Και όμως συνέβη: Καθαρό πλεόνασμα στον προϋπολογισμό

…για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες

Του Θάνου Πασχάλη

Πηγή newpost.gr

Εκτός από το πρωτογενές υπερπλεόνασμα του 4,2% του ΑΕΠ που ανακοίνωσε για το 2016 η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία και επιβεβαίωσε η Eurostat συνέβη και κάτι το οποίο ελάχιστα έγινε γνωστό και αντιληπτό για τη σημασία του στη χώρα μας. Δημοσιονομικά  η χώρα μας δεν έπιασε μόνον το τερατώδες πρωτογενές πλεόνασμα (δηλαδή έσοδα -έξοδα του κράτους χωρίς να προστίθενται σε αυτό τα τοκοχρεολύσια εξυπηρέτησης του χρέους),αλλά και καθαρό πλεόνασμα 0,7% του ΑΕΠ (περίπου 1,2 δις ευρώ) στο ισοζύγιο της Γενικής Κυβέρνησης (δηλαδή έσοδα-έξοδα Κράτους  αφαιρώντας την  ετήσια εξόφληση τοκοχρεολυσίων χρέους ύψους περίπου 5 δις ευρώ).

Πρόκειται για πρωτόγνωρο γεγονός για τη χώρα μας γιατί  καθαρό πλεόνασμα έχει να καταγραφεί εδώ και δεκαετίες ,αν και πιθανότατα είναι από τις ελάχιστες φορές που συνέβη στη Νεοελληνική οικονομική ιστορία που μονίμως δεινοπαθούσε από  συνεχή και μεγάλα ελλείμματα στο δημόσιο  μέχρι πτωχεύσεις λόγω στάσης πληρωμών του χρέους της. Κάποιος διαβάζοντας τα παραπάνω πιθανόν να κάνει λόγο για πραγματικό νοικοκύρεμα του Κράτους, όπως συμβαίνει και με τα οικονομικά ενός σπιτιού. Πρακτικά το πλεόνασμα σημαίνει ότι ξοδεύω  με βάση αυτά που εισπράττω και με το περίσσευμα ξεπληρώνω τυχόν χρωστούμενα σε τρίτους. Αυτή είναι η μια πλευρά του νομίσματος. Η άλλη είναι ότι όλα τα κράτη, και τα ευημερούντα, εμφανίζουν μεγάλα δημόσια χρέη λόγω του δανεισμού τους (π.χ οι ΗΠΑ έχουν 19,5 τρις δολάρια χρέος) ,ενώ στον Προϋπολογισμό τους ελάχιστα χρόνια και μάλιστα όχι συνεχή έχουν καθαρά πλεονάσματα(όπως π.χ το 2016,η Γερμανία, η Σουηδία κλπ)..Η παγκόσμια οικονομία βασίζεται στον αλληλοδανεισμό.

Επίσης ανάπτυξη δεν μπορεί να έρθει χωρίς δανεισμό και όποιο κέρδος έρθει θα χρειαστεί χρόνια. Στα κράτη υπάρχουν κοινωνικές υπηρεσίες που απαιτούν χρήματα χωρίς να παράγουν αλλά ωστόσο συνηγορούν στην ευημερία μιας κοινωνίας .Είναι πολύ εύκολο να βγάζει ένα Κράτος κάθε χρόνο υπερπλεονάσματα  στον προϋπολογισμό του.

Το πρόβλημα είναι αν αυτά οφείλονται σε προγράμματα  λιτότητας μετατρέποντας   τις κοινωνίες σε ερείπια η εάν τα υπερπλεονάσματα προέρχονται από τον παραγόμενο πλούτο ο οποίος πρέπει  να έχει και εξαγωγικό χαρακτήρα. Στη χώρα μας καλό το υπερπλεόνασμα αρκεί να μην πατάει στη λιτότητα, αλλά στον εντοπισμό της φοροδιαφυγής και στην ανάπτυξη. Ωστόσο θα ήταν άδικο και μεμψίμοιρο να μην αναγνωρίσει κανείς  και χωρίς δόσεις  μνησικακίας, την κυβερνητική επιτυχία του καθαρού (0.7% του ΑΕΠ )και του πρωτογενούς(4,2% του ΑΕΠ) πλεονάσματος του 2016.Το αν οφείλεται η όχι στη λιτότητα, στην καταπολέμηση του κρυφού πλούτου, στο νοικοκύρεμα  η οπουδήποτε αλλού ας κριθεί από τον καθένα. Αν και η αλήθεια πάντα είναι κάπου στη μέση.