Οι δικαστές «διαλέγουν την εύκολη λύση όταν χρειάζονται διάλειμμα»

Αν πρόκειται να καθίσετε στο εδώλιο του κατηγορουμένου, ευχηθείτε τουλάχιστον να είναι ο δικαστής σας ξεκούραστος και χορτάτος: έρευνα σε φυλακές του Ισραήλ έδειξε ότι οι δικαστές τείνουν να απορρίπτουν τα αιτήματα αναστολής αν έχουν πολύ ώρα να κάνουν διάλειμμα για φαγητό.

«Η έρευνά μας δείχνει τις επιπτώσεις της πνευματικής κούρασης σε πραγματικά σημαντικές αποφάσεις, ακόμα και μεταξύ όσων είναι άριστοι στη λήψη αποφάσεων» δηλώνει ο Τζόναθαν Λίβαβ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας στη Σχολή Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Κολούμπια.

«Είναι πραγματικά αναπάντεχο και προκαλεί ανησυχία -φαίνεται ότι ο νόμος δεν είναι ακριβώς ο νόμος» σχολιάζει ο Λίβαβ στο Nature.com.

Η μελέτη του δημοσιεύεται στην έγκριτη αμερικανική επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Science.

Στο έλεος της πείνας

Θέλοντας να εξετάσουν το κατά πόσο η κούραση επηρεάζει την αμεροληψία της Δικαιοσύνης, οι ερευνητές εξέτασαν τα αιτήματα αποφυλάκισης με περιοριστικούς όρους που υπέβαλαν 1.112 κρατούμενοι τεσσάρων ισραηλινών φυλακών. Τις αποφάσεις έλαβαν οκτώ διαφορετικοί δικαστές σε διάστημα δέκα μηνών.

Κάθε δικαστής έκανε δύο διαλείμματα για φαγητό κάθε μέρα, ένα για το πρωινό και ένα για το γεύμα. Μπορούσε να αποφασίζει μόνος του πότε θα κάνει διάλειμμα, δεν είχε όμως λόγο στη σειρά με την οποία εξέταζε κάθε υπόθεση.

Η ανάλυση των αποτελεσμάτων αποκάλυψε ένα ανησυχητικό φαινόμενο: στην αρχή κάθε ημέρας, οι κρατούμενοι είχαν μέση πιθανότητα 65% να γίνουν δεκτά τα αιτήματά τους. Με την πάροδο της ώρας το ποσοστό αυτό έπεφτε και σχεδόν μηδενιζόταν λίγη ώρα πριν από το διάλειμμα. Μετά το διάλειμμα, όμως, επέστρεφε στο 65%.

Παράγοντες όπως η σοβαρότητα του εγκλήματος, ο χρόνος κράτησης και οι προηγούμενες καταδίκες δεν ήταν αρκετοί για να εξηγηθεί πλήρως το φαινόμενο.

Το συμπέρασμα είναι ότι η κρίση των δικαστών επηρεάζεται από την κούραση, από την πείνα, ή και από τα δύο ταυτόχρονα. Υπό την πίεση αυτών των παραγόντων, οι δικαστές τείνουν να διαλέγουν την εύκολη λύση, η οποία στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν η άρνηση της αποφυλάκισης.

«Δεν μπορούμε να πούμε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι υπάρχει σχέση αιτίας-αποτελέσματος» παραδέχεται ο Δρ Λίβαβ. «Τα δεδομένα όμως προσφέρουν σαφείς ενδείξεις ότι υπάρχει» επισημαίνει.

Τονίζει ακόμα ότι αυτού του είδους η ακούσια μεροληψία «μπορεί να συμβαίνει οπουδήποτε υπάρχει διαδοχική λήψη αποφάσεων».

Ο ερευνητής σκοπεύει τώρα να εξετάσει ποιοι παράγοντες επηρεάζουν τους γιατρούς όταν βλέπουν διαδοχικά πολλούς ασθενείς.

(Αναδημοσίευση από in.gr)