Σκέρτσος: Η απέραντη πολιτική υποκρισία των «άκρων»

Ανάρτηση του Άκη Σκέρτσου με αφορμή τα όσα αδιανόητα έγιναν χθες στη Βουλή…

“Οι μέρες αυτές είναι αποκαλυπτικές σε πολλά επίπεδα τόσο για την υποκρισία που χαρακτηρίζει τα κόμματα που κινούνται στα άκρα του πολιτικού φάσματος όσο και για τους κινδύνους που συνεπάγεται η ψήφος σε αυτά.
Βλέπουμε κόμματα -αρχηγούς και βουλευτές που παρουσιάζονται ως δήθεν αυθεντικοί εκφραστές του πατριωτικού και θρησκευτικού αισθήματος- να προτρέπουν στην άσκηση βίας κατά συμπολιτών μας. Ή ακόμη χειρότερα να εμπλέκονται σε βίαιους καυγάδες και να χειροδικούν οι ίδιοι κατά συναδέλφων τους.
Αυτοί που επικαλούνται ψευδεπίγραφα την ενότητα του έθνους και την αξία της πίστης μας επιτίθενται με τρόπο σκαιό σε συμπατριώτες και ομόθρησκούς μας. Σπαρτιάτες, Νίκη και Ελληνική Λύση με τις απειλές, την άσκηση βίας και το μισαλλόδοξο λόγο τους δεν δείχνουν κανέναν σεβασμό ούτε στους θρησκευτικούς ναούς, τον κλήρο και τους πιστούς αλλά ούτε και στο «ναό» της δημοκρατίας, το κοινοβούλιο.
Από την άλλη πλευρά, βλέπουμε για άλλη μια φορά την απόλυτη υποκρισία της εγχώριας αριστεράς, δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ, της Πλεύσης Ελευθερίας και του ΚΚΕ.
Τα κόμματα που δηλώνουν -στα λόγια μόνο- ότι μάχονται τον ακροδεξιό φασισμό, «ξέχασαν» να υποβάλλουν υπόμνημα στον Άρειο Πάγο, όπως έκανε η Νέα Δημοκρατία, προκειμένου να τεθούν εκτός εκλογικής διαδικασίας οι Σπαρτιάτες. Το κόμμα δηλαδή που κατηγορείται από τη δικαιοσύνη ως κόμμα-κέλυφος ενός σκιώδους καταδικασμένου για εγκληματική οργάνωση αρχηγού. Ο δε αρχηγός των Σπαρτιατών επαινεί δημόσια τον ΣΥΡΙΖΑ για την «αξιοπρέπεια» που έδειξε με αυτή του τη στάση.
Κάπως έτσι αποκαλύπτονται σε δημόσια θέα οι υπόγειες διαδρομές που συνδέουν τους λαϊκιστές των άκρων, δηλαδή τον «κασσελακισμό» με τον «βελοπουλισμό».
Γι’αυτό και η ψήφος των ευρωεκλογών δεν μπορεί να είναι ψήφος αψήφιστη και επιπόλαιη αλλά ψήφος ευθύνης, πραγματικής πρόοδου και δημοκρατικής εγρήγορσης.
Διότι οι εχθροί της δημοκρατίας, της ειρηνικής πολιτικής και κοινωνικής συνύπαρξης, του σεβασμού στη διαφορετική άποψη και στο διάλογο είναι, δυστυχώς, πολλοί και εμφανίζονται συνήθως με την προβιά είτε του δήθεν υπέρ-δημοκράτη είτε του δήθεν υπέρ-πατριώτη και υπέρ-θρησκευόμενου. Ενώ στην πράξη είναι το ακριβώς αντίθετο”.