Σκέψεις για τον Νίκο Σεργιανόπουλο

Ξεφυλλίζοντας τις κυριακάτικες εφημερίδες συνειδητοποιώ το σώου υποκρισίας που είδαμε να εκτυλίσσεται τις τελευταίες μέρες στην τηλεόραση από την πολυσυζητημένη υπόθεση του Νίκου Σεργιανόπουλου που βρέθηκε να έχει στην κατοχή του μεγάλη ποσότητα κοκαΐνης. Τα δημοσιεύματα στο κυριακάτικο Τύπο προσέγγισαν διαφορετικές οπτικές, άλλες θετικά διακείμενες στον ηθοποιό και άλλες που εστίασαν στη μη προφυλάκιση του από τις αρμόδιες αρχές. Την εβδομάδα που πέρασε τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ που κάλυψαν το θέμα υπήρξαν πολλά, τα κανάλια βρέθηκαν σε κατάσταση παραληρήματος και οι τηλεθεατές έχαψαν για ακόμα μια φορά μασημένη τροφή που είχε από όλα : Ναρκωτικά, λεφτά και γκλαμουριά. Celebrities και ναρκωτικά στην οθόνη μας, ένας ελκυστικός συνδυασμός που φαίνεται να πουλάει. Για άλλη μια φορά είδαμε το θέμα της προσωπικής ιστορίας ενός ανθρώπου να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από κάθε ενδιαφερόμενο και να εξυπηρετεί διάφορους σκοπούς. Συνάδελφοι του ηθοποιού και εξέχοντες εκπρόσωποι της εγχώριας show business δράττουν της ευκαιρίας να αναφερθούν σε συγκεκριμένα περιστατικά με ναρκωτικά που έχουν υποπέσει στην αντίληψη τους, με την πρόφαση ότι συμβάλλουν έτσι και αυτοί με τον τρόπο τους στον αγώνα κατά των ναρκωτικών. Ένας μάλιστα από αυτούς, και συγκεκριμένα ο Χάρης Ρώμας δεν δίστασε να κάνει και διαφήμιση της θεατρικής του δουλειάς στο τέλος της τηλεοπτικής σύνδεσης αφιερώνοντας του τη παράσταση. Όλοι μαζί έκαναν από κοινού προσπάθειες για εξαΰλωση του χώρου, οι δηλώσεις τους φανέρωναν έντονα την αποδοκιμασία τους για τέτοια κρούσματα που ταλαιπωρούν αποκλειστικά το χώρο τους και παρουσιάστηκε μια εικόνα όπου τα ναρκωτικά διακινούνται και υπάρχουν μόνο στο φανταχτερό κόσμο της show business και πουθενά αλλού. Μεσημεριανές εκπομπές και δελτία ειδήσεων χρησιμοποίησαν τη βοήθεια της ανάλογης επιβλητικής μουσικής και κάλυψαν το θέμα μονομερώς διαμορφώνοντας την αίσθηση ότι το φαινόμενο των ναρκωτικών είναι αποκομμένο από την υπόλοιπη κοινωνία και ταλανίζει μόνο τον εν λόγω χώρο. Η υποκρισία ξεχείλισε και παραπληροφόρησε ποικιλοτρόπως με το να δίνεται έμφαση στο λαμπερό κόσμο των διασημοτήτων που όμως έχουν να αντιμετωπίζουν τη μάστιγα των ναρκωτικών σε αντίθεση με το υπόλοιπο κοινωνικό κομμάτι που συνεχίζει να ταλαιπωρείται από την ανέχεια των χαμηλών μισθών και ανύπαρκτων δυνατοτήτων ωστόσο το θέμα των παράνομων ουσιών δεν τους αφορά. Το εν λόγω ναρκωτικό έχουμε μάθει να ταυτίζεται με την ελίτ, με τους οικονομικά ισχυρούς και διάσημους αυτού του τόπου. Αρκετά επικίνδυνο και ύποπτο μου ακούγεται αυτό, να ισχυροποιείται δηλαδή μια τέτοια αντίληψη μέσα μας και να υιοθετείται η ιδέα των δύο ταχυτήτων που εφησυχάζει και αποπροσανατολίζει από καίρια και φλέγοντα ζητήματα της εποχής.

Γιώτα Δημητρακοπούλου