«Ζούμε σ΄ έναν κόσμο σεξιστικό»

«Αν άκουγα τους κριτικούς, δεν θα έκανα καμία ταινία» λέει η Μόνικα Μπελούτσι Oι αχτίδες παρέα με υγρασία έκαναν ατμόλουτρο στην πλάτη μου. Κάννες, ντάλα μεσημέρι. Στον κήπο ενός τετράστερου ξενοδοχείου (οι αθεόφοβοι, είπα μέσα μου, τσιγκουνεύονται ακόμα και με μια Μπελούτσι. Τέτοια κρίση). Είμαι ένας από τους πέντε τυχερούς της φυλής των δημοσιογράφων. Γύρω από μια ροτόντα. Στη μέση σχεδόν τίποτα. Μόνο μικρά μαγνητόφωνα. Και δύο μπουκάλια Εvian. Ένα για την Μόνικα. Ένα για εμάς. Και πολύ μας πάει.
Αφορμή η τελευταία εμφάνισή της σε μια δραματική ψυχολογική μπούρδα (Μonica, scuza). Με τον τίτλο «Νe te retourne pas». Δηλαδή, «Μην κοιτάς πίσω». Με συμπρωταγωνίστρια τη Σοφί Μαρσό. Η σύγκριση σαν Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με Αστέρα Αμαλιάδος. Και ούτε. Κάποιας Μαρίνας Ντε Βαν. Ούτε την ξέρω ούτε με ξέρει. Ευτυχώς. Η Μόνικα Άννα Μαρία είπε στην αρχή «πάντα ήθελα να μπω στον κόσμο της Μαρίνας». Μετά την ξέχασε την ταινία. Αυτό έλειπε.
«Τo σινεμά χρειάζεται ταλέντο;», τη ρωτάω. «Για να μπεις σαν ηθοποιός στο πετσί κάποιου άλλου πρέπει να διαθέτεις τεράστια προσωπικότητα», απαντά. «Στη ζωή τα πράγματα είναι αλλιώτικα. Όταν είσαι νέα, σε εμπνέουν άλλες γυναίκες. Σιγά σιγά κτίζεις τη δική σου προσωπικότητα. Αλλιώτικα χάνεις τον εαυτό σου. Πρέπει να συμφιλιώνεσαι μ΄ αυτό που είσαι και να μην παριστάνεις κάποιον άλλον».

Εσάς γιατί σας προσέχουν; Για το ταλέντο ή για την ομορφιά σας;
Ζούμε σ΄ έναν κόσμο σεξιστικό. Αυτό πουλάει. Εξαρτάται όμως από τη χώρα. Η Γαλλίδα είναι ελεύθερη και χειραφετημένη. Επί της ουσίας. Στις ΗΠΑ κυριαρχεί ο σοβινισμός. Και ο πουριτανισμός. Το ταλέντο δεν έχει να κάνει με το φύλο. Ούτε με ομορφιά και ηλικία. Περισσότερες γυναίκες, περισσότερη ευαισθησία. Όμως μία είναι η αλήθεια. Το σινεμά είναι φτιαγμένο για όμορφες γυναίκες. Γι΄ αυτό προσέχω το κορμί μου.

Από τα παιδικά σας χρόνια;
Όλα εξηγούνται από εκεί. Δεν υπάρχουν κανόνες με τα παιδιά. Είναι ένα μυστήριο ανεξήγητο. Φόβοι, αγωνίες, μπερδεμένα αισθήματα. Όλα ανακατεμένα. Χάος. Αυτό το χάος πρέπει να μετασχηματιστεί σε αρμονία. Πώς; Δεν ξέρω. Από μικρή ήμουν ανεξάρτητη. Έκανα το αντίθετο απ΄ αυτό που μου έλεγαν οι γονείς μου. Πώς είσαι έτσι ντυμένη Μόνικα! Άλλαξε φούστα. Δεν την άλλαζα.

Ανεξάρτητη μέσα στον γάμο;
Φυσικά. Ο Βενσάν στο Παρίσι, εγώ με την Ντέβα (η εξάχρονη κόρη της) στο Λονδίνο.

Μα, πώς γίνεται!
Έτσι διατηρούμε τη σχέση μας. Έτσι τεστάρουμε την ελευθερία μας. Είμαστε μαζί επειδή θέλουμε και όχι επειδή πρέπει.

Μα τότε να πάρετε διαζύγιο…
Όχι. Το έχουμε ανάγκη να είμαστε μαζί. Έστω και σαν ιδέα. Η ιδέα της πληρότητας. Του δεσμού. Της βεβαιότητας. Ρισκάρουμε; Ρισκάρουμε. Αυτός με τους φίλους του, εγώ με τους δικούς μου.

Και κάθε πότε βλέπει ο ένας τον άλλον;
Μας βλέπουμε. Αν είναι να φύγεις, θα φύγεις. Τίποτα δεν μπορεί να σε κρατήσει. Εκτός κι αν είσαι εξαρτημένη από το πορτοφόλι ενός άνδρα. Μεγάλη βλακεία.
Εγώ στη θέση του θα τα είχα παίξει…
Αυτό είναι το θρίλερ μιας ελεύθερης δέσμευσης.

Προκλητική σε όλα. Ακόμα και στους ρόλους σας.
Συνήθισα να παίζω σε τολμηρές ταινίες (τολμηρές, δηλαδή σεξουαλικές). Όπως στο «Ιrreversible» («Μη αναστρέψιμο»). Μια γυναίκα στη διάρκεια μιας προβολής σηκώθηκε ουρλιάζοντας «μα, πώς τολμάει κι εμφανίζεται έτσι;».

Και η κριτική;
Αν άκουγα τους κριτικούς, δεν θα έκανα καμία ταινία. Κανείς δεν είναι κάτοχος της απόλυτης αλήθειας .

«Στην Ευρώπη υπάρχουν καλύτεροι ρόλοι»

Η εμπειρία σας στην Αμερική;
Είναι σπουδαίο να είσαι ηθοποιός της Ευρώπης.
Εδώ υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες και καλύτεροι ρόλοι. Φυσικά μπροστά στον φακό είναι παντού το ίδιο. Ανεξάρτητα αν παίζεις σε μια χολιγουντιανή υπερπαραγωγή ή σε μια ανεξάρτητη, ποιοτική ταινία. Παντού πρέπει να σέβεσαι τη δουλειά σου, δηλαδή να εκτιμάς τον κόπο και τον εαυτό σου.
Και η συνέχεια;
Την αλήθεια; Δεν θέλω να δουλεύω όπως δουλεύω. Ξενοδοχεία, ταξίδια, γυρίσματα. Θέλω να μεγαλώσω φυσιολογικά, όπως κάθε Ιταλίδα μαμά, το παιδί μου. Εκείνη από τώρα ονειρεύεται να γίνει ηθοποιός. Ελπίζω όχι. Το παιδί ενός γνωστού ηθοποιού πρέπει να βρει τον πραγματικό εαυτό του. Δύσκολη διαδικασία.
Θυμάμαι τι μου έλεγε ο Βενσάν (ο άντρας της, το σπουδαίο γαλλικό αστέρι Βενσάν Κασέλ). Έκανε πόλεμο με τον πατέρα του για να αποκτήσει τη δική του προσωπικότητα (πρόκειται για τον μακαρίτη και πασίγνωστο στο γαλλικό κοινό Ζαν Πιερ Κασέλ). Τελικά ο Βενσάν έκοψε τον ομφάλιο λώρο και απέδειξε πως είναι σπουδαιότερος ηθοποιός από τον πατέρα του.
Φεύγοντας, κοιτάζοντας πάντα και σταθερά το ίδιο σημείο, πέταξα ένα «Ciao Βella».
Επίτηδες. Για να μου το ανταποδώσει μ΄ ένα «Ciao Βello». Και το ανταπέδωσε…

Δελτίο ταυτότητας

Όνομα: Μόνικα Άννα Μαρία Μπελούτσι Γεννήθηκε: 1964 στην πόλη Καστέλο Περούτζια (μην ψάχνετε, είναι 46)
Σπουδές: Φυσική, Χημεία Πανεπιστήμιο Περούτζια (απίστευτο) Μανεκέν: Από το 1988 στο Μιλάνο (να κερδίζει το ψωμί της και τις σπουδές της) Διαστάσεις:
35-24-35 (δεν τη μέτρησα)
Γλώσσες: Ιταλικά, αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά (απέξω κι ανακατωτά)
Γάμοι: 1990 με Κλάουντιο Κάρλος Μπάσο, 1999 με Βενσάν Κασέλ (τυχεροί!)
Παιδιά: Η Ντέβα 6 ετών (έγκυος στο δεύτερο)
Sexiest in the world:
3 φορές (μόνο!)
Μost desirable in the world:
2 φορές (αδικία!)
Μost beautiful in the world:
5 φορές (να τους κρεμάσεις)
Απόλυτος αισθησιασμός: «Δράκουλας» Φράνσις Φορντ Κόπολα 1992 (μία από τις τρεις Νύφες)
Απόλυτη φαντασίωση: «Μαλένα» Τζιουζέπε Τορνατόρε 2000 (χήρα στα μαύρα)
Απόλυτη διαστροφή: «Μη αναστρέψιμος» (Ιrreversible) Γκασπάρ Νοέ 2002 (άγριος βιασμός)
Οι εμπνεύσεις της: Σοφία Λόρεν, Κλάουντια Καρντινάλε (πάντα Ιταλία) Ποδόσφαιρο: Φανατική της Εθνικής Ιταλίας (Forza Ιtalia) Θεόγυμνη: Στο ημερολόγιο του Μax το 1998 και GQ το 2000 (τρέχω να γραφτώ συνδρομητής)

Δημήτρης Δανίκας
(Αναδημοσίευση από τα ΝΕΑ)