Απάντηση της Ανοιχτής Συνέλευσης του Ελεύθερου Αυτοδιαχειριζόμενου Θεάτρου Εμπρός

Την Παρασκευή 24/5 συγκλήθηκε εκτάκτως η Ανοιχτή Συνέλευση του Ελεύθερου Αυτοδιαχειριζόμενου Θεάτρου ΕΜΠΡΟΣ και αποφάσισε να ματαιώσει την τελευταία από τις οκτώ παραστάσεις μιας ομάδας στην οποία συμμετείχε, ως συγγραφέας και σκηνοθέτης, ο κ. Γ. Σολδάτος. Πολλά ειπώθηκαν και ίσως να ειπωθούν γι’ αυτή την απόφαση. Καταλήξαμε όμως σ’ αυτήν έπειτα από μια σειρά συμπεριφορών του κ. Σολδάτου, με αποκορύφωμα συνέντευξή του, που δημοσιεύτηκε την ίδια μέρα στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία, όπου εμφανιζόταν ως άτυπος και άμισθος σύμβουλος του αναπληρωτή υπουργού Πολιτισμού. Θεωρήσαμε πως απέναντι σε όλα αυτά εμείς οφείλαμε να υπερασπιστούμε και να προστατέψουμε το εγχείρημα ενός ελεύθερου αυτοδιαχειριζόμενου χώρου όπως είναι το ΕΜΠΡΟΣ.

Το ΕΜΠΡΟΣ δεν είναι απλά ένα θέατρο για παραστάσεις όπως έχουμε συνηθίσει. Προσπαθούμε με πολύ κόπο να στήσουμε μια εναλλακτική δομή τέχνης και ζωής στην πόλη της Αθήνας μέσα από τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη, τη συμμετοχή όλων στα κοινά, σε ρήξη με μια παράδοση αποκλεισμών, ιεραρχιών, εγωκεντρισμού, ιδιοκτησιακών σχέσεων και ιδιοτέλειας. Δεν είμαστε ευκαιριακοί χρήστες, ούτε διαχειριστές ενός πολυχώρου πολιτισμού. Συμμετέχουμε με αφιέρωση, φροντίδα και αγάπη σε όλα τα στάδια μιας διαδικασίας δυναμικής που διαρκώς την επαναπροσδιορίζουμε και επαναπροσδιοριζόμαστε από αυτήν.

Ο χώρος του ΕΜΠΡΟΣ έχει καλλιτεχνικό, κοινωνικό και πολιτικό χαρακτήρα, αλλά το κύριο χαρακτηριστικό του είναι η αυτοδιαχείριση και η εναλλακτική και αντιεμπορευματική δομή του. Στο χώρο οργανώνονται και παρουσιάζονται πλήθος εκδηλώσεων, παραστάσεων, προβολών και εργαστηρίων που προσδοκoύν να διαμορφώσουν ένα κοινό διαφορετικό από αυτό των συνηθισμένων χώρων έκφρασης και πολιτισμού. Πρόθεσή μας είναι να γίνει το ΕΜΠΡΟΣ ένα νέο «σχολείο» για την Αθήνα, την Ελλάδα και, ξεπερνώντας τα σύνορα, για τον κόσμο. Δεν είναι τυχαίο πως έχουν ήδη συμμετάσχει στις δράσεις μας κοινωνικοί επιστήμονες, ακτιβιστικές ομάδες, καλλιτέχνες και εκπαιδευτικά προγράμματα από την Ιταλία, τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, την Αυστρία, τη Μεγάλη Βρετανία, την Ιαπωνία, την Ολλανδία, το Μεξικό, Αφγανιστάν, Συρία κ.α.).

Τι θέση μπορεί να έχει οποιοσδήποτε αποδεικνύει με τις πράξεις του ότι πιστεύει στη συνέχιση ενός παλιού τρόπου πολιτιστικής παραγωγής, οποιοσδήποτε κινείται με αμφιλεγόμενους τρόπους στην καρδιά της εξουσίας, σε ένα χώρο που θέλει να αποτελεί μια απάντηση και μια νέα πρόταση στην κακή διαχείριση του πολιτισμού, στις περικοπές στην τέχνη και την εκπαίδευση, μια απάντηση επίσης για το κέντρο της πόλης που ρημάζει; Για εμάς δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία η συνέντευξη του ανθρώπου αυτού στην Ελευθεροτυπία, ήδη είχαμε προβληματιστεί σχετικά, και ίσως θα έπρεπε να έχουμε αντιδράσει νωρίτερα. Γι’ αυτό και η απόφασή μας ήταν ομόφωνη απ’ όλους όσοι συμμετείχαν στην έκτακτη συνέλευση πλην του κ. Σολδάτου και των συντελεστών της παράστασής του.

Δεν ζητάμε πιστοποιητικά πολιτικών φρονημάτων απ’ όσους επιθυμούν να συμμετάσχουν στο εγχείρημα του ΕΜΠΡΟΣ, ούτε ποινικοποιούμε απόψεις. Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα όλους αυτούς τους μήνες. Όμως, η συμμετοχή προϋποθέτει και απαιτεί το σεβασμό στις αρχές αυτού του χώρου, όπως αυτές περιγράφονται παραπάνω. Από αυτή την άποψη θεωρήσαμε ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος (και κάποια μέλη της ομάδας του), με τη συμπεριφορά τους μέσα στο χώρο, αλλά και με τις δηλώσεις τους πριν και μετά τη ματαίωση της παράστασής τους, αποτελούν ξένο σώμα ως προς το εγχείρημα του ΕΜΠΡΟΣ. Ότι προσπάθησαν να καρπωθούν συμβολικά το εγχείρημά μας, ενώ στην πράξη το ακύρωναν.

Η ελευθερία είναι μια έννοια πολύ ταλαιπωρημένη στην ύποπτη εποχή που ζούμε. Στην εποχή που η άνοδος του νεοναζιστικού μορφώματος παρουσιάζει γεωμετρική πρόοδο, που «δημοκρατικές κυβερνήσεις», η μία μετά την άλλη, κάνουν τα πάντα για να εξαθλιώσουν οικονομικά, ψυχικά και κοινωνικά το λαό, να διαλύσουν τον κοινωνικό ιστό και να καταστείλουν οποιαδήποτε μορφή αντίστασης, σ’ αυτήν τη σκοτεινή εποχή, κάποιοι επιλέγουν να «φωτίσουν» και να αναδείξουν ως «φασισμό» και «κίνδυνο για τη δημοκρατία» το δικαίωμα στην αυτοδιαχείριση, την αυτοοργάνωση και την αυτοθέσμιση. Συνειδητά ή ασυνείδητα, παίζουν, έτσι, το ύπουλο παιχνίδι της εκάστοτε εξουσίας που εξισώνει τους αγώνες για την ελευθερία με τους μηχανισμούς καταστολής της! Κι αυτό είναι το πραγματικά επικίνδυνο! Αυτό ακριβώς δημιουργεί τις ιδανικές συνθήκες για την εκκόλαψη του «αυγού του φιδιού”.

Η ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΜΠΡΟΣ