Περί αυτοκτονιών

Η υπόθεση Ζαχόπουλου μονοπωλεί την επικαιρότητα εδώ και μέρες. Από τις περιπτώσεις που η ζωή ξεπερνά κάθε φαντασία, το ανθρώπινο μυαλό φλερτάρει επικίνδυνα με τα όρια του, και η ιστορία εξελίσσεται με τον πιο απρόσμενο δυνατό τρόπο. Απόπειρες αυτοκτονίας, πολιτικά σκάνδαλα, παράνομες ερωτικές σχέσεις, διαφθορά και αλαζονεία στο μεγαλείο τους συνθέτουν το σκηνικό των τελευταίων ημερών και προβληματίζουν.

Μέσα σε δεκαπέντε ημέρες δύο άνθρωποι προσπάθησαν να βάλουν τέλος στη ζωή τους για την ίδια υπόθεση. Ο ένας πέφτοντας από τον τέταρτο όροφο, και ο άλλος ρίχνοντας τον εαυτό του στις ρόδες φορτηγού. Και οι δύο επέζησαν. Κάποιοι το ονομάζουν τύχη. Εμένα σαν θρίλερ μου ακούγεται, να θες να αυτοκτονήσεις, να το έχεις πάρει απόφαση να βάλεις τέλος στη ζωή σου και να καταλήγεις να παραμένεις ζωντανός έχοντας μπροστά σου να αντιμετωπίσεις όλα αυτά που προσπάθησες απεγνωσμένα να αποφύγεις. Είναι τουλάχιστον ενδιαφέρον να μπορούσες να μπεις στο μυαλό κάποιου λίγο πριν πάρει μια τέτοια πρωτοβουλία. Τι σκέφτεται, τι είναι αυτό που τον κινητοποιεί να το φέρει εις πέρας, τα δευτερόλεπτα πριν πηδήξει στο κενό. Γιατί πολλοί άνθρωποι περνάνε περιόδους που σκέφτονται ανάλογα, όμως λίγοι το τολμούν.

Το πόσο ύποπτο είναι να επιχειρούν δύο άνθρωποι αυτοκτονία όντας εμπλεκόμενοι στην ίδια υπόθεση είναι κάτι παραπάνω από αυτονόητο και δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί. Τα συμφέροντα που κρύβονται, η διαπλοκή σε υψηλά κυβερνητικά επίπεδα και ένα πολιτικό σύστημα που δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των πολιτών για διαφάνεια και αξιοκρατία είναι αφελές να μην ληφθούν υπόψη και να βγουν τα ανάλογα συμπεράσματα.

Μέσα σε μια τέτοια ιστορία αναρωτιέμαι πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να ερμηνεύσουμε την έννοια της αυτοκτονίας αν όχι εγωιστική και φυγόπονη. Όταν η επιλογή να βάλεις τέλος έρχεται σαν η μόνη διέξοδος στα προβλήματα σου, είναι σαν να μη θες να αντιμετωπίσεις τις συνέπειες των πράξεων σου, αρνείσαι την πραγματικότητα, και τα ζεις όλα κάτω από το πρίσμα μεγενθυτικού φακού στερώντας σου το δικαίωμα για ψυχραιμία. Και όσο οξύμωρο μπορεί να ακουστεί πίσω από μια τέτοια πράξη κρύβεται ένα είδος δειλίας, που καθιστά δύσκολο στους αυτόχειρες να αντέξουν τις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί και προσπαθούν να ξεφύγουν.

Γιώτα Δημητρακοπούλου