απροστάτευτοι, μπροστά σε ένα κύμα, ανασφάλειας, εγκληματικότητας, ακρίβειας, λαθρομετανάστευσης, διαρρήξεων, υγείας, εργασίας και μεταφορικών μέσων. Αλλά και κάθε είδους, ρουσφετιών και άλλων αντικοινωνικών αποφάσεων, που τον έκαναν καθημερινά να υποφέρει.

Τα ΜΜΕ είχαν τη δική τους συμμετοχή, στην εκρηκτική ατμόσφαιρα, κρατώντας ψηλά στην ιεραρχία της ενημέρωσης τα Τέμπη. Οι καθημερινές αντιπαραθέσεις και κατηγορίες των πολιτικών από τα τηλεοπτικά παράθυρα σε συνδυασμό με τον πόνο και το δάκρυ των συγγενών των θυμάτων ήταν όχι λάδι στη φωτιά, αλλά κηροζίνη για ανάφλεξη. Πάνω στα Τέμπη λοιπόν, και το θάνατο των 57 νέων ξέσπασε η ελληνική κοινωνία με το δικό της τρόπο.

Οι διαδηλώσεις, ας μου επιτραπεί να πω, ότι δεν ήταν μόνο για τα Τέμπη, αλλά και για όλα όσα βιώνει ο έλληνας πολίτης καθημερινά, και για όσα του υποσχέθηκαν όλες οι κυβερνήσεις και δεν έκαναν. Μεγάλα δυστυχήματα με νεκρούς πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν, που με το πέρασμα των χρόνων γίνεται μια κακή ανάμνηση για τις οικογένειες των νεκρών.

Μάτι, Μαγούλα, Σάμινα. Ποιος θυμάται τους 21 νεκρούς μαθητές λυκείου στην κοιλάδα των Τεμπών στις 13 Απριλίου 2003 ή τους 6 νεκρούς φιλάθλους του ΠΑΟΚ στις 4 Οκτωβρίου 1999 στο ίδιο σχεδόν σημείο. Ένα μνημείο με τα ονόματα τους θα θυμίζουν πάντα την τραγωδία, τα οποία τείνουν να ξεχαστούν όπως και τόσα άλλα. Μια τραγική ανάμνηση για τους πολλούς, πόνος και δάκρυ για τις οικογένειες των θυμάτων, και πολύ περισσότερο των 57 νεκρών.

Στα Τέμπη ο ελληνικός λαός έβγαλε το θυμό του, αυτός που κρυβόταν μέσα του την τελευταία δεκαετία. Οι μεγάλες συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα ήταν μια προειδοποίηση για την κυβέρνηση. Ήταν ένα μικρό προειδοποιητικό «Κούγκι». Σε δεύτερο χρόνο δεν αποκλείεται μετά από ένα άλλο κυβερνητικό λάθος να δούμε ένα νέο πιο δυνατό και εκρηκτικό «κοινωνικό Κούγκι» που μπορεί να μας πάει πολλά χρόνια πίσω και την ανύπαρκτη αντιπολίτευση να πανηγυρίζει.

Για το «Κούγκι» είχε μιλήσει και ο Πάνος Καμμένος όταν συγκυβέρνησε με τον Αλέξη Τσίπρα μιλώντας στους δημοσιογράφους στις 18 Φεβρουαρίου 2015 λέγοντας ότι: «Εάν δεν μας δώσουν αυτά που θέλουμε θα το κάνουμε… Κούγκι». Απειλώντας έτσι την Ευρώπη για τη δανειακή σύμβαση που θα καταργούσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με ένα άρθρο και ένα νόμο. Και αντί για «Κούγκι», οι ευρωπαίοι μας έριξαν «φάπες» που θα τρώμε για 99 χρόνια. Μάλλον 90 τώρα!

Όσο για εξεταστικές επιτροπές και πρόταση δυσπιστίας που θα ξεκινήσει στη Βουλή για την αναζήτηση της αλήθειας, με αφορμή, το δυστύχημα των Τεμπών, μην περιμένετε τίποτα συγκλονιστικές αποκαλύψεις και… φως! Μάλλον περισσότερη συσκότιση θα έχουμε. Με απλά λόγια, νάχαμε να λέγαμε…

Η Βουλή θα μετατραπεί σε ένα «ρίνγκ» εντυπωσιασμού με αλληλοκατηγορίες, μεγαλοστομίες και κοκορομαχίες, σε μια μάχη με «νεροπίστολα» και σε ζωντανή θεατρική παράσταση που θα μεταδίδεται τηλεοπτικά προς τέρψιν των τηλεθεατών.

Σήμερα, αντιπολίτευση δεν υπάρχει και ο ελληνικός λαός ανέλαβε να αφήσει τις κομματικές ταμπέλες και να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, αντιπολιτευόμενος το μονοπώλιο της κυβερνητικής πολιτικής. Σκοπός του, να αλλάξει ρότα η κυβέρνηση και να σκύψει το κεφάλι της πάνω στην κοινωνία και τα προβλήματα του ελληνικού λαού! Θα το πράξει;