Π. Μαρινάκης: Η απάντηση της ΕΠΟ για τον τελικό του Κυπέλλου στο ποδόσφαιρο δεν μας έκανε σοφότερους

Σημεία συνέντευξης του κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη στο Κανάλι 1 90,4 FM

Για τη γυναικοκτονία στο Μενίδι, τις αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα για την ανθρωποκτονία και τα μέτρα της Κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας

Σε κάθε απώλεια ανθρώπινης ζωής -και ειδικά με αυτόν τον τραγικό, τον φρικτό τρόπο της αφαίρεσης ανθρώπινης ζωής, της ανθρωποκτονίας, της γυναικοκτονίας, όπως κοινωνικά έχουμε συμφωνήσει ότι πρέπει να λέγεται, γιατί, προφανώς ο θύτης εκμεταλλεύθηκε το γεγονός της επιβολής και σκότωσε μια γυναίκα, επειδή είναι γυναίκα- θεωρώ ότι δεν πρέπει να λαϊκίζουμε. Και αναφέρομαι κυρίως στην αντιπολίτευση και σ’ ένα μέρος του Τύπου, που προσπαθεί να πολιτικοποιήσει ένα πολύ σοβαρό κοινωνικό θέμα, που οδηγεί στην απώλεια ανθρώπινων ζωών. Όποιος έρθει και πει ότι υπάρχει κυβέρνηση ή υπάρχει κόμμα, το οποίο μπορεί, σε οποιαδήποτε χώρα της Ευρώπης, να εξαφανίσει τις δολοφονίες, κοροϊδεύει τον κόσμο.
Βασική αρχή αυτής της Κυβέρνησης, σε αντίθεση με την προηγούμενη, είναι ο σεβασμός στη διάκριση των εξουσιών. Αντιλαμβάνεται τους διακριτούς ρόλους της εκτελεστικής με τη δικαστική εξουσία, αλλά δεν σας το κρύβω -και ως νομικός το ξέρω αυτό- υπήρχε η δυνατότητα μετά τον ορισμό της δικασίμου για σήμερα, που δυστυχώς δεν έγινε το δικαστήριο, να κρατηθεί ο δράστης. Δηλαδή, δεν ήταν υποχρεωτικό να τον αφήσουν ελεύθερο και μάλιστα με βάση και το ιστορικό το οποίο είχε και των καταγγελιών και τα όσα είχε καταθέσει στο παρελθόν το θύμα. Αλλά το ξανά λέω, εμείς δεν είμαστε εδώ, ούτε για να σχολιάζουμε τις δικαστικές αποφάσεις, ούτε για να κατηγορούμε τη Δικαιοσύνη. Η Δικαιοσύνη πήρε τις αποφάσεις της, δεν μπορούμε εμείς να παρεμβαίνουμε σε καμία περίπτωση, ούτε να τις αλλάζουμε. Η Κυβέρνηση αυστηροποίησε πλήρως το νομοθετικό πλαίσιο. Σας θυμίζω ότι η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ -γιατί αυτό δεν πρέπει να ξεχαστεί ποτέ, αυτό θα πρέπει να γραφτεί με τα πιο μαύρα γράμματα της ελληνικής ιστορίας, αυτοί οι οποίοι φωνάζουνε και λένε για τη γυναικοκτονία και το «παίζουν» ευαίσθητοι- στην ανθρωποκτονία, που η ποινή ήταν μόνο ισόβια μέχρι το 2019, πήγαν και το κάνανε ισόβια ή μέχρι 15 χρόνια. Δηλαδή, έδωσαν τη δυνατότητα σε έναν δικαστή, να «βάλει» σ’ έναν δολοφόνο 13, 14, 12 χρόνια κάθειρξης, να βγει έξω σε 5 – 6 χρόνια.
Προσέξτε, και ήρθαμε εμείς και βάλαμε μόνο ισόβια. Και δεν κάναμε μόνο αυτό. Φτιάξαμε το panic button, φτιάξαμε 18 κέντρα εξειδικευμένα στην Αστυνομία, τα οποία, πλέον, θα γίνουν 45 σε πολύ γρήγορο χρονικό διάστημα, δημιουργήσαμε τα Safe Houses, δομές φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών.
Δεν λέμε ότι αυτά αρκούν, μην παρεξηγηθώ. Πρέπει να γίνουν κι άλλα, αλλά εμείς από τις ωραίες θεωρίες, τα πανό, τις δήθεν ευαίσθητες κραυγές της ευρύτερης κεντροαριστεράς και της Αριστεράς, περάσαμε σε πράξεις. Όμως, το ξαναλέω, ακόμα και μία γυναίκα να χαθεί, ακόμα και ένας άνθρωπος να χαθεί, τότε σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε πολλά περισσότερα. Αυτό συμβαίνει σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, δυστυχώς τα τελευταία χρόνια. Αλλά προσέξτε, η λύση δεν είναι να κρύβουμε το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Η λύση είναι να το αναδεικνύουμε, η λύση είναι να ενθαρρύνουμε τις γυναίκες να μιλάνε, να νιώθουν ότι δεν είναι μόνες τους, ότι είμαστε κοντά τους, ότι υπάρχουν ασφαλείς χώροι να μείνουνε και κάτι πολύ σημαντικό: Όλα αυτά τα εγκλήματα ξεκινάνε από μία πιο ήπια βία, πιο ήπια παραβατικότητα. Μην υποτιμούμε την ήπια παραβατικότητα, γιατί μας ακούνε γυναίκες αυτή τη στιγμή, μας ακούνε άνθρωποι που μπορεί να κινδυνεύουν και δεν είναι μόνο το ζήτημα των γυναικοκτονιών, είναι και η παιδική εγκληματικότητα, η ενδοσχολική βία.
Σε καμία περίπτωση δεν φταίει το θύμα. Γιατί μπορεί να υπάρχει φόβος, μπορεί να υποτιμηθούν κάποια αρχικά συμπτώματα συμπεριφοράς, τέλος πάντων, σε σχέση με το πού μπορεί να φτάσει κάποιος. Όλες αυτές οι περιπτώσεις δεν ξεκινούν από το μηδέν, ξεκινούν από μία παράβαση λίγο πιο ήπια, μετά λίγο πιο έντονη. Μπορεί να ξεκινούν από μια λεκτική βία. Ξέρω ότι δεν είναι εύκολο και δεν είναι ποτέ η ευθύνη στο θύμα. Έχει καθήκον η κοινωνία, η Πολιτεία, οι γείτονες. Αυτά να μην τα υποτιμούμε. Εγώ γι΄ αυτό το επαναλαμβάνω. Γιατί και ως νομικός το έχω δει. Πολλές φορές έχω δει και υποθέσεις άλλων συναδέλφων, οι οποίες ξεκίνησαν από κάτι θεωρητικά πιο ήπιο ως παραβατικότητα και κλιμακώθηκε και έφτασε στο χειρότερο δυνατό, που είναι η αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής.

Για τη Συμφωνία των Πρεσπών και τη στάση της Αντιπολίτευσης

Νομίζω ότι οι εξελίξεις δικαιώνουν ακόμη περισσότερο τη στάση της ελληνικής Κυβέρνησης και προσωπικά του Πρωθυπουργού, να μην βιαστούμε, να μην είμαστε επισπεύδοντες και πρόθυμοι, όπως είναι η Αξιωματική Αντιπολίτευση. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ως τότε Αρχηγός της Αντιπολίτευσης, καταψηφίζοντας την κακή Συμφωνία των Πρεσπών, είχε προειδοποιήσει ότι από τη στιγμή που θα ψηφιστεί και θα κυρωθεί, δεν θα μπορεί να ακυρωθεί. Και θα τη σεβαστεί, εφόσον οι πολίτες τον εκλέξουν Πρωθυπουργό, όπως και συνέβη. Από εκεί και πέρα, όμως, μία Συμφωνία έχει δύο μέρη. Και όταν το άλλο μέρος δεν σέβεται ούτε τα βασικά της Συμφωνίας που είναι, δηλαδή, το πώς ονομάζεται μία χώρα -και φαίνεται τώρα ότι αυτό συμβαίνει σίγουρα σε επίπεδο Προέδρου και δεν έχουμε καλά δείγματα ως προς αυτό που ακούστηκε χθες από τον Πρόεδρο του VMRO- εμείς, σε καμία περίπτωση δεν θα βιαστούμε.
Εγώ βλέπω πραγματικά, από τα πολλά ανεξήγητα του ΣΥΡΙΖΑ, η σπουδή του, η βιασύνη του να κυρωθούν τα μνημόνια, δηλαδή η χώρα μας να φτάσει μέχρι το τέλος μιας διαδρομής, ενώ η άλλη πλευρά δεν έχει κάνει ούτε τα πρώτα βήματα της διαδρομής, γίνεται ακόμη πιο ανεξήγητο. Είναι πρωτοφανές αυτό το οποίο κάνει η Αντιπολίτευση στη χώρα μας. Δηλαδή, η χώρα μας να περιμένει τη Βόρεια Μακεδονία να σεβαστεί τα βασικά και αντί να είμαστε όλοι στην ίδια σελίδα και να μην απωλέσουμε κανένα διαπραγματευτικό μας όπλο, να έχουμε μια Αξιωματική Αντιπολίτευση -ενόψει κιόλας και ευρωεκλογών- να κάνει αντιπολίτευση, όχι στην Κυβέρνηση, αλλά στα συμφέροντα της χώρας.

Για τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων και τις επικείμενες Ευρωεκλογές
Την ίδια απάντηση δίνουμε είτε είναι καλές οι δημοσκοπήσεις, όπως οι χτεσινές, είτε είναι λίγο λιγότερο καλές, όπως πριν από ένα χρονικό διάστημα, που έδειχναν μία ανάγκη για συσπείρωση. Τις σεβόμαστε όλες, τις ακούμε. Είναι χρήσιμα εργαλεία, αλλά, νομίζω η καλύτερη απάντηση είναι η απάντηση των πολιτών σε κάθε εκλογική διαδικασία. Αυτή περιμένουμε. Την ετυμηγορία των πολιτών.
Έχουμε βάλει έναν στόχο, ο οποίος είναι αυτονόητος. Όταν συγκρίνεις εκλογές, συγκρίνεις ίδιες εκλογές μεταξύ τους: Ευρωεκλογές με Ευρωεκλογές. Είναι σημαντικό να πετύχουμε τον στόχο μας και είναι σημαντικό για δύο λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι γιατί η ίδια η διαδικασία έχει το βλέμμα της στραμμένο στην Ευρώπη. Η χώρα μας στην Ευρώπη έχει ήδη καταφέρει αρκετά σε πολύ δύσκολα χρόνια, όπως είναι το Ευρωπαϊκό Πιστοποιητικό Εμβολιασμού, το Ταμείο Ανάκαμψης, που κάποιοι ειρωνεύονταν και τώρα το βλέπουν στην πράξη να βελτιώνει τα νοσοκομεία, τα σχολεία. Σήμερα θα παρουσιαστεί το Ψηφιακό Φροντιστήριο και το Ψηφιακό Σχολείο από τον Πρωθυπουργό και το Υπουργείο Παιδείας, από τον κ. Πιερρακάκη, το οποίο θα αναβαθμίσει πολύ, ειδικά τα περιφερειακά, τα δημόσια σχολεία. Θα έχουμε, ας πούμε, την ψηφιακή τάξη, που σε απομακρυσμένες περιοχές, όπως στη Γαύδο για παράδειγμα, που τα παιδιά θα έχουν όλα τους τα μαθήματα και, στη συνέχεια, θα μπορούν να κάνουν και Ψηφιακό Φροντιστήριο. Θα μπορούν οι γονείς να ενημερώνονται. Αυτά όλα θα λειτουργήσουν από τώρα έως τον Σεπτέμβριο. Σταδιακά θα παραδίδονται ως υπηρεσίες. Οι προληπτικές εξετάσεις: Πόσες γυναίκες πρόλαβαν εγκαίρως να δουν τι έχουν και να το αντιμετωπίσουν στη συντριπτική τους πλειοψηφία με επιτυχία; Οι αγρότες, η Κοινή Αγροτική Πολιτική, που δεν είμαστε όλοι στην ίδια σελίδα στην Ευρώπη. Δηλαδή, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και η Ν.Δ. θέλουμε ήπια προσαρμογή υπέρ της αγροτικής ανάπτυξης. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά και οι Ευρωσοσιαλιστές δεν θέλουν, άρα είναι κατά των αγροτών. Το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για την Άμυνα, το Iron Dome που είπε χτες ο Πρωθυπουργός, η επιστολή που στέλνουμε πρώτοι από οποιοδήποτε άλλο κόμμα και από οποιαδήποτε άλλη χώρα, γιατί ξεκινάει ένας νέος πενταετής κύκλος και πρέπει πλέον οι πολυεθνικές να έχουν μια διαφορετική αντιμετώπιση ως προς τις τιμές. Όλα αυτά, λοιπόν, είναι η ευρωπαϊκή διάσταση. Αυτά πρέπει εμείς να τα εξηγήσουμε στον κόσμο. Γιατί είναι σημαντικό να είναι ισχυρή η Ν.Δ.. Το κάθε κόμμα θα πει το πρόγραμμά του.
Και, βέβαια, η εθνική διάσταση, η ιστορική διάσταση. Τον πρώτο περίπου χρόνο, της δεύτερης τετραετίας, η Κυβέρνηση, όπως είχε καθήκον, προχώρησε σε αρκετές ρήξεις και τομές: Μη κρατικά Πανεπιστήμια, επιστολική ψήφος, Φορολογικό Νομοσχέδιο, Δικαστικός Χάρτης. Θέλουμε, λοιπόν, να κάνουμε ακόμη περισσότερα, γιατί έχει ανάγκη το Κράτος από πολλές τομές. Και να κάνουμε και μια αυτοκριτική πολλών ετών, που δεν έγιναν για πάρα πολλές δεκαετίες. Σκεφτείτε, λοιπόν, ένα μέτριο αποτέλεσμα πόσο πίσω θα μας πάει. Δηλαδή, θα έχουμε μια Αντιπολίτευση που θα λέει: Δεν έχετε νομιμοποίηση. Δεν μπορείτε να το προχωρήσετε αυτό. Χρειάζεται, λοιπόν, να αποτυπωθεί ξανά η σταθερότητα, όμως προσοχή, σταθερότητα δεν σημαίνει στασιμότητα. Το αντίθετο. Σταθερότητα σημαίνει ουσιαστική πρόοδος.

Για την ασφάλεια στις μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις

Η Κυβέρνηση πήρε μια σειρά από αυστηρά, αλλά δίκαια μέτρα για να μπορούμε να πηγαίνουμε στο γήπεδο και να ξέρουμε ποιος κάθεται δίπλα μας και να ξέρει και η ομάδα που δίνει τα λεφτά της, είτε είναι ΚΑΕ είτε ΠΑΕ, ποιος μπορεί να καταστρέψει αυτό το προϊόν, πετώντας κάτι στο γήπεδο και να έχουμε αυτοματοποιημένες ποινές. Το σεβάστηκαν όλες οι ομάδες της SUPERLEAGUE 1, εκτός από ένα γήπεδο, που δεν έχει βάλει κάμερες. Πώς είναι δυνατόν στην ίδια χώρα να διοργανώνεται ένας ευρωπαϊκός τελικός με κόσμο, με τη συμμετοχή για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, μιας ελληνικής ομάδας και στην ίδια χώρα, χωρίς ευθύνη της Κυβέρνησης -γιατί η Κυβέρνηση δίνει την εγγύηση σε ένα γήπεδο, που, όμως, έχει τις προδιαγραφές να γίνει ο τελικός με κόσμο- δύο μεγάλες ομάδες να συμμετέχουν στον εγχώριο τελικό κυπέλλου χωρίς κόσμο; Η απάντηση της ΕΠΟ δεν μας έκανε σοφότερους. Επελέγη μια έδρα -εγώ να δεχτώ ότι όταν επελέγη η έδρα αυτή δεν ήταν γνωστοί οι νέοι κανόνες, οι οποίοι πλέον ισχύουν με τις κάμερες και τα εισιτήρια. Υπήρξε, όμως, μια επιμονή σε αυτή την επιλογή και είναι μια αντίφαση. Ως άνθρωπος που αγαπάει τον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ, τι θα απαντήσουμε στους ανθρώπους που αγαπούν την ομάδα τους και βλέπουν στην ίδια χώρα να μπορεί να διοργανώσει ευρωπαϊκό τελικό με κόσμο, με τη συμμετοχή ελληνικής ομάδας και να μην μπορεί να γίνει ένας χειρισμός από την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, να διοργανωθεί ένας ελληνικός τελικός με τη συμμετοχή των δύο ομάδων; Πώς έγινε, δηλαδή, στο μπάσκετ; Το μπάσκετ πώς το κατάφερε και έπαιξε Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός στον τελικό με κόσμο και δεν έγινε τίποτα;