Περί καταλήψεων

Για μια ακόμη χρονιά τα περισσότερα ελληνικά σχολεία είναι υπό κατάληψη ενώ σε λίγο στον χορό των κινητοποιήσεων θα μπουν και τα πανεπιστήμια αφου θα ανοίξει σύντομα κα πάλι το θέμα του άρθρου 16 στην Βουλή. Οι καθηγητές βγαίνουν και αυτοί στους δρόμους ξανά ζητώντας την πλήρωση των κενών θέσεων. Παρακολουθώντας όλη αυτή την κατάσταση μας έρχονται στο νου αυτόματα κάποια ερωτήματα. Αφού η μέθοδος των καταλήψεων και των διαδηλώσεων τα τελευταία 20 χρόνια και ειδικά τα τελευταία 3-4 που έχουν κορυφωθεί δεν απέφεραν ΚΑΝΕΝΑ ουσιστικό αποτέλεσμα όσον αφορά την αναβάθμιση της παιδείας μήπως όσοι εμπλέκονται στην όλη ιστορία (μαθητικές κοινότητες, καθηγητές, πολιτικές νεολαίες, φοιτητικοί σύλλογοι, κόμματα κλπ) θα πρέπει να κάτσουν όλοι μαζί σε ένα τραπέζι και να αναζητήσουν κάποιες νέες μορφές αντίδρασης και διεκδίκησης απέναντι στα αιτήματα τους;
Το μόνο που ίσως έχουν καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια οι καταλήψεις και οι εβδομαδιαίες πορείες είναι να εξαφανίσουν πολιτικά τους δύο από τους τρεις τελευταίους Υπουργούς Παιδείας (Αρσένη, Γιαννάκου). ΟΚ, η Γιανάκκου δεν βγήκε βουλευτής και πιθανώς να είναι ορθή αυτή η πολιτική τιμωρία που της επιβλήθηκε. Όμως επί της ουσίας τι άλλαξε στην Παιδεία. Πιο πρόβλημα από αυτά που ζητούσε η εκπαιδευτική κοινότητα επιλύθηκε; Οι μαθητές, οι φοτιτητές και οι καθηγητές νιώθουν ότι δικαιώθηκε ο αγώνας τους επειδή η Γιαννάκου αντί να πίνει τον καφέ της το πρωί στο Υπουργείο τον πίνει στο Da Capo; Δεν νιώθει κανείς ότι εκφυλίζεται η κατάσταση όταν στα αιτήματα των νέων καταλήψεων γίνεται λόγος για κατάργηση της βάσης των πανελληνίων εξτάσεων χωρίς παράλληλα να διατυπώνεται αίτημα για αλλαγή του τρόπου βαθμολόγησης στα πανεπιστήμια; Θα ήταν ευχής έργο να καταργηθούν οι εξετάσεις εισαγωγής στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ αλλά με την εφαρμογή νέων κανόνων και νόμων στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ όπου οι φοιτητές θα περνούν τα έτη ένα ένα όπως και στο σχολείο, χωρίς να προχωρούν τα έτη έχοντας αφήσει μαθήματα του προηγούμενου έτους και φυσικά με πεπερασμένη δυνατότητα να δίνουν μαθήματα στα οποία έχουν κοπεί. Δηλαδή ένας φοιτητής να δίνει μέχρι 3 φορές ένα μάθημα και αν δεν τα κατάφερνει να μένει εκτός του ΑΕΙ ή του ΤΕΙ που σπουδάζει και να έχει δικαίωμα να δοκιμάσει σε κάποια άλλη σχολή και αν δεν τα καταφέρει και εκεί τότε να πάει σπίτι του. Με αυτόν τον τρόπο και όλοι θα έχουν την δυνατότητα να σπουδάσουν χωρίς να μπαίνουν στην αγχωτική, πολυδάπανη και αντιεκπαιδευτική διαδικασία των πανελλαδικών αλλά και ταυτόχρονα θα αναβαθμιστεί η το εκπαιδευτικό σύστημα. Δεν είναι δυνατόν εν έτη 2007 στον αιώνα του Broandband Internet να διεκδικούν οι νέοι άνθρωποι το δικαίωμα στην αμορφωσιά και την απουσία κάθε προσπάθειας. Δεν καταλαβαίνουν ότι δεν μπορεί η κοινωνία να συνταχθεί μαζί τους στο αίτημα να μπαίνουν όλοι χύμα στα πανεπιστήμια και να βγαίνουν όποτε κάτσει…
Δεν καταλαβαίνουν και δεν βλέπουν όσοι εμπλέκονται στους εκπαιδευτικούς αγώνες ότι οι καταλήψεις, οι καθημερινές πορείες και όλα αυτά δεν έχουν οδηγήσει πουθενά και δεν έχουν λύσει κανένα πρόβλημα; Με το να κλείνουν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια και να γίνονται μόνο πορείες το μόνο που επιτυγχάνεται είναι ο αποπροσανατολισμός και η διαίωνιση των προβλημάτων. Το να χάνουν τις μέρες τους μαθητές και φοιτητές είτε μέσα στις καταλήψεις είτε στις καφετέριες (ή όπου αλλού), με το βγαίνουν στους δρόμους και να δέρνονται με την αστυνομία ή με τους γνωστούς αγνώστους που προσπαθούν κάθε φορά να εκμεταλλευτούν την κατάσταση για να προκαλέσουν επεισόδια βγήκε μέχρι σήμερα κάτι;
Γιατί όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς και ειδικά οι μαθητές και οι φοιτητές δεν κάθονται να σκεφτούν πιο έξυπνους και αποτελεσματικούς τρόπους αντίδρασης; Για παράδειγμα, αν θέλουν να καταργηθούν οι πανελλήνιες εξετάσεις δεν θα φέρει καλύτερα αποτελέσματα η απόφαση να μην γραφτεί κανένας μαθητής σε φροντιστήριο προετοιμασίας για τις πανελληνίες και να ανακοινωθεί ότι δεν πρόκειται κανένας μαθητής της Γ Λυκείου να δώσει εξετάσεις το καλοκαίρι; Τι είναι πιο επαναστατικό τελικά; Να χτυπήσεις στα ίσια και αναίμακτα ένα πυλώνα του προβλήματος (τα φροντιστήρια που φυσικά κάνουν ότι μπορούν για να διατηρείται το καθεστώς των πανελληνίων εξετάσεων) ή να κατεβαίνεις το πρωί στην πορεία, να ουρλιάζεις και να τρως δακρυγόνα ή και ξύλο και μετά να τρέχεις να προλάβεις μην χάσεις την πρώτη ώρα του φροντιστήριου; Ποιά μέθοδος είναι πιο αποτελεσματική τελικά; Να σαμποταριστούν τα φροντιστήρια και οι εξετάσεις ή να μπαίνουν λουκέτα, να καταστρέφονται οι αίθουσες και τα γραφεία των σχολείων και να πέφτουν οι μαθητές και οι φοιτητές πάνω σε “ζαρντινιέρες”;

E24