6η Δεκέμβρη 2008 – 6η Δεκέμβρη 2024: Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Τίποτα δεν έχει τελειώσει

Την 6η Δεκεμβρίου του 2008 ο χρόνος πάγωσε στην συμβολή των οδών Μεσολογγίου και Τζαβέλλα, στα Εξάρχεια. Ο 16χρονος αναρχικός μαθητής Αλέξης Γρηγορόπουλος δολοφονείται εν ψυχρώ από την σφαίρα του μπάτσου Κορκονέα. Από την ίδια μέρα που γίνεται γνωστή η δολοφονία του Αλέξη, αρχίζει να ξεσπά αυτό που στην συνέχεια ονομάστηκε και μνημονεύτηκε μέχρι και σήμερα ως εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008. Η εξέγερση απλώνεται και φουντώνει σε όλη την χώρα. Μαζικές και συνεχείς πορείες, μαζικές συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής στους δρόμους των πόλεων, καταλήψεις πανεπιστημίων, σχολείων, δημαρχείων, επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα, συνθέτουν το σκηνικό της εξέγερσης. Η οργή χιλιάδων εξεγερμένων συναντιέται στους δρόμους της φωτιάς αμφισβητώντας στην πράξη τους θεσμούς και τους μηχανισμούς του κράτους και του κεφαλαίου. Το δημιουργικό πνεύμα που γεννιέται μέσα στην εξέγερση οδηγεί στην έστω και εφήμερη κατανόηση της συλλογικής δύναμης των φορέων της, «σπάει» στην πράξη το αφήγημα της παντοδυναμίας του κράτους.

Δεν θα μπορούσαμε να μην κάνουμε ειδική αναφορά για τον ρόλο της νεολαίας στην εξέγερση του 2008, καθώς και για την επίδραση που είχε αυτός πάνω της. Οι μαθητές και οι φοιτητές, μαζί με τα πιο περιθωριοποιημένα κομμάτια του προλεταριάτου συμπεριλαμβανομένου και των υποτιμημένων μεταναστών, ήταν εκείνοι που αποτελέσαν τα βασικά υποκείμενα της εξέγερσης του 2008. Ήταν η νέα γενιά που άρχιζε να βλέπει ένα δυσοίωνο μέλλον μπροστά της λίγο πριν η παγκόσμια οικονομική κρίση κάνει ορατά τα αποτελέσματα της και στην ελλάδα με το ξέσπασμα της κρίσης χρέους. Ήταν η νέα γενιά που έβλεπε κατάματα τον δολοφονικό χαρακτήρα και την βία του κράτους, δεν τον αποδεχόταν και μετέτρεψε αυτή την άρνηση σε δράση, αμφισβήτηση και σε πολλές περιπτώσεις σε πολιτικοποίηση. Πράγματι, μεγάλα κομμάτια των νέων της εξέγερσης του 2008 προσπαθώντας να απαντήσουν σε αυτό το αιωρούμενο «γιατί» της δολοφονίας του Αλέξη, ριζοσπαστικοποιήθηκαν, ήρθαν κοντά ή και υιοθέτησαν τις αναρχικές ιδέες και προτάγματα.

Δεν θα μπορούσαμε και να μην επισημάνουμε και τον σημαντικό ρόλο των καταλήψεων των πανεπιστημίων, και ιδιαίτερα εκείνων του κέντρου της Αθήνας, για το φούντωμα της εξέγερσης του 2008. Από την πρώτη μέρα της δολοφονίας του Αλέξη, η Νομική, η ΑΣΟΕΕ και το Πολυτεχνείο καταλαμβάνονται από τους εξεγερμένους/ες και μετατρέπονται σε κέντρα αγώνα και ορμητήρια της εξέγερσης. Τα άμεσα αντανακλαστικά για την κατάληψη αυτών των σημαντικών χωροταξικά πανεπιστημίων ήταν καταλυτικά για την δυναμική και την διάρκεια της εξέγερσης που ακολούθησε. Σημαντική, επίσης, παρακαταθήκη που λειτούργησε προωθητικά για το ξέσπασμα της εξέγερσης, ήταν ο πρόσφατος τότε μαζικός και μαχητικός φοιτητικός αγώνας του 2006/7 ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16.

Περνώντας στο σήμερα, οι αιτίες που γέννησαν τον Δεκέμβρη του 2008 είναι ακόμα εδώ. Οι κρατικές δολοφονίες με τους μπάτσους να πυροβολούν στο ψαχνό ή να βασανίζουν μέχρι θανάτου μέσα στα Α.Τ είναι ακόμα εδώ. Η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα για το μέλλον για το μεγαλύτερο τμήμα της νεολαίας είναι εδώ ακόμη πιο εντεινόμενη. Από το 2008 μέχρι και σήμερα, μάλιστα, έχουμε «χάσει» πολλά, ως εργαζόμενοι/ες, ως φοιτητές/τριες, ως μαθητές/τριες. Η μετακύλιση του βάρους της οικονομικής κρίσης πάνω μας, με το χτύπημα σε μισθούς, εργασιακά δικαιώματα, με την κρατική και καπιταλιστική αναδιάρθρωση να οδηγεί στην εντατικοποίηση και την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, η συνεπαγόμενη όξυνση της κρατικής καταστολής για να περιφρουρηθούν οι ληστρικοί κρατικοί σχεδιασμοί εις βάρος της συντριπτικής κοινωνικής πλειοψηφίας αλλά και η υποχώρηση των μαζικών αγώνων (ταξικών, φοιτητικών κτλ) των προηγούμενων δεκαετιών έχουν δημιουργήσει ένα αρνητικό πλαίσιο συσχετισμών δύναμης.

Οι φορείς της εξουσίας και τα φερέφωνα τους στα ΜΜΕ διαβάλλουν συνεχώς τους μαζικούς κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες και τις εξεγέρσεις του παρελθόντος, τοποθετώντας τα σε ένα μακρινό χρονοντούλαπο που δεν είναι «της εποχής», που είναι «αναχρονιστικό». Προσπαθούν να μας πείσουν ότι έχουμε περάσει στην «ομαλότητα» και όποιος μιλάει για αγώνες, εξεγέρσεις και επαναστάσεις είναι γραφικός. Κι όμως, από την δική μας σκοπιά, της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, οι αιτίες για να αγωνιστούμε, να εξεγερθούμε και να επαναστατήσουμε κόντρα στην καθημερινή εκμετάλλευση και καταπίεση που βιώνουμε στέκουν ακόμη πιο έντονα και κυνικά μπροστά μας και ψάχνουν τις ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ. Είναι στο χέρι μας να τις δώσουμε με την συνειδητοποίηση των προβλημάτων μας ως κοινή υπόθεση, με το ξεπέρασμα του διάχυτου ατομικισμού της εποχής μας, με την οργάνωση και τον αγώνα, με την πίστη ότι η μόνη λύση απέναντι στο κράτος και τον καπιταλισμό που μας καταδικάζει στην φτώχεια και τον θάνατο είναι η ανατροπή τους με την κοινωνική επανάσταση.

Η ακτινοβολία και η επίδραση του Δεκέμβρη του 2008, όσο και να θέλουν να την θάψουν, είναι ακόμα εδώ. Είναι μέσα σε εκείνα τα τμήματα της γενιάς του Αλέξη που απέκτησαν μέσω αυτής πολιτική συνείδηση, αγωνιστική δράση και αναρχική στράτευση. Είναι μέσα και στους νεότερους που αναζητούν την ιστορία της και σκέφτονται να ήταν σε κάποιο οδόφραγμα ή σε κάποια κατάληψη τότε. Είναι μέσα στην οργή που νιώθουμε για κάθε κρατική δολοφονία που έρχεται κάθε τόσο στο φως. Την 6η Δεκέμβρη να κατεβούμε μαζικά και μαχητικά στους δρόμους, γιατί αυτές οι μέρες ήταν, είναι και θα είναι του Αλέξη. Τίποτα δεν τελείωσε.

Μαθητική – Φοιτητική Πορεία 12:00 Προπύλαια

Κεντρική Πορεία 18:00 Προπύλαια

Αναρχικό Στέκι Φιλοσοφικής

https://steki-fls.espivblogs.net/