Σαν να μην ήθελε ποτέ “Το Βήμα” και “Τα Νέα” ο Μαρινάκης

Στόχος η συγχώνευση των εφημερίδων

Οι ειδήσεις από τη Συγγρού είναι ότι “παγώνουν” οι απολύσεις και ενδεχομένως το επόμενο διάστημα – ίσως μέσα στον Αύγουστο ή λίγο πιο μετά, να απομακρυνθούν ακόμη δυο ή τρεις εργαζόμενοι με τη μορφή οικειοθελούς αποχώρησης (θα τους δώσουν δηλαδή κάποια κίνητρα)… Παράλληλα στόχος της διοίκησης απο δω και πέρα είναι η ενοποίηση ή πιο σωστά η συγχώνευση των εφημερίδων “ΝΕΑ” και “ΒΗΜΑ”.

Τυπικά λοιπόν αυτές ειναι οι ειδήσεις από τη Συγγρού μετά και το τελευταίο κύμα απολύσεων του Ιουλίου με την απομάκρυνση περίπου 12 δημοσιογράφων.

Και το λέμε αυτό διότι μια ήπια εξήγηση για το τι πραγματικά συμβαίνει στο ιστορικό συγκρότημα που έχει περάσει πλέον στην ιδιοκτησία του Βαγγέλη Μαρινάκη είναι ότι ο επιχειρηματίας – εκ του αποτελέσματος, φαίνεται ότι ποτέ δεν ήθελε τον ΔΟΛ! Τον ενδιέφερε μόνο το MEGA! Ενδεχομένως λοιπόν να “παγιδεύτηκε” από τη συγκυρία ή από τους υπόλοιπους μετόχους και να εξαγόρασε το συγκρότημα Λαμπράκη μόνο και μόνο για να ισχυροποιήσει την παρουσία του στο Μεγάλο Κανάλι. Οι εξελίξεις όμως, ανέτρεψαν τα σχέδια Μαρινάκη (ως προς το σκέλος του MEGA), με αποτέλεσμα να μείνει με τις εφημερίδες… Για τις οποίες όμως δεν φαίνεται να υπάρχει ενδιαφέρον, αφού σχεδόν με το “καλημέρα” της αλλαγής σελίδας ξεκίνησαν απολύσεις. Από τα Χριστούγεννα του 2017 σταθερά – σχεδόν κάθε μήνα, απομακρύνονται δημοσιογράφοι.

Στόχος λοιπόν ειναι μέχρι τα μέσα του επόμενου έτους τα δυο ιστορικά φύλλα να βγαίνουν από μια κοινή ομάδα δημοσιογράφων πέριξ των 50 ατόμων. Γεγονός που αν επιβεβαιωθεί θα αποδυναμώσει ουσιαστικά την ποιότητα και τη δυναμική των εφημερίδων, με σοβαρό κίνδυνο να απαξιωθούν στα μάτια και στη συνείδηση του αναγνωστικού κοινού.

Με άλλα λόγια η αρχική και διακηρυγμένη πρόθεση της νέας ιδιοκτησίας να σώσει τα δυο ιστορικά φύλλα, επιτεύχθηκε εν μέρει… Αφού ναι μεν γλίτωσαν το λουκέτο, αντιμετωπίζουν όμως, σοβαρό πρόβλημα λειτουργίας με τη συνεχή αποψίλωση δημοσιογράφων. Δεν μπορεί λοιπόν η ακραία συρρίκνωση των εφημερίδων και ταυτόχρονα η απαξίωση των sites του οργανισμού να ονομάζεται σωτηρία!

Ενώ τέλος δεν περνά απαρατήρητο, προκαλώντας εύλογα ερωτήματα το γεγονός ότι μετά από ένα χρόνο η εταιρία που εξαγόρασε τους ιστορικούς τίτλους εμφανίζεται στις συνδικαλιστικές Ενώσεις επικαλούμενη οτι έχει ενα υψηλό μισθολογικό κόστος που δεν είχε ούτε ο ΔΟΛ επι Ψυχάρη τους τελευταίους μήνες πριν αποχωρήσει από τον οργανισμό! Οταν είναι γνωστό οτι ο μέσος όρος των αμοιβών κινείται εξαιρετικά χαμηλά, με εξαίρεση τριών ή τεσσάρων περιπτώσεων που ακούγεται ότι οι αμοιβές τους ειναι αστρονομικές!