Enimerosi24Η «διπλωματία» της σαπουνόπερας
Η μόνη «πτώχευση» που ζούμε προς το παρόν είναι το τουρκικό καλοκαίρι της ελληνικής τηλεόρασης, όχι για λόγους εθνικούς αλλά πολιτισμικούς
«Πτωχεύουμε» κάθε βράδυ στις 8 και επαναλαμβάνουμε την «πτώχευση» κάθε πρωί από τις 7 και μέχρι ώς τις 10, όταν ολοκληρώνονται τα ενημερωτικά προγράμματα. Πτωχεύουμε εμείς, πτωχεύουν οι Πορτογάλοι, πτωχεύουν οι Ιρλανδοί, οι Ισπανοί, πτωχεύουν οι Αμερικανοί, πτωχεύει το Σύμπαν. «Πτωχεύσεις» να φάνε και οι κότες. Για την ακρίβεια απειλές για πτώχευση. Και δεν πρέπει να τη λέμε κιόλας την κακή τη λέξη, πιπέρι στο στόμα, αλλά όλοι την λένε και μετά όλοι πέφτουν με τα μούτρα να αναλύουν γιατί δεν πρέπει να τη λένε.
Τι είναι αυτό; Πάντως ενημέρωση δεν είναι. Πανικός, ίσως. Σίγουρα ο αυτοματισμός μιας παθολογικής τηλετρομολαγνείας. Οπως και να έχει, μόνο ζαλάδα προκαλεί. Και κόπωση. Ψυχική. Είναι και αυτό ένα από τα «μυστικά» της τηλεοπτικής υπερφαντασμαγορίας. Το γνωρίζουμε πλέον. Εξαντλεί τις αντοχές του φιλοθεάμονος με μια δυστυχία και μετά περνά στην επόμενη, ώστε η αμέσως προηγούμενη να μοιάζει παιχνιδάκι και μάλιστα τόσο μακρινό όσο το κρυφτό των παιδικών μας χρόνων.
Στο μεταξύ τα περί πτώχευσης έχουν γίνει το χειρότερο άλλοθι για τη μεγαλύτερη έκπτωση της τηλεοπτικής αισθητικής όλων των εποχών. Εξ ου και η χειρότερη πτώχευση που βιώνουμε είναι το τουρκικό καλοκαίρι της ελληνικής τηλεόρασης. Οχι για λόγους εθνικούς αλλά για πολιτισμικούς.
Είναι σαν να γυρνάει το ρολόι του χρόνου πίσω. Πρόσωπα αγριεμένα στο στυλ «Ανέστης Βλάχος – του ασπρόμαυρου – σινεμά», κουμπουροφόροι, αρχιμαφιόζοι, υπόκοσμος, νοοτροπίες που έχει αφήσει πίσω της η Ελλάδα στο ’50, στις γειτονιές με τους χωματόδρομους. Και όχι μόνο. Τα σενάρια τα διαπνέει εκτός από την κοινωνική και η εθνική προπαγάνδα περί μιας μεγάλης Τουρκίας, επίκεντρο του πολιτισμού της περιοχής.
Από το Κόσοβο ώς την Κύπρο οι αναφορές είναι συνεχόμενες, μέχρι ταξίδι στα Κατεχόμενα έκαναν οι πρωταγωνιστές του σίριαλ – γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση Κυπρίων.
Φτηνές ή όχι οι τουρκικές σαπουνόπερες, το είχαμε διαπιστώσει και από τις πρώτες που προβλήθηκαν στη χώρα μας, αποτελούν εργαλεία μιας πολιτισμικής και εθνικής τουρκικής προπαγάνδας που ανέλπιστα για τους εμπνευστές της έφτασε ώς την Ελλάδα. Δεν ήταν η ελληνική αγορά ο στόχος.
Για τη συνέχεια εδώ.
Πόπη Διαμαντάκου
(Αναδημοσίευση από τα ΝΕΑ)
