Τηλεοπτικός κανιβαλισμός για λίγη τηλεθέαση

Γράφει ο Πέτρος Κοντραφούρης

Τις τελευταίες μέρες ο έλληνας τηλεθεατής και ολόκληρη η ελληνική κοινωνία, παρακολουθεί βουβά ένα δημοσιογραφικό και ψυχολογικό παραλήρημα ανταγωνισμού από τα ιδιωτικά κανάλια και τις διάφορες δήθεν ενημερωτικό-ψυχαγωγικές εκπομπές, με γεγονότα καθημερινής τρέλας. Όλα στην Ελλάδα μέσα από τον τηλεοπτικό φακό παρουσιάζονται αρνητικά, όλα μαύρα. Μια εικόνα τόσο αρνητική σαν να ζούμε στις «φαβέλες» της Βραζιλίας.

Βία, δολοφονίες, απάτες, χωρισμοί, τρομοκρατία, βιασμοί γενοκτονίες και κάθε είδους κοινωνική ανωμαλία, βρίσκεται στην κορυφή της προβολής.

Προσωπικά δεδομένα ανθρώπων διανθισμένα με δραματικά γεγονότα αναζητούν την αλήθεια οι Πουαρό, τα οποία φέρνουν στην επιφάνεια, με δίκες και περιγραφές, πριν η δικαιοσύνη αποφασίσει. Έτσι η τηλεοπτική νομενκλατούρα έχει ήδη βγάλει την απόφαση, την οποία και προβάλει πανελλαδικά προς τέρψιν και απόλαυση των κανίβαλων τηλεθεατών..

Ακόμα και η Αγκάθα Κρίστι με Πουαρό και Μάρπλ δεν θα μπορούσαν να κάνουν τέτοιες περιγραφές με λεπτομέρειες και υπερβολές αναζητώντας τον δολοφόνο η τους βιαστές βασανιστές.

Η ιστορία στην Αμαλιάδα και ο θάνατος μικρών παιδιών που έχει συγκλονίσει την ελληνική κοινωνία, έχει γίνει σήριαλ ανθρωποφαγίας και κανιβαλισμού με τη συμμετοχή δημοσιογράφων, δικηγόρων, ιατροδικαστών, ειδικών αναλυτών, αστυνομικών και πληθώρα «ειδικών» ψυχιατρικών εμπειρογνωμόνων και αυτοπτών μαρτύρων ζητώντας τα 10 λεπτά δημοσιότητας.

Όλοι κάτι έχουν να πουν, κάτι είδαν κάτι άκουσαν, έστω και στη φαντασία τους, αρκεί να έχουν μπροστά τους τον τηλεοπτικό φακό.

Περιγραφές και αναλύσεις, αμάσητη τροφή που καταπίνει ο τηλεθεατής, με τα ανάλογα γραφικά πολλές φορές, για να διεγείρουν ακόμη περισσότερο τον ταραγμένο του εγκέφαλο και ψυχικό του κόσμο.

Αποκορύφωμα ενός τέτοιου γεγονότος, να εμφανίζεται γιατρός στην εντατική μονάδα νοσοκομείου, και να δείχνει με παραστατικό τρόπο και θεατρικό ταπεραμέντο το κρεβάτι και τα μηχανήματα πάνω στα οποία έγιναν οι προσπάθειες για να επαναφέρουν στη ζωή τον μικρό π…. που τελικά έχασε τη ζωή του, αφού είχαν προηγηθεί άλλοι 4 θάνατοι.

Από την άλλη, Μάνα και κόρη να εμφανίζονται καθημερινά μπροστά στον τηλεοπτικό φακό ή το πλατό με αλληλοκατηγορίες για τους θανάτους των μικρών παιδιών σε ένα θέαμα, που ξεπερνά και την αρχαία τραγωδία.

Αλήθεια τι ξεπεσμός… ο πόνος το δάκρυ και το δράμα κάποιων ανθρώπων να γίνεται δημόσιο πανελλαδικό θέαμα δυστυχισμένων ψυχών μιας κοινωνίας που υποφέρει.

Αλήθεια… Υπάρχουν εισαγγελείς, υπάρχει ΕΣΡ, υπάρχει κράτος να βάλει φραγμό, στις ανθρώπινες αξίες αφού τα ίδια τα κανάλια, καναλάρχες και τα στελέχη, ερίζουν για λίγη τηλεθέαση αδυνατώντας να προστατεύσουν τον ‘Έλληνα τηλεθεατή;

Το δημοσιογραφικό λειτούργημα είναι ιερό και στεκόμαστε με σεβασμό μπροστά στην αλήθεια. Άλλωστε πολλές φορές οι υπηρέτες των ΜΜΕ είναι πρωτεργάτες της αλήθειας και των αποκαλύψεων που έμειναν στην ιστορία, θυμηθείτε το Γουώτεργκαέητ Νίξον και όχι μόνο.

Η υπερπροβολή όμως γεγονότων με λεπτομέρειες και περιγραφές προσωπικών δεδομένων, με κραυγές, φωνασκίες δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα και δεν έχουν καμία σχέση με την υγιή δημοσιογραφία.

Πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει ένας παρουσιαστής/ρτια πιστεύοντας ότι είναι ο άνθρωπος, ερευνητής της αλήθειας και αποκαλυπτικής δημοσιογραφίας φορώντας τον μανδύα του αδέκαστου λειτουργού της ενημέρωσης; Ευτυχώς που η ΕΡΤ, η δημόσια τηλεόραση, σέβεται τον έλληνα τηλεθεατή. Μια μόνο λέξη. ΝΤΡΟΠΗ….