Δικαιοσύνη και ασθενείς…. χωρίς αρχή και τέλος ….
Email αναγνώστριας
Τις τελευταίες ημέρες λαμβάνω πολλά μηνύματα από ανθρώπους που θέλουν να μάθουν τι έγινε με την εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων της κας Φώσκολου αλλά και της προσπάθειας που γίνεται παράλληλα να αναδειχθεί όχι μόνο ως μεμονωμένο περιστατικό ενός συγκεκριμένου προσώπου αλλά χιλιάδων συνανθρώπων μας που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα.
Το θέμα της εργασίας αφορά χρόνια πάσχοντες που διεκδικούν το δικαίωμα στην ενεργή κοινωνική και επαγγελματική συμμετοχή, σε μια χώρα που οδηγεί με κάθε τρόπο τους θεωρητικά αδύναμους ανθρώπους στο εκτελεστικό απόσπασμα. Κι αυτό το κάνει με διάφορους τρόπους. Με τις πολύμηνες αναμονές για το περιβόητο ραντεβού στα ΚΕΠΑ και την αγωνία να πάρουν τουλάχιστον το 67% αναπηρίας για να μπορέσουν να έχουν κάποιες μηδαμινές διευκολύνσεις, με τις απορρίψεις των ασφαλιστικών μέτρων…..
Τι έγινε όμως στο δικαστήριο…..
Δεν μου το είπαν …
Δεν μου το μετέφεραν ….
Ήμουν εκεί … είχα μπροστά μου μια γυναίκα με μια σπάνια νόσο, τη νόσο Pompe, άνεργη πια και απέναντί της η δικαιοσύνη…που δεν την αφορά η χρόνια πάθηση της κας Φώσκολου. Η δικαιοσύνη, που θεώρησε πως η κατάθεση της Προέδρου του Συλλόγου “Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ” δεν έχει να κάνει με την υπόθεση γιατί …. είναι νομικό θέμα !!!!
Λες και το Σύνταγμα δεν προβλέπει ρυθμίσεις για τα άτομα με ειδικές ανάγκες….
Λες και το Σύνταγμα είναι διακομιστής απαγχονιστικών αποφάσεων….
Νέα δικάσιμος ορίστηκε για τις 5 Ιουνίου…
Αναβολή όμως στα έξοδα δεν μπορεί να πάρει … με το σύζυγό της άνεργο με ΧΑΠ, το παιδί της με καρκίνο…. ποια αναβολή στην καθημερινότητά της μπορεί να βοηθήσει αυτή τη γυναίκα ;
H απάντηση απέναντι στο μονόδρομο της εξολόθρευσης είναι η χρήση των νόμων…. που υπάρχουν αλλά δεν διεκδικούνται..
Που υπάρχουν αλλά μένουν στην αφάνεια ανενεργοί.
Που ερμηνεύονται με τον πιο ειδεχθή τρόπο…
Στο επόμενο δικαστήριο που θα γίνει να είμαστε όλοι εκεί… Ενωμένοι….
Γιατί μόνο όλοι μαζί θα γίνουμε πιο ισχυροί, πιο δυνατοί, πιο αποτελεσματικοί…
Και σίγουρα δεν τελειώσαμε εδώ….
Μάριον Κοντογιάννη