Περί τηλεοπτικής σάτιρας

Γράφει ο Πέτρος Κοντραφούρης

Υπάρχουν κάποιοι τηλεοπτικοί «αστέρες», άλλοι διάτονες, άλλοι φωτεινοί για κάποιο διάστημα, που εκμεταλλευόμενοι αυτή τη δημοσιότητα, ξεπερνούν τα όρια της χυδαιότητας, μέσα από τη δήθεν πολιτική και κοινωνική σάτιρα.

Θεατές και τηλεθεατές να χειροκροτούν τον «αστέρα» όταν τους αποκαλεί μ@κ@κες ηλιθίους και ψεκασμένους για την πολιτική τους επιλογή και τους πολιτικούς, με τις πλέον χυδαίες εκφράσεις και σχολιασμό. Ενός τέτοιου τηλεοπτικού φαινομένου γίναμε μάρτυρες τις τελευταίες μέρες από εκπομπές που θέλουν να λέγονται σατιρικές υπηρετώντας το γέλιο και την κωμωδία.

Σίγουρα θα τρίζουν τα κόκαλα του Αριστοφάνη αν αυτά που ακούγονται και λέγονται από τα στόματα αυτών των «βουτυρομπεμπέδων» θεωρούνται σάτιρα. Το να υβρίζεις χυδαία τους πολιτικούς και να τους λοιδορείς με χυδαίες εκφράσεις που δήθεν λέγονται από τους ίδιους με φάτσα τα πρόσωπά τους και την τεχνητή νοημοσύνη είναι το αποκορύφωμα της χυδαιότητας.

Αν έχουν τα κότσια ας υποδύονται οι ίδιοι τους πολιτικούς και να τους σατιρίζουν και όχι να κρύβονται πίσω από τα πρόσωπά τους. Έτσι κάνουν οι γνήσιοι εκφραστές και λεβέντες της σάτιρας.

Αυτή η εμμονή με τους πολιτικούς από τους «βουτυρομπεμπέδες», δείχνει το χαμηλό πνευματικό επίπεδο που βρίσκονται προκαλώντας και υβρίζοντας χυδαία το πολιτικό σύστημα της χώρας. Ίσως είναι αυτοί όπως λέει και ένα γνωμικό του Μανόλη Αναγνωστάκη ότι: «Φοβάμαι τους ανθρώπους που με τη καταλερωμένη φωλιά τους, πασχίζουν τώρα να βρούνε λεκέδες στη δική σου»

Όσοι έτυχε να παρακολουθήσουν εκπομπή καναλιού και μάλιστα εκεί έχει και «πιάτσα» καλό θα είναι το κανάλι να την προβάλει πολλές φορές για να την εμπεδώσει ο ελληνικός λαός και να προταθεί για νόμπελ βλακείας και ηλιθιότητας, που προσβάλει την ίδια την κοινωνία και τον ελληνικό λαό. Εκτός αν είναι τόσο πωρωμένος και δεν καταλαβαίνει τι τους λέει ο αστέρας. Λέξεις και φράσεις που δεν ακούγονται στις πλέον κακόφημες περιοχές. Σεξουαλικά υπονοούμενα και πολλά άλλα σαν να βρίσκεσαι σε οίκο ανοχής.

Από την άλλη έχουμε την Σαλονικιότικη σάτιρα από κανάλι των βορείων προαστίων που δεν δίστασε να αντλεί η εκπομπή, τροφή από τα 15 αντλιοστάσια λυμάτων της συμπρωτεύουσας, πιστεύοντας ότι σατιρίζει την πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου.

Δεν δίστασαν μάλιστα οι «βουτυρομπεμπέδες» και «ψευτόμαγκες» την ημέρα της μεγαλύτερης εθνικής γιορτής, μπροστά στο μνημείο του άγνωστου στρατιώτη να λοιδορούν και να υβρίζουν τον πρόεδρο της δημοκρατίας και τον πρωθυπουργό ως Κιμ Γιονγκ Μουν και όχι μόνο.

Έφτασαν μέχρι και τον Λευκό οίκο να λοιδορούν και τον αρχιεπίσκοπο Ελπιδοφόρο την ώρα που έδινε τον σταυρό στον αμερικανό πρόεδρο. Τι γλώσσα πλέον οι «βουτυρομπεμπέδες» αντί να την βουτάνε στο μυαλό πριν μιλήσουν, την βουτάνε σε «βοθρολύματα». Και αναρωτιέται κανείς, για λίγη τηλεθέαση πάρα πάνω και μερικά διαφημιστικά ευρώπουλα που θα έλεγε και η Ανίτα Πάνια πρέπει ένα κανάλι να πέφτει τόσο χαμηλά;

Ευρισκόμενος στα Δωδεκάνησα με μια ομάδα ξένων κινηματογραφιστών για την προβολή και προστασία του καταφυγίου των δελφινιών είναι ένα όνειρο. Συντροφιά, με αυτά τα πλέον αγαπημένα θαλάσσια πλάσματα στον κόσμο, να μας συνοδεύουν δίπλα στο σκάφος. Μια εικόνα, όχι χιλίων αλλά χιλιάδων λέξεων. Αυτό θα πρέπει να προβάλλουν οι έλληνες και όχι οι ξένοι.

Θα κλείσω το αφήγημά μου για όλους αυτούς που δήθεν υπηρετούν την πολιτική και κοινωνική σάτιρα μέσα από την χυδαιότητα με τους στίχους του μεγάλου Γιώργου Σουρή όπως αυτός αντιλαμβανόταν την πολιτική σάτιρα: «Σκατά εδώ σκατά εκεί, σκατά κι ο κόσμος όλος κι απ΄ τα πολλά πια τα σκατά, μου πιάστηκε ο κώλος. Έρχεται ο ένας ο σκατάς , θαρρούμε πως σωθήκαμε, σαν φύγει όμως βλέπουμε πως αποσκατωθηκαμε».