Μαρινάκης: Εκφράσεις που παραπέμπουν σε υπόκοσμο όσα λέει ο Παππάς

“Με άδεια βόθρου η πισίνα Κασσελάκη”

Σημεία συνέντευξης του υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη στην «Πρωινή ενημέρωση» του ΣΚΑΪ και τους δημοσιογράφους Ναντίν Χαρδαλιά και Μανώλη Κωστίδη

Για τη σύσκεψη για τις δράσεις αποκατάστασης στις πυρόπληκτες περιοχές
Η χθεσινή συζήτηση στην Πεντέλη είχε πολύ μεγάλη σημασία για δύο λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι γιατί παρουσιάστηκε ένα συνολικό σχέδιο, είναι το πιο σημαντικό για τους ανθρώπους που μένουν εκεί, που είδαν είτε να απειλείται η περιουσία τους, είτε να καίγεται κάτι πάρα πολύ κοντά στο σπίτι τους, είτε οι περιβάλλοντες χώροι, είτε πολύ χειρότερο βέβαια το σπίτι τους να ελέγχεται και να βρίσκεται είτε προσωρινά ακατάλληλο, είτε ακατάλληλο, δηλαδή κίτρινο ή κόκκινο. Άρα το πιο σημαντικό το οποίο ειπώθηκε χθες είναι όλα όσα θα γίνουν, όλα όσα έχουν ήδη δρομολογηθεί και ως προς την αποκατάσταση των ζημιών, την πρώτη αρωγή, τη στεγαστική συνδρομή, όλες τις υπόλοιπες παροχές που θα έχουν, τις αυτονόητες παροχές που πάντα έχουν οι πληγέντες από φυσικές καταστροφές, μετά την νέα διαδικασία που ακολουθείται στην πρώτη αρωγή. Συνολική όμως είναι και η προσπάθεια αποκατάστασης, δηλαδή μέσω του προγράμματος AntiNero αλλά και πόρων απευθείας από το υπουργείο Πολιτικής Προστασίας ή οι καθαρισμοί των χώρων πέριξ των οικοπέδων, των δημόσιων χώρων, το ζήτημα των αναδασώσεων που έχουν ήδη προχωρήσει οι διαδικασίες για τη δημοπράτηση περισσότερων από 53.000 εκτάσεων. Αυτό που έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία λοιπόν είναι ότι το σχέδιο έχει αρχή, μέση και τέλος, αλλά για μένα η συζήτηση που επίσης έχει αξία και κυρίως από όσα ειπώθηκαν από τους δημάρχους, που εκπροσωπούν πολύ διαφορετικές περιοχές, που μιλάνε εκ μέρους των δημοτών τους κι όχι κάποιας κομματικής ας πούμε «επιταγής», είναι ότι έχει γίνει μια σημαντική δουλειά, η οποία προφανώς πρέπει να συνεχιστεί και πάνω σε αυτά τα οποία έχουν γίνει εντοπίστηκαν και αυτά τα οποία πρέπει να γίνουν καλύτερα. Ήταν μία πολιτισμένη συζήτηση, με επιχειρήματα, με επισημάνσεις και προς το κράτος, η οποία περιγράφει για μένα και την πραγματικότητα που βιώσαμε το φετινό καλοκαίρι.
Είπε έναν αριθμό ο Πρωθυπουργός, γιατί αυτός ο αριθμός αυξάνεται από βδομάδα σε εβδομάδα, είναι σχεδόν 4000 οι ενάρξεις πυρκαγιών, την φετινή αντιπυρική περίοδο, η οποία να σημειώσω ακόμα δεν έχει τελειώσει. Όλες οι υπόλοιπες πυρκαγιές αναχαιτίστηκαν μέσα σε λίγα λεπτά ή το πολύ σε μία δύο ώρες. Αυτή η μία πυρκαγιά λοιπόν, η οποία έφτασε όπως πολύ σωστά είπατε και διάνυσε μια σημαντική απόσταση στην Αττική δημιουργώντας πολύ σημαντικά προβλήματα σε περισσότερα από 100 οικήματα, αλλά και στο φυσικό περιβάλλον – η αποτύπωση προφανώς η πλήρης θα γίνει και σε βάθος χρόνου για τις μόνιμες ζημιές και την ανάγκη άμεσης αποκατάστασης – σε αυτή λοιπόν τη μία πυρκαγιά, αυτό το οποίο λένε κάποιοι ότι το κράτος δεν υπήρχε, για να συζητήσουμε για τις υπόλοιπες 3.999: τα εναέρια μέσα ενήργησαν μέσα σε 5 λεπτά και το πρώτο επίγειο μέσο έφτασε σε 7 λεπτά, παρά το γεγονός ότι υπήρχαν προφανώς και πολλές ακόμη επιχειρήσεις και όλη την ημέρα, η φωτιά αυτή δεν αναχαιτίστηκε γρήγορα και για την εξάπλωση αυτή. Εδώ λοιπόν έγινε μία συζήτηση για τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά αυτής της πυρκαγιάς, γιατί ακόμα και μία να ξεφύγει, είναι μεγάλο πρόβλημα και πρέπει να το κράτος να βελτιώνεται. Κυρίως έγινε η συζήτηση για το Ρέμα και για την εξάπλωση στο Ρέμα. Είπαν τις απόψεις τους οι δήμαρχοι, έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία όμως να σας αναδείξω κάποια στοιχεία και από τη συζήτηση για την εμπειρία του φετινού καλοκαιριού, προφανώς εκ της υποχρέωσης που έχουμε όλοι όσοι έχουμε κάποια τέτοια αρμοδιότητα, ήμασταν εκεί και όσο μπορούσαμε στο συντονιστικό και κυρίως στη διαχείριση αυτής της δύσκολης κατάστασης.
Είναι δεδομένο, εγώ δεν πρόκειται να κάνω τον πραγματογνώμονα, ούτε να κουνήσω το δάχτυλο, όπως κάνουν δυστυχώς κάποια κόμματα της αντιπολίτευσης και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ και να αποδώσω ευθύνες σε ανθρώπους του πεδίου, οι οποίοι υπερβάλουν εαυτόν και κάτι περισσότερο από αυτό. Θα σας πω κάποια πραγματικά δεδομένα.
Μια κριτική που ακούγεται, δικαίως πάρα πολλά χρόνια, σε όλες τις κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης, είναι ότι δεν δίνεται καθόλου βάρος στην πρόληψη. Γιατί για την αντιμετώπιση, μπορώ να σας πω ότι έχουμε περισσότερους από 17.000 πυροσβέστες, περισσότερους από ποτέ, 700 προσλήψεις από πέρσι, φέτος, αύξηση των ομάδων δασοκομάντος από 6 σε 16, αλλά όλα αυτά έχουν αξία, τα εναέρια μέσα από 61 γίναν 89, αλλά σου λέει κάποιος «ναι εντάξει, έχει πολύ πιο ισχυρή ομάδα αντιμετώπισης», πολιτικής προστασίας δηλαδή – να μην ξεχάσουμε ότι η πολιτική προστασία ήταν μια διαλυμένη Γενική Γραμματεία και αξίζει τον κόπο κάποια στιγμή να γίνει ένα ρεπορτάζ, γιατί αυτό είναι μια παρακαταθήκη που μένει.
Είναι μια θλιβερή πραγματικότητα αυτή που ζούσαμε. Εγώ μίλησα για την επίθεση στους ανθρώπους του πεδίου. Μέτρο σύγκρισης είναι ο κακός εαυτός αυτής της χώρας και το πρόβλημα το οποίο δημιουργείται έστω και μια φορά, ελπίζω να είναι και η μοναδική αυτό το καλοκαίρι, για να μην δημιουργηθεί ξανά. Παρά όμως όλα αυτά, τα οποία έχουν πολύ μεγάλη σημασία να αναδειχθούν, γιατί είναι μια παρακαταθήκη για τη χώρα. Αυτός ο μηχανισμός πολιτικής προστασίας, που χρόνο με τον χρόνο βελτιώνεται, το Συντονιστικό Κέντρο, η συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι κάτι το οποίο έχει έρθει για να μείνει. Υπάρχει μια κριτική που είναι δίκαιη, δεν είναι ότι είναι υπερβολική, τι κάνετε για την πρόληψη. Σας πληροφορώ λοιπόν ότι φέτος λειτούργησε ο μηχανισμός των drones. Σίγουρα η μία πυρκαγιά που ξέφυγε, δημιουργεί δίκαια και λογικά ερωτήματα. Όμως πόσες άλλες, όπως η προχθεσινή στο Μαρούσι αναχαιτίστηκε γιατί εντοπίστηκε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα και είχαμε επέμβαση μέσα σε λίγα λεπτά; Σας το ξαναλέω, ο αριθμός 4000 ενάρξεις πυρκαγιών, που είναι πολύ περισσότερος από πέρυσι και η επιτυχής αναχαίτηση τους, οφείλεται και στην πρόληψη. Ένα άλλο στοιχείο που έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον και εδώ δείχνει και πόσα χρόνια χάσαμε ως κράτος, αλλά και πόσα πρέπει να τρέξουμε, με κάτι το οποίο είναι μια κατάκτηση συλλογική, όπως είπε ο Πρωθυπουργός, της φετινής χρονιάς, είναι ότι 8 στα 10 οικόπεδα που επλήγησαν, σπίτια, οικήματα, που έχουν πλέον σήμανση, δηλαδή κίτρινη ή κόκκινη, ήταν ακαθάριστα τα οικόπεδα τους.
Το να αποδώσουμε ευθύνες ή να αυξήσουμε τα πρόστιμα, ή να κουνήσουμε το δάχτυλο, ή να πούμε δεν φταίμε εμείς φταίει κάποιος άλλος, υπάρχει μία ανάγνωση, γιατί το κράτος έχει πάντοτε τις ευθύνες του όταν κάτι συμβαίνει και έχει τέτοιο αποτέλεσμα. Υπάρχει όμως μια ανάγνωση, η οποία λέει ότι για πρώτη φορά ήρθε μία κυβέρνηση και όχι μόνο σε επίπεδο οικοπέδων, σε επίπεδο drones, σε επίπεδο στελέχωσης του Πυροσβεστικού Σώματος, σε επίπεδο οργάνωσης της πολιτικής προστασίας, που είδε ζητήματα για τα οποία πολλά χρόνια κάποιοι έκλειναν τα μάτια. Έγιναν λοιπόν περισσότεροι από 800.000 καθαρισμοί οικοπέδων. Υπάρχει λοιπόν ένα case study στο οποίο πρέπει να πατήσουμε, το οποίο τι λέει, κατά πάσα πιθανότητα αν το οικόπεδο είναι καθαρισμένο και δηλωμένο, άρα δεν είναι τιμωρητικός ο λόγος αυτού του μέτρου, θα γλιτώσει από μία φωτιά που μπορεί να ξεφύγει.

Για τους ισχυρισμούς περί χαμηλής απορρόφησης των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης
Δεν ισχύει. Πάρα πολύ απλά, γιατί το 55% των χρημάτων τα οποία προορίζονται, για τα προγράμματα AntiNero, τα προγράμματα δηλαδή πολιτικής προστασίας του υπουργείου Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας έχουν ήδη συμβασιοποιηθεί. Έχουν δοθεί συνολικά περισσότερο από ένα δισεκατομμύριο από το υπουργείο Πολιτικής Προστασίας σε προγράμματα τα οποία είναι προχωρημένα προγράμματα, δηλαδή δεν είναι προγράμματα τα οποία δεν έχουν απορροφηθεί. Το πρόγραμμα AntiNero, είναι πρόγραμμα του Ταμείου Ανάκαμψης και είναι πάνω από 2 δισεκατομμύρια ευρώ, πέραν όμως του προγράμματος AntiNero, από εθνικούς πόρους, πλέον δηλαδή των δύο δισεκατομμυρίων ευρώ, δίνονται 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ για εκσυγχρονισμό της πολιτικής προστασίας. Αυτά όλα είναι προγράμματα τα οποία έχουν ξεκινήσει εδώ και δύο χρόνια.
Αυτό το 1% είναι ένας μύθος τον οποίον συντηρεί η αντιπολίτευση. Έχουμε βγάλει ανακοίνωση, κοινή ανακοίνωση των συναρμόδιων υπουργείων, η οποία βγήκε μέσα στο καλοκαίρι. Η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι καλοκαίρι με περισσότερες ανακοινώσεις, γιατί έχουμε μία αντιπολίτευση η οποία αντιμετωπίζει, κυρίως μέσω του αρχηγού της, μια καταστροφή, γιατί είχαμε μία φυσική καταστροφή πολύ σημαντική και μάλιστα κάποιοι συμπολίτες μας έχασαν τα σπίτια τους – είναι περίπου 50 αυτά τα σπίτια – ως ευκαιρία εργαλειοποίησης. Ως ευκαιρία στείρας πολιτικής αντιπαράθεσης. Είναι άλλο πράγμα μία ερώτηση ευρωβουλευτών όπως του ΠΑΣΟΚ, επί κάποιων δεδομένων, η οποία προφανώς θα απαντηθεί και άλλο πράγμα, ενώ η Κυβέρνηση μέσω κοινής ανακοίνωσης τριών υπουργείων, με συγκεκριμένα στοιχεία, το υπουργείο Οικονομικών, το υπουργείο Πολιτικής Προστασίας και το υπουργείο Περιβάλλοντος εξέδωσαν μία ανακοίνωση, η οποία έχει σημείο, σημείο, ευρώ, ευρώ, που πάνε τα λεφτά και πώς έχουν εκταμιευθεί και δεν μιλάμε για 1%, μιλάμε για πολύ περισσότερο από 55%μ που είναι ήδη δημοπρατημένο, με στόχο να φτάσουμε στο 100%. Πώς λοιπόν συμπεραίνουμε το 1%; Πιστεύει -και δεν είναι προσωπικό για τον κύριο Κασσελάκη- αλλά δυστυχώς αυτή την τακτική ακολουθεί, ότι επειδή υπάρχει αυτή η ταχύτητα διάδοσης της πληροφορίας θα πει κάτι θα βγάλει, ένα βίντεο, θα βγάλει ένα τίτλο και ο κόσμος δεν θα κάτσει να το αναζητήσει. Ο κόσμος όμως ζει την καθημερινότητά του, προφανώς ζει και τα αρνητικά, τα οποία ακόμα πρέπει να αλλάξουν, όπως όλα αυτά που συζητάμε, αλλά βλέπει τα εναέρια μέσα που πετάνε, βλέπει ότι σε μια χώρα, η οποία είχε οριακά 60 και έχει 90 που σας είπα πριν, βλέπει ότι υπάρχει μία κυβέρνηση που ασχολείται με τα οικόπεδα και καθαρίζονται οικόπεδα.
Επειδή αναφέρατε εσείς το Μάτι, είναι μια κατάκτηση, ίσως η μεγαλύτερη -για εμένα σίγουρα η μεγαλύτερη- ότι συζητάμε προς το τέλος μιας αντιπυρικής περιόδου και με εξαίρεση τον συνάνθρωπό μας που χάθηκε, παρά την εκκένωση, η οποία για τους υπόλοιπους επιτυχημένα οργανώθηκε -και να εκφράσουμε ξανά τα συλλυπητήρια στην οικογένεια της- δεν συζητάμε, το θεωρούμε δεδομένο, την κουλτούρα, την τακτική και την πολιτική των εκκενώσεων και του 112 και, συνολικά, σχεδίου εκκένωσης που δεν είναι μόνο της Πυροσβεστικής, είναι και της Ελληνικής Αστυνομίας και των εθελοντών και της τοπικής αυτοδιοίκησης. Αυτό το κάνω ως μια παρένθεση γιατί είδα, δυστυχώς, κυρίως από την Αντιπολίτευση, λογοπαίγνια με την εκκένωση και από κάποια αντιπολιτευόμενα Μέσα που παίζουν αυτό τον ρόλο: Εκκενώστε το Μαξίμου, 112 στο Μαξίμου, Στείλτε 112… Αυτό το 112 ο ίδιος ο Εισαγγελέας της υπόθεσης για το Μάτι -όχι εγώ, όχι ένας της Ν.Δ. ή της Κυβέρνησης- το επικαλέστηκε ως διαδικασία, που θα είχε σώσει ανθρώπινες ζωές. Κλείνω αυτή την παρένθεση και σας λέω: Δεν μπορεί να είναι κάποιος ευχαριστημένος, ακόμη κι αν βλέπει ότι όλο το καλοκαίρι λειτουργεί ένας μηχανισμός, όταν μια φωτιά πλησιάζει το σπίτι του. Τελεία και παύλα. Αν θεωρήσεις ότι είναι ευχαριστημένος επειδή μπορεί να κάνει μία σύγκριση, ζεις σε άλλο σύμπαν. Άρα, ακόμα και αυτή τη μία, πολύ δύσκολη πυρκαγιά που εξαπλώθηκε και πρέπει να δούμε γιατί εξαπλώθηκε και πρέπει να αποζημιώσουμε, βέβαια, τους πολίτες, εμείς δεν πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι. Απάντησα σε αυτό και νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο.
Για το ειδικό σχέδιο 10 σημείων για την προστασία των δασικών οικοσυστημάτων και του αστικού ιστού
Τα περισσότερα από αυτά τα δέκα σημεία, πρέπει να κάτσει να δει η Αντιπολίτευση ότι είναι σημεία που το Κράτος έχει πέσει πάνω εδώ και αρκετά χρόνια και χρόνο με τον χρόνο προσπαθεί να τα ολοκληρώσει. Όταν μιλάμε για το μεγαλύτερο πρόγραμμα Πολιτικής Προστασίας από το Ταμείο Ανάκαμψης, για να καταλάβουμε λίγο τους χρόνους, καταρχάς έχουμε υποχρέωση μέχρι το τέλος του 2025 να έχει ολοκληρωθεί για να μη χαθούν τα λεφτά.
Δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια μας στη δύσκολη όψη, στην αρνητική όψη, αλλά δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε και τη θετική όψη. Έχουμε, πλέον, καθαρισμένα οικόπεδα που προστατεύονται. Εκτάσεις οι οποίες καθαρίστηκαν από αυτό το πρόγραμμα δεν τους άγγιξε η φωτιά. Οκτώ στα δέκα σπίτια τα οποία, είτε ολοσχερώς είτε προσωρινώς, καταστράφηκαν ή έχουν ζημιές προσωρινές, δεν ήταν καθαρισμένα τα οικόπεδά τους και, ταυτόχρονα, μέσω του προγράμματος είπαν δύο δήμαρχοι χτες συγκεκριμένα δεδομένα. Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και η ανάλυση του Δημάρχου Βριλησσίων, του κ. Πισιμίση, επειδή εφαρμόστηκαν σε συνεργασία με τους δήμους -γιατί εδώ πρέπει να πούμε και τον ρόλο τον καλό που παίζουν οι δήμοι, πολλές φορές οι δήμοι πρέπει να τρέξουν γρήγορα, αλλά κάνουν και μια προσπάθεια και ήταν στο πεδίο- με την εφαρμογή του προγράμματος σε συγκεκριμένες εκτάσεις η φωτιά πέρασε και δεν ακούμπησε.
Είναι μία μάχη, η πιο δύσκολη μάχη. Είναι η μάχη με τη φύση, με τις προκλήσεις της κλιματικής κρίσης, με τους δυνατούς ανέμους. Είχαμε, για να καταλάβει ο κόσμος, η σήμανση που μπαίνει από επιστήμονες, όχι από τον Πρωθυπουργό ή την Κυβέρνηση, η σήμανση ακραίου κινδύνου μπαίνει το πολύ μία με δύο μέρες παράδειγμα στην Αττική όλο το καλοκαίρι. Υπάρχουν, ενδεχομένως, και αντιπυρικές περίοδοι που δεν έχουν ούτε μία μέρα. Τι σημαίνει; Γιατί μπαίνει το κόκκινο, που λέμε, σε ακραίο κίνδυνο 5; Γιατί ο συνδυασμός της υψηλής θερμοκρασίας ριπών ανέμων, που φτάνουν και τα οκτώ μποφόρ, καθιστούν μία πυρκαγιά τόσο δύσκολη, που κατά πάσα πιθανότητα δεν σβήνει άμεσα. Αυτό συνέβη στην Αττική. Πήγαν τα εναέρια μέσα στα πέντε λεπτά. Και, μάλιστα, πήγαν γιατί γίνονταν προληπτικές περιπολίες. Μάλιστα, επειδή έτυχε να είμαι κάποιες μέρες στην Ανατολική Αττική τις προηγούμενες τέσσερις μέρες, έβλεπα εναέρια μέσα να πετάνε προληπτικά. Και, μάλιστα, υπήρχε κι ένας φόβος για το τι έγινε, αλλά ήταν προληπτικές πτήσεις και έχουμε και πολλές ενάρξεις πυρκαγιών. Πήγαν στα πέντε λεπτά! Πήγαν τα επίγεια στα επτά λεπτά και η φωτιά εξαπλώθηκε. Είναι, λοιπόν, μια πάρα πολύ δύσκολη μάχη που δεν τη δίνουμε μόνο στην Ελλάδα. Υπάρχουν σε όλο τον κόσμο. Τι πρέπει να κάνει, λοιπόν, μια Κυβέρνηση; Περισσότερους πυροσβέστες και το κάνουμε, περισσότερα εναέρια μέσα και το κάνουμε, περισσότερη έμφαση στην πρόληψη και γίνεται και, βέβαια, να έχουμε ανοιχτά τα αυτιά μας στην κριτική. Αλλά στην κριτική με στοιχεία, με δεδομένα και όχι σε λογική ή σε μια λογική ισοπέδωσης των πάντων.

Για την αποτελεσματικότητα του συστήματος σχετικά με τον καθαρισμό των οικοπέδων
Δύο σημεία εντοπίστηκαν από τις ομιλίες και των αρμόδιων Υπουργών, αλλά κυρίως και από των εκπροσώπων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των Δημάρχων. Το ένα σημείο είναι τα ρέματα και για λόγους πρόληψης ενδεχόμενης, ας πούμε, ισχυρής νεροποντής και αποφυγής προβλήματος συσσώρευσης νερού, γιατί υπήρχε και η εξάπλωση της πυρκαγιάς, απ’ ότι φαίνεται, από το ρέμα. Και το ζήτημα της αποκομιδής των καθαρισμένων, εφόσον έχουν συλλεγεί. Εδώ υπήρξε μία άμεση έκτακτη χρηματοδότηση από το Υπουργείο Εσωτερικών, σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτικής Προστασίας και Κλιματικής Κρίσης και εκπονείται ένα σχέδιο για τους επόμενους μήνες, με στόχο να είμαστε ακόμα πιο έτοιμοι στην επόμενη αντιπυρική περίοδο, ούτως ώστε αυτό να γίνεται με μεγαλύτερη ταχύτητα και με όσο το δυνατό περισσότερες διευκολύνσεις στους Δημάρχους. Να πω εδώ, επειδή έχω την τιμή να εκπροσωπώ την Κυβέρνηση για μία δεύτερη αντιπυρική περίοδο, είναι πολύ συγκεκριμένες οι επιτυχίες, που προφανώς δεν μπορούν να «διαφημιστούν» όταν υπάρχει έστω και μία δύσκολη πυρκαγιά. Παράδειγμα, πέρσι δόθηκαν χρηματοδοτήσεις στους Δημάρχους νωρίτερα από ποτέ, κάποιοι έκαναν γρήγορα τη δουλειά, κάποιοι δεν την έκαναν γρήγορα τη δουλειά. Αξιολογήθηκαν κυρίως από τους πολίτες στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Φέτος υπάρχει αγαστή συνεργασία σε υλοποίηση επιμέρους σχεδίων και προγραμμάτων του προγράμματος AntiNero. Όλο αυτό, δηλαδή, που η Αντιπολίτευση λέει 1%, ενώ ήδη υλοποιείται το μεγαλύτερο μέρος. Υπάρχουν, όμως, και επισημάνσεις από τους Δημάρχους, αλλά και επισημάνσεις από την Κεντρική Κυβέρνηση στους Δημάρχους. Αυτό με μία λέξη λέγεται συνεργασία. Η οποία προφανώς δεν βλέπει ούτε χρώματα ούτε κόμματα και πρέπει να συνεχιστεί και να γίνει όλο και πιο αποτελεσματική για το όφελος των δημοτών, των πολιτών.

Σχετικά με τις λεκτικές επιθέσεις από τον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Παππά
Νομίζω ότι το θέμα του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, του κ. Παππά, έχει δύο διαστάσεις. Τη μία, την προφανή διάσταση, ότι είχαμε να ακούσουμε από εν ενεργεία εκπρόσωπο των πολιτών, είτε στο εθνικό Κοινοβούλιο είτε στο Ευρωκοινοβούλιο, τέτοιες εκφράσεις από τα πολύ δύσκολα χρόνια της κρίσης και των πολύ ακραίων που ήταν στη Βουλή – η συνέχεια είναι γνωστή – αλλά τέτοια είχαμε να τα ακούσουμε και μάλιστα τόσα πολλά μαζεμένα δεν τα είχαμε ακούσει ούτε τότε. Δηλαδή, για να συνεννοηθούμε, έχουμε έναν εν ενεργεία ευρωβουλευτή που εκπροσωπεί τη χώρα μας, ασχέτως αν δεν είναι στη Νέα Δημοκρατία ή στο ΠΑΣΟΚ, είναι στον ΣΥΡΙΖΑ, που εκπροσωπεί τη χώρα μας, με εκφράσεις που έχουν μέσα απειλές, ύβρεις, εκφράσεις που παραπέμπουν σε υπόκοσμο. Εκφράσεις οι οποίες είναι κάτι παραπάνω από χυδαίες, είναι κάτι παραπάνω από καταδικαστέες. Δυστυχώς, μπορεί να εντοπιστούν τέτοια παραπτώματα. Η αλήθεια είναι ότι τέτοιας τάξεως, μεγέθους, υβρεολόγιο και απειλές, εγώ δεν θυμάμαι σε κανένα από τα κόμματα του – όπως λέμε – δημοκρατικού τόξου. Είναι η πρώτη φορά. Αλλά και πάλι, αν ο ΣΥΡΙΖΑ έβγαινε και έλεγε ότι δεν μπορεί να ταυτίζεται ένας ολόκληρος ΣΥΡΙΖΑ, ένα ολόκληρο κόμμα με τον Νίκο Παππά, εν προκειμένω, αποπέμπεται από την Ευρω- Ομάδα, η συζήτηση θα είχε τελειώσει. Δυστυχώς θα εκπροσωπούσε τη χώρα ως ανεξάρτητος ευρωβουλευτής, αλλά όχι ένα από τα κόμματα της χώρας μας ή δεν θα ανήκε σε μία από τις ευρωομάδες. Άρα, η μία διάσταση είναι η «φως φανάρι», που λέμε. Δηλαδή, δεν θα το συζητούμε καν, δεν θα κατηγορούσαμε τον ΣΥΡΙΖΑ αν είχε κάνει το αυτονόητο. Είναι απίστευτο, είναι αδιανόητο ότι έχουμε φτάσει στην τέταρτη μέρα και έχουμε έναν εν ενεργεία ευρωβουλευτή με σωρεία αποκαλύψεων, κάθε μέρα βλέπουμε και έναν καινούργιο διάλογο. Η μία διάσταση, λοιπόν, είναι αυτή και είναι η κύρια διάσταση. Η δεύτερη διάσταση είναι η διάσταση του ότι κοροϊδεύουν τον κόσμο τόσο ξεδιάντροπα. Η χθεσινή ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ είναι μνημείο υποκρισίας, πέραν του ότι καλύπτει έναν τέτοιο άνθρωπο. Δηλαδή, σκεφτείτε ένας ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας να είχε μιλήσει τόσο απαξιωτικά σε μία γυναίκα, όπως είδαμε να συμβαίνει στην πρόεδρο του ΣΕΦ, με τέτοιον τρόπο, τι πορείες θα είχαμε δει από συγκεκριμένες οργανώσεις, τι θα είχε κάνει ο τομέας δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, τι hashtag θα είχαμε δει, τι stories θα είχαμε δει. Η μεγάλη διάσταση της υποκρισίας είναι ότι λένε ξεκάθαρα ψέματα.
Ψέμα πρώτο ότι ο διάλογος του Νίκου Παππά ήταν με έναν αστυνομικό, ο οποίος έχει βρίσει τον κ. Κασσελάκη, ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, έχει αποπεμφθεί από το 2021 από την Ελληνική Αστυνομία. Είναι διαγραμμένος από τη Νέα Δημοκρατία. Έχει αποπεμφθεί πάρα πολλά χρόνια. Εγώ δεν το ήξερα, απλά είδαμε, το αναζητήσαμε και δεν το αμφισβητεί και κανείς. Η κατηγορία ήταν: Α, ναι, έχει διαγραφεί από τη Νέα Δημοκρατία, αλλά δεν έχει αποπεμφθεί από την Αστυνομία. Ψέματα.
Ψέμα δεύτερο: Μα σου λένε ναι, αλλά ο κ. Παππάς προκλήθηκε, τον βρίζουν. Εδώ έχω δύο επισημάνσεις. Πρώτον, υπάρχουν πολλοί διάλογοι – όχι όλοι – πολλοί διάλογοι που φαίνεται ότι απαντάει με αυτό τον τρόπο σε όχι υβριστικά σχόλια. Αλλά να πω και κάτι άλλο. Αν υιοθετήσουμε αυτή τη λογική, που επισήμως χθες υιοθέτησε η Αξιωματική Αντιπολίτευση, ο κάθε πολιτικός, από τον Πρωθυπουργό, τον κ. Μητσοτάκη, τον κ. Κασσελάκη, τον κ. Ανδρουλάκη, τους υπουργούς, τους βουλευτές, θα έπρεπε να κάθε μέρα να βρίζεται στο inbox – για να συνεννοηθούμε – των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Δυστυχώς ο βόθρος υπάρχει. Πολλοί θα στείλουν απειλητικά μηνύματα και σε βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας. Έχουμε δεχθεί όλοι μας μηνύματα, χυδαία μηνύματα που βρίζουν τις οικογένειές μας. Υπάρχει μία πάρα πολύ απλή λύση. Υπάρχει η λύση της αγνόησης και υπάρχει και η λύση την οποία τη σέβομαι απολύτως, το να το στείλεις αυτό στο Ηλεκτρονικό Έγκλημα. Είναι αδιανόητο να συζητάμε τώρα σοβαρά το 2024 ότι ένας εν ενεργεία εκπρόσωπος των πολιτών, απαντάει με αυτό τον τρόπο. Δεν θα έπρεπε καν να το συζητάμε. Ήταν μια απλή απόφαση αποπομπής. Όσο πιο γρήγορα την έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, τόσο λιγότερη ευθύνη θα είχε. Χθες με την ανακοίνωση ταύτισης με τον Νίκο Παππά, ο ΣΥΡΙΖΑ μπήκε επισήμως στο κάδρο αυτής της πολύ ρυπαρής υπόθεσης.

Σχετικά με το θέμα του ελέγχου για την πισίνα στο σπίτι του Στέφανου Κασσελάκη
Ο κόσμος θέλει αυτές τις συζητήσεις, πώς κάναμε για την αντιπυρική περίοδο, για την πυρκαγιά, τις αντίστοιχες που θα κάνουμε για την οικονομία, για τα προβλήματά τους, να γίνονται όλο και περισσότερες και όλο και λιγότερες οι συζητήσεις, είτε για τον Νίκο Παππά, είτε για την πισίνα του κυρίου Κασσελάκη. Εγώ χθες, επειδή πάντοτε ξεκινάω από την ερώτηση, μήπως έχω κάνει κάποιο λάθος, πάντα έτσι πρέπει να ξεκινάς. Έβγαλε μια ανακοίνωση ο ΣΥΡΙΖΑ και λέει: «Άλλαξε το αφήγημα ο κυβερνητικός Εκπρόσωπος και από αρχαιολογική παράβαση, μίλησε για παρανομία, για πολεοδομική παράβαση. Δύο ανακοινώσεις εξέδωσα, η φράση αρχαιολογική παράβαση δεν υπήρχε. Ξέρετε, πάντοτε πρέπει να λες «μήπως έχω κάνει κάποιο λάθος, μήπως έχουν δίκιο, μήπως»; Άρα και σε αυτήν την Ανακοίνωση έλεγαν ψέματα, αλλά, εδώ τώρα, η ουσία είναι πάρα πολύ απλή. Υπάρχει μία άδεια από το 1978, αν δεν κάνω λάθος, για βόθρο, έτσι; Σηπτική δεξαμενή και επί τη βάση αυτής της άδειας που επέδειξε ο μηχανικός, έγινε πισίνα. Δεν πρόκειται να βγάλει πόρισμα ούτε ο κυβερνητικός Εκπρόσωπος, ούτε ο Πρωθυπουργός, ούτε κανένας υπουργός, ούτε κανένας βουλευτής, αν αυτό είναι ή όχι παρανομία. Νομίζω ότι κάποια πράγματα μιλούν από μόνα τους, αλλά επίκειται και πολεοδομικός έλεγχος, εκκρεμεί για την ακρίβεια. Έχει γίνει ένας έλεγχος από τις αρχαιολογικές υπηρεσίες, γιατί έχει χαρακτηριστεί διατηρητέα, με συγκεκριμένη σήμανση του υπουργείου Πολιτισμού, αυτή η περιοχή και απαγορεύεται η κατασκευή πισίνας. Όλα αυτά, όμως, ελέγχονται και όταν έχουμε το επίσημο πόρισμα, τότε αυτό είναι που λέμε έχουμε αμετάκλητη απόφαση. Μέχρι τώρα είχαμε μία διαρροή ότι έγινε ένας έλεγχος. Και είχαν τέτοια βιασύνη στον ΣΥΡΙΖΑ, το θέμα χθες δεν το ανέσυρε η κυβέρνηση, το ανέσυρε η αντιπολίτευση με ανακοίνωση την οποία έβγαλε.
Είτε αυτός που ελέγχεται είναι ο αρχηγός της αντιπολίτευσης, είτε είναι ένας βουλευτής, ή υπουργός, ή πρωθυπουργός, οποιοσδήποτε σε αυτή τη χώρα, όλες αυτές τις διαδικασίες, η δική μας η ευθύνη ―πέραν του να δείξουμε ένα δημοσίευμα ―αυτό είναι κάτι άλλο και μακάρι να μην ήταν στο δημόσιο διάλογο αυτό το θέμα, δεν είναι πολιτικό, δεν είναι ζήτημα πολιτικής αντιπαράθεσης, είναι ένα ζήτημα το οποίο αφορά μία ενδεχόμενη παράβαση ενός νόμου, μέχρι ν’ αποφασίσουν οι ελεγκτές. Η ουσία είναι ότι το Κράτος οφείλει να κάνει ελέγχους. Εγώ θα πω ότι μακάρι να γινόταν, όχι στον κύριο Κασσελάκη, στον οποιονδήποτε, ακόμα πιο γρήγορα ο έλεγχος και πρέπει ν’ αναλάβουν τις ευθύνες τους όλοι στο Κράτος, είτε είναι αιρετοί, είτε είναι μόνιμοι και θα βρίσκονται όταν δεν είμαστε εμείς στην εξουσία, ούτως ώστε, αυτός ο οποίος έχει πληρώσει για μία πισίνα και αυτός ο οποίος έχει πάρει άδεια για μία κατοικία, να μη νοιώθει αδικημένος, γιατί υπάρχει μία διάσταση στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης ότι συνήθως την πληρώνουν οι συνεπείς. Και πρέπει να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, ούτως ώστε αυτό να το γυρίσουμε και να την πληρώνουν μόνο, όσοι πρέπει να την πληρώσουν, όπως προβλέπει ο νόμος.

Σχετικά με το τραγικό δυστύχημα σε λούνα παρκ
Κατ’ αρχάς, επειδή είναι ημέρα της νεκρώσιμου ακολουθίας, χάθηκε ένας άνθρωπος, να εκφράσουμε τα συλλυπητήρια στην οικογένειά του. Ε, νομίζω ότι εδώ ο λεγόμενος καταμερισμός ευθυνών είναι ξεκάθαρος. Έγινε ένας έλεγχος από την Ελληνική Αστυνομία, που έκανε τη δουλειά της και είδε ότι δεν έχει την προβλεπόμενη άδεια, και το σφράγισμα που είναι ευθύνη του Δήμου. Άρα, εδώ με τον θλιβερότερο, τον τραγικότερο δυνατό αποτέλεσμα, τι δεν έγινε απ’ ό,τι φαίνεται, δεν έγινε σφράγιση μίας επιχείρησης την οποία άμεσα η Αστυνομία, ένα μήνα και κάτι παραπάνω πριν, απ’ ότι φαίνεται, εντόπισε πράγματι ότι δεν έπρεπε να λειτουργεί. Ο Δήμος έπρεπε άμεσα να σφραγίσει τη συγκεκριμένη επιχείρηση. Αν ο Δήμος δεν κάνει τη δουλειά του και αυτό δεν θα το κρίνω εγώ, ελέγχεται από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση με πάρα πολύ αυστηρή διαδικασία πειθαρχικού ελέγχου που προφανώς θα γίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση κι αλίμονο αν δεν γινόταν και βέβαια από κει και πέρα υπάρχει η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, εφόσον αποφασίσει να κινήσει διαδικασίες. Είναι δεδομένο ότι θα ερευνηθεί μία υπόθεση που είχε τόσο τραγική κατάληξη, την απώλεια ενός συνανθρώπου μας.
Υπάρχει μία φράση που ακούμε πάρα πολλά χρόνια και που δυστυχώς ακούγεται δικαιολογημένα από τους πολίτες, δεν υπάρχει Κράτος. Το κράτος είναι το κεντρικό κράτος, η κυβέρνηση, κράτος, όμως, είναι και η τοπική αυτοδιοίκηση. Εδώ, λοιπόν, δεν χρειάζεται να τσουβαλιάζουμε. Υπάρχουν οι ευθύνες της τοπικής αυτοδιοίκησης. Αν κάποιοι θέλουν να μας πουν να μην έχουν ευθύνες ή να έχουν ελάχιστες ευθύνες οι αυτοδιοικητικοί, να μας το πουν. Εμείς δεν το πιστεύουμε αυτό. Όταν, λοιπόν, υπάρχει μία ευθύνη, ο έχων την ευθύνη που είναι πολύ συγκεκριμένη από τον νόμο, αξιολογείται. Τι κάνει, λοιπόν, εκεί το κεντρικό κράτος; Βλέπει αν κάτι δεν πηγαίνει καλά και από κει επιβάλει κυρώσεις, αλλά το να απορροφηθεί μία ευθύνη και να έχουμε ένα υδροκέφαλο κράτος, επειδή, δυστυχώς, μπορεί κάποιες μειοψηφίες να μην κάνουν καλά τη δουλειά τους, δεν είναι λύση. Λύση ποια είναι; Ακόμα πιο αυστηροί έλεγχοι, η Αστυνομία να είναι εκεί, όπως και ήταν εκεί, ούτως ώστε να μην έχουμε καμία τέτοια είδηση, η οποία είναι ό,τι πιο τραγικό υπάρχει, δυστυχώς.

Για τη νομοθέτηση ειδικής ποινικής διαδικασίας για τη χρήση συγκεκριμένου υβριστικού χαρακτηρισμού σε βάρος αστυνομικών
Το ν’ απευθύνεις κάτι γιατί κάποιες φορές οι λέξεις αυτές το να απευθύνεσαι έτσι σ’ έναν Αστυνομικό, είναι ύβρις, να συνεννοηθούμε. Ούτε είναι μαγκιά, ούτε είναι εξυπνάδα, γιατί οι άνθρωποι αυτοί με λεφτά τα οποία θα έπρεπε να είναι περισσότερα, υπάρχουν σταδιακές αυξήσεις, αλλά θα έπρεπε να είναι πολλά περισσότερα, κάνουν μία από τις πιο δύσκολες δουλειές και μας προστατεύουν. Και μάλιστα η υποκρισία, είναι αυτοί που τη λένε αυτή τη λέξη, που τη χρησιμοποιούν και δεν αναφέρομαι μόνο στον κύριο Παππά, έχουν προστασία αστυνομικών. Δηλαδή, οι αστυνομικοί αυτοί, όπως προβλέπει ο νόμος, προστατεύουν τους ίδιους και τις οικογένειές τους, πολλές φορές και τις μετακινήσεις τους και ό,τι κάνει, τέλος πάντων, ένας που έχει δικαίωμα προστασίας. Όταν, λοιπόν, υπάρχει μια ύβρις, ο νόμος νομίζω είναι ξεκάθαρος, υπάρχει το αδίκημα της εξύβρισης, αν θεωρηθεί κάτι το οποίο είναι εξυβριστικό, δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος να υπάρχει κάποια ειδική νομοθέτηση και νομίζω ότι περισσότερο σηκώθηκε, παρά η ουσία που έχει το συγκεκριμένο ζήτημα.