Αν η ευρωπαϊκή κρίση χρέους ήταν σαπουνόπερα…

Η πλοκή της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους περιπλέχθηκε αυτή την εβδομάδα με τη Γαλλία σε τροχιά προεδρικών εκλογών, περισσότερα άσχημα νέα από την Ισπανία και ενδείξεις ότι ακόμη και οι Ολλανδοί μπορεί να πουν «όχι» στη λιτότητα. Αν αυτό ήταν ένα τηλεοπτικό δράμα δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο από σαπουνόπερα, και ο κωμικός Κολμ Ο’Ρίγκαν δίνει μέσω του BBC μία γεύση από το σενάριο.

Στιβ: Όλα θα πάνε καλά, έτσι δεν είναι Σούζι;
Σούζι: Τι είπες Στιβ; Μα, ναι. Φυσικά…
Στιβ: Και όταν έρθει το μωρό, θα είμαστε μία πραγματική οικογένεια.
Σούζι: Ε, ναι. Μια πραγματική οικογένεια. Κοίτα Στιβ θα ξαπλώσω λίγο, εντάξει;
Στιβ: Ναι, βέβαια. Πρέπει να κρατήσεις τις δυνάμεις σου. Ξέρεις κάτι Σούζι, για πρώτη φορά εδώ και χρόνια νομίζω ότι όλα θα πάνε καλά για μας.

Η κάμερα κάνει κοντινό στο πρόσωπο της Σούζι. Είναι ξεκάθαρο από την έκφρασή της ότι τίποτα δεν πρόκειται να πάει καλά. Η ευτυχία που περιμένει ο Στιβ είναι απάτη. Το μωρό δεν είναι δικό του. Θα απογοητευτεί οικτρά.

Πλάνο στους πρωταγωνιστές και πέφτουν οι τίτλοι τέλους του επεισοδίου.

Η ιστορία του Στιβ και της Σούζι δεν είναι βγαλμένη από πραγματική σαπουνόπερα, αλλά η στιχομυθία είναι εξαιρετικά οικεία. Το ρητό ότι η πιο σκοτεινή ώρα είναι μόλις πριν την αυγή δεν ισχύει στις σαπουνόπερες. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Όσο πιο ευτυχισμένος είσαι τώρα, τόσο χειρότερα θα είναι τα πράγματα την επόμενη εβδομάδα.

Την τελευταία τριετία η Ευρωζώνη έχει γράψει το καλύτερο σενάριο σαπουνόπερας. Κάθε φορά που οι ηγέτες ανακοινώνουν πρόοδο, γνωρίζεις ότι είναι απλώς ένα σεναριακό τρικ για μεγαλύτερο δράμα στο επόμενο επεισόδιο.

Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα: Θα είμαστε εντάξει αγάπη μου, έτσι δεν είναι;
Ισπανία: Τι; Α, ναι…
Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα: Και όταν έλθουν τα τριετή δάνεια προς τις τράπεζες ύψους ενός τρισ. ευρώ, θα είμαστε μία πραγματική οικογένεια…

Η κάμερα καρφώνεται στο πρόσωπο της Ισπανίας και σκεφτόμαστε: «Πλανάσαι Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η Ισπανία έχει ένα μυστικό που θα κάνει το επόμενο επεισόδιο πολύ ενδιαφέρον».

Οι πρωταγωνιστές

Το ενδιαφέρον των θεατών δεν μειώνεται ποτέ, καθώς οι χώρες της Ευρωζώνης εναλλάσσονται στο επίκεντρο της πλοκής.

Η Ιρλανδία είχε μία πολύ συναρπαστική ιστορία μερικές σεζόν πριν. Το παιδί που κακοποιούνταν από τον πατέρα του υιοθετήθηκε και είναι ο τέλειος γιος για πολλά χρόνια έως την ενηλικίωση, όταν γίνεται ο Flash Harry και ανεβαίνει τόσο ψηλά που η πτώση είναι αναπόφευκτη.

Έρχεται το μπλέξιμο με τα ναρκωτικά και ανήσυχοι γείτονες βρίσκουν το γιο ξαπλωμένο στο πάτωμα μιας κουζίνας.

Έκτοτε τα πράγματα είναι ήσυχα, όμως τα πρωτοσέλιδα στα γκόσιπ περιοδικά υπόσχονται πως έρχεται μία έκπληξη το Μάιο όταν «στην Ιρλανδία διεξάγεται δημοψήφισμα και υπόκειται σε ένα άσχημο σοκ».

Η Ελλάδα είναι σχεδόν ο αρχετυπικός κακός. Επιστρέφει κάθε έξι μήνες όταν η τηλεθέαση χρειάζεται μία ώθηση και οι σεναριογράφοι δεν έχουν κρυμμένους άσους στο μανίκι, ούτε όρεξη για μια πιο περίπλοκη πλοκή. Τότε η Ελλάδα εμφανίζεται σε μία οικογενειακή συνάντηση. «Με θυμάστε; Νομίζατε ότι μπορούσατε να με ξεφορτωθείτε, έτσι δεν είναι; Λοιπόν δεν πάω πουθενά. Όπως λέτε πάντα, Είμαστε Οικογένεια’».

Λίγες ευχάριστες στιγμές, ένα κωμικό διάλειμμα, έδωσε για κάποιο διάστημα η Ιταλία με έναν έκφυλο παππού που έκανε απρεπή σχόλια καθισμένος στην αγαπημένη πολυθρόνα του, αλλά ο ηθοποιός που ενσάρκωνε την Ιταλία έπρεπε να αφήσει το καστ και τα πράγματα δεν είναι πια τα ίδια.

Αυτή η εβδομάδα ήταν μεγάλο… χιτ για την ευρωσαπουνόπερα με τρεις ιστορίες να εξελίσσονται παράλληλα.

Γνωρίζαμε ότι η Ισπανία θα πρωταγωνιστούσε ξανά εξαιτίας του ιστορικού της. Και τη Γαλλία την περιμέναμε, αλλά τον Ολάντ; Αυτό φάνηκε λίγο εκτός τόπου και χρόνου. Είναι σαν τη στιγμή που ως θεατής κοιτάς την οθόνη με δυσπιστία και σκέφτεσαι: «Μη μου πεις ότι έχει τώρα και ΑΥΤΟΣ εξωσυζυγική σχέση».

Όπως σε όλες τις σαπουνόπερες υπάρχει και ο χαρακτήρας του βράχου της ηθικής (Γκρέις Σάλιβαν, Άννι Σάγκντεν, Αλ Στιούαρτ ή Μις Έλι). Δεν παίρνουν ναρκωτικά, δεν έχουν εξωσυζυγικές σχέσεις, ούτε εξαπατούν κανέναν. Επιπλήττουν τους άλλους για τις αδυναμίες και τις αποτυχίες του, ενώ οι ίδιοι είναι πάντα στωικοί.

Με εξαίρεση το περιστασιακό ψυχωτικό επεισόδιο όταν φαντάζονται προς βλέπουν τον νεκρό τους σύζυγο, είναι μία σταθερή επιρροή προς όλους.

Αυτός ο ρόλος στη σαπουνόπερα της ευρω-κρίσης ανήκει φυσικά στη Γερμανία. Είναι ο μακροβιότερος χαρακτήρας του καστ, συντηρητικός, μονίμως εξοργισμένος με τη συμπεριφορά με τις αποτυχίες όλων των άλλων. Συγκρίνοντας τη Γερμανία με τον Άλ Στιούαρτ της σαπουνόπερας Home And Away, ο Κολμ Ο’Ρίγκαν λέει εκνευρίζεται μεν, αλλά χρειάζεται την δυσλειτουργική διευρυμένη οικογένεια για είναι επιχειρηματίας και οι επιχειρηματίες χρειάζονται πελάτες.

Την ίδια οργή πρέπει να νοιώθει η Άνγκελα Μέρκελ, αλλά δεν μπορεί να διαρρήξει τους δεσμούς.

Το βασικό ερώτημα τώρα για τους θαυμαστές της σαπουνόπερας είναι πόσο μπορεί να διαρκέσει. Κάθε εβδομάδα υπάρχει μία περιπέτεια. Και σίγουρα η συσσωρευτική επίδραση τόσο δράματος πρέπει να είναι τόσο εξουθενωτική για τους χαρακτήρες που δεν μπορούν να συνεχίζουν επ’ αόριστον. Οπότε οι σεναριογράφοι ίσως πρέπει να διαβούν τον Ρουβίκωνα της σαπουνόπερας: Η Καταστροφή.

Όπως ένα σιδηροδρομικό δυστύχημα στο Coronation Street (βρετανικό δράμα), μία συντριβή ελικοπτέρου στην Εντατική, μία στέγη που καταρρέει στους Neighbours, μια αλλαγή πλοκής ζητείται και κάποιοι χαρακτήρες ίσως θα πρέπει να ξεγραφούν.

Θα πρέπει να κάνουν κάτι. Τα νούμερα βυθίζονται.

* Άρθρο του Κολμ Ο΄Ρίγκαν στο BBC Magazine.
Πηγή in.gr