Μεσσιανικό δημοσίευμα από την χθεσινή «Αυγή» για την αυριανή παρουσία Τσίπρα εις το Δίστομο

Του Σεραφείμ Χ. Μηχιώτη για το Enimerosi24

H επιλεκτική λήθη και αντιστοίχως η επιλεκτική μνήμη (και αντιστρόφως), όπως και εξ ίσου, νοείται να αποτελούν «μανιέρα» των λογής-λογής επαγγελματιών του «μηνύματος» και βεβαίως των εξ επαγγέλματος προπαγανδιστών των κομμάτων, ώστε να προωθούν την εικόνα του πολιτικού του χώρου με σκοπό να «πουλήσει» και του αρχηγού τους, όλως ιδιαιτέρως.

Από την άλλη πλευρά ουδεμία επιλεκτική λήθη ή επιλεκτική μνήμη είναι επιτρεπτή σε δημοσιογράφο, ακόμη και όταν μισθοδοτείται από κομματικό έντυπο, όπου, ακόμη και αν πρόσκειται πολιτικώς σε αυτό, πράγμα σύνηθες, άν όχι και επιβαλλόμενο, οφείλει να διεκδικεί δι’ εαυτόν και τα γραπτά του την ελάχιστη-έστω- δημοσιογραφική του ανεξαρτησία.

Αφορμή των προηγουμένων παρέχει δημοσίευμα από το χθεσινό φύλλο του κομματικού δελτίου της «ΑΥΓΗΣ», με την υπογραφή Ν.ΠΑΠ, τιτλοφορούμενο πομπωδώς «ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΤΟΜΟ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ: Ο Αλέξης Τσίπρας θα επαναθέσει θέμα γερμανικών οφειλών». Προς ενίσχυση των λεγομένων του, ο υπογράφων συντάκτης επικαλείται τα λεχθέντα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ εις τη συνεδρίαση της ΒτΕ, όπου μεταξύ άλλων είπε, ότι «…όλες οι κυβερνήσεις από το 1946 και μετά δεν διεκδίκησαν, δεν έθεσαν, δεν έσπευσαν να διεκδικήσουν…», αυτό το θέμα.

Ο λογογράφος του προέδρου Αλέξη ορθώς τα έγραψε έτσι, διότι αυτό εκρίθη ότι έπρεπε να είναι το μήνυμα που έπρεπε να εκπεμφθεί, από το βήμα της ΒτΕ. Αλλά ο δημοσιογράφος;

Μπορεί, επιτρέπεται να αγνοεί ο δημοσιογράφος, ενδεικτικώς και μόνον, ότι:

-Το θέμα είχε τεθεί προδικτατορικώς από τον Aνδρέα Γ. Παπανδρέου, υπουργό ακόμη της ΕΚ με πρωθυπουργό το Γεώργιο Παπανδρέου, προκαλώντας την μήνιν της επίσημης Γερμανικής πλευράς,

-Επί πρωθυπουργίας Ανδρέα Γ. Παπανδρέου και υπουργού Εξωτερικών του σημερινού Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια είχε απευθυνθεί ρηματική διακοίνωση προς τηντότε κυβέρνηση της Βόννης,

-Επί ημερών του αειμνήστου Γιάννη Σταμούλη, Νομάρχη Βοιωτίας εκλεγέντος με τη σημαία του ΠΑΣΟΚ και μετέπειτα ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ, σχεδιάσθηκε, υλοποιήθηκε και έλαβε αίσιο τέλος η δικαστική διεκδίκηση των συγγενών των σφαγιασθέντων Διστομιτών κατά του Γερμανικού κράτους,

-Επί πρωθυπουργίας Γιώργου Α. Παπανδρέου έγιναν ανάλογες επίσημες κρατικές ενέργειες προς το Διεθνές Δικαστήριο Χάγης, μόλις το 2011, γιά την υπόθεση της σφαγής του Διστόμου, σε συνδυασμό με τη δικαστική διεκδίκηση του Ιταλικού Κράτους κατά του Βερολίνου, γιά τις Γερμανικές επανορθώσεις.

-Ο βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Μανώλης Γλέζος, από τη θέση του εις την Εθνική Επιτροπή Διεκδικήσεων έχει πρωτοστατήσει από πολλών ετών και συνεχίζει να πρωτοστατεί σε πολλές ενέργειες, γιά το σύνολο του δικτύου του Ελληνικών μαρτυρικών πόλεων, συμπεριλαμβανομένου και του Διστόμου. Το θέμα είχε θέσει και εις τον π. πρόεδρο της πρώην ΓΛΔ Έριχ Χόνεκερ, σε συνάντηση που είχε μαζύ του, δίχως να λάβει απάντηση από τον τελευταίο, όπως ανέφερε ο Γλέζος σε συνέντευξή του προς το UNFOLLOW…

-Το θέμα έχει τεθεί και από τη σημερινή τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά, με τη διαβίβαση εις το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους εκθέσεως, την οποία η ίδια εζήτησε από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, γιά την δρομολόγηση των επόμενων πολιτικών, διπλωματικών και νομικών ενεργειών.

Οι προαναφερθείσες κινήσεις και ενέργειες δεν συνιστούν βεβαίως το άπαν των ενεργειών, οι οποίες θα έπρεπε να έχουν γίνει γιά το μέγα αυτό θέμα. Παραλείψεις και λάθη θα υπάρχουν, όπως π.χ.ότι καμία απο τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν έδωσε το «πράσινο φως» γιά την υλοποίηση της αποφάσεως του Αρείου Πάγου γιά το θέμα της σφαγής του Διστόμου, η οποία προνοεί γιά την κατάσχεση Γερμανικών περιουσιακών στοιχείων στην Ελλάδα.

Αυτό, όμως, δεν νομιμοποιεί κανέναν Αλέξη και τους συν αυτώ βαυκαλιζόμενους,  ότι το θέμα θα …επανατεθεί αύριο, από τον τόπο της σφαγής, στην επέτειο της σφαγής, από τον Αρχηγό Τσίπρα(…), ως εάν να τελεί εν υπνώσει! Ουδέν αναληθέστερον.

Δυστυχώς γιά τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και την ηγετική του ομάδα η ιστορία και η πολιτική ζωή δεν ξεκινούν από το κομματικό ιερατείο της Κουμουνδούρου. Η αλήθεια είναι-και ευτυχώς- ότι σειρά Ελληνικών Κυβερνήσεων όλου του πολιτικού φάσματος, όπως προαναφέρθηκε, έχουν θέσει επανειλημμένως το θέμα και το κρατούν ζωντανό δεκαετίες τώρα, σε πολιτικό, διπλωματικό και νομικό επίπεδο.

Και ακριβώς αυτή η πραγματικότητα ακυρώνει εν τοις πράγματι τους ισχυρισμούς της Γερμανίδος Καγκελλαρίου Μέρκελ και του επί των οικονομικών Υπουργού της Σώυμπλε, ότι –δήθεν- το θέμα έχει λήξει από πάρα πολλά χρόνια, με τον τελευταίο να ισχυρίζεται, γιατί έτσι τον βολεύει δημοσιονομικώς, ότι οι Έλληνες …επανακινουν το θέμα(…) λόγω δημοσιονομικών χρεών.

Συνεπώς κακή υπηρεσία σε ένα δίκαιο θέμα επανορθώσεων, αντιστρόφως δε εξυπηρετούν την επιχειρηματολογία του Γερμανού υπουργού προσφέρουν,  όσοι υποστηρίζουν ότι το θέμα επανατίθεται τώρα!

Ο τρόπος με τον οποίο θέτει το θέμα η «ΑΥΓΗ»-πλήρως ατυχώς, βεβαίως-μπορεί να υπηρετεί τα προσωπικά πολιτικά παίγνια δημοσιότητος του προέδρου Αλέξη, με την…προαναγγελία μεσσιανικών τοποθετήσεων-διεκδικήσεων(!), αλλά δεν λαμβάνει υπ’ όψη προηγούμενες πρωτοβουλίες προς τούτο, αδικώντας και τη  σημαντική συνεισφορά του Μανώλη Γλέζου, πολύ πριν εμφανισθεί καν εις την πολιτική.

O πομπώδης τρόπος με τον οποίο θέτει το θέμα η χθεσινή «ΑΥΓΗ», θα μπορούσε να κατανοηθεί μόνον, εάν εις τις προθέσεις του προέδρου Αλέξη είναι να υποδείξει «δυναμικότερους» τρόπους διεκδίκησης, περαν των γνωστών και παραδεκτών που καθορίζονται από τις κείμενες διατάξεις του Διεθνούς Δικαίου και περί διαιτησίας ιδιαιτέρως. Σε αντίθεση περίπτωση δεν θα πρόκειται παρά γιά φούσκα- πυροτέχνημα, επιχειρηματολογίας που θα αρέσει εις τη Γερμανική πλευρά!

Αν, τέλος, τα αρχικά Ν.ΠΑΠ. παραπέμπουν εις τον γνωστό μου από ετών συνάδελφο Νίκο Παπαδημητρίου, τότε, αγαπητέ μου Νίκο, δεν πρόκειται γιά δημοσιογραφία, αλλά γιά διατεταγμένη δημοσιογραφία-αδέξια πολιτική προπαγάνδα ιδιοτελών συμφερόντων του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.

Τα ναζιστικά εγκλήματα των Γερμανών εις την κατεχόμενη Ελλάδα είναι διαρκή και δεν παραγράφονται. Συνεχείς, όπως και διαρκείς, θα είναι οι αγώνες και διεκδικήσεις της Ελληνικής πλευράς, με διάφορες μορφές, μέχρις ότου να δικαιωθούν οι συγγενείς των σφαγιασθέντων Διστομιτών, στις 10 Ιουνίου 1944.

Λίγα δευτερόλεπτα μιάς δήλωσης προς τις τηλεοπτικές κάμερες, δεν νοείται να αντισταθμίζουν τα πάντα…

Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης