Η Οδύσσεια των νεοδιόριστων –πρώην αναπληρωτών μέχρι πριν λίγες μέρες- συνεχίζεται…

Ο αγώνας για ζωή, μισθούς αξιοπρεπείς, δουλειά με δικαιώματα μονόδρομος ενάντια στη μιζέρια και την εξαθλίωση

Χτυπάνε τα τηλέφωνα…μηνύματα στο κινητό….συναντάς φίλους, συγγενείς…. «Συγχαρητήρια για το διορισμό! Οι κόποι σας ανταμείφθηκαν! Μπήκατε σε μία σειρά…».

Και τότε ο κόσμος μαθαίνει ότι ο πρώτος μισθός των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών δε φτάνει ούτε τα 780 ευρώ. Ότι με αυτά τα χρήματα και το εξευτελιστικό ποσό των 500 ευρώ από το ταμείο ανεργίας του ΟΑΕΔ που παίρναμε λόγω απόλυσης ως αναπληρωτές και αναπληρώτριες, πρέπει να μετακινηθούμε από τη μία άκρη της Ελλάδας στην άλλη (π.χ. από την Κομοτηνή στη Σπάρτη, από τη Φλώρινα στη Σύρο, από τη Θεσσαλονίκη στη Λέσβο).

Να νοικιάσουμε νέο σπίτι, εφόσον δε διοριστήκαμε στον τόπο κατοικίας μας. Να αποφασίσουμε τί θα κάνουμε με τα παιδιά μας γιατί ο/η σύντροφός μας διορίστηκε αλλού, ή κάνει άλλη δουλειά και δε μπορεί να αφήσει τον κύριο τόπο διαμονής μας.

Βάζεις κάτω τα κομπιουτεράκια….υπολογισμοί…τί παίρναμε πριν;…τί παίρνουμε τώρα; Βλέπεις ότι χάνονται ως και 2.000 ευρώ για ένα ζευγάρι εκπαιδευτικών από τους προηγούμενους μισθούς ως αναπληρωτών, οι οποίοι πάλι δεν έφταναν για να ζούμε μία αξιοπρεπή ζωή.

Πώς θα βγούνε τα έξοδα με δύο σπίτια και τα ενοίκια στα ύψη; Πώς θα πληρώνονται οι λογαριασμοί; Τα έξοδα του παιδιού; Οι μετακινήσεις για να βρισκόμαστε ως οικογένεια;

Πας στη Διεύθυνση να αναλάβεις υπηρεσία…Αφού έχεις μαζέψει το χαρτομάνι που μάζευες κάθε χρόνο, λες και το υπουργείο δεν έχει τα εγγραφά σου, ακούς ότι τα κενά θα βγούνε τις επόμενες μέρες… «Ελπίζουμε να είστε στα σχολεία στις 2 του Σεπτέμβρη που ανοίγουν»…

Νέα είδη αγωνίας… Πριν ήταν το ερώτημα… «Σε ποια φάση θα με πάρουν; Θα πετύχω την περιοχή μου; Θα πιάσω το σχολείο που ήμουν πέρσι για να συνεχίσουμε την προσπάθεια με τα παιδιά και τους συναδέλφους;».

Τώρα περνάμε σε άλλη πίστα: «Σε ποιο σχολείο θα με πάρουν; Θα έχει μόρια για να πάρω μετά την μετάθεση; Θα έχει σπίτια με φυσιολογικά ενοίκια; Πώς θα πηγαίνω εκεί, πόσα τα έξοδα στα καύσιμα; Υπάρχει συγκοινωνία, νοσοκομείο; Θα μένουν εκεί κοντά άλλοι συνάδελφοι;»

Και περιμένοντας την κατάταξη των εκπαιδευτικών με βάση τα κριτήρια τοποθέτησης για να δεις τη θέση σου και να υπολογίσεις έστω κατά προσέγγιση πως θα βάλεις τα σχολεία στη λίστα, οι Διευθύνσεις Εκπαίδευσης καθυστερούν, δεν ενημερώνουν έγκαιρα, δεν ανακοινώνουν την κατάταξη των νεοδιόριστων.

Την ίδια στιγμή με αμεσότητα και καλοκαιριάτικα συγχωνεύαν τμήματα. Δημιουργούσαν υπερτμήματα με 25,26,27 μαθητές με αρκετές δυσκολίες και διαγνώσεις μαθητών που χρήζουν ειδικής στήριξης μέσα σε αυτά.

Κριτήριό τους το κόστος για το κράτος. Κόβουν θέσεις εργασίας και μαντρώνουν μαθητές δυσκολεύοντας τις συνθήκες μέσα στην τάξη. Τόσο μεγάλοι φωστήρες και επιστήμονες της Παιδαγωγικής και της Ειδικής Αγωγής και εκπαίδευσης.

Συζητάς όλη αυτή την Οδύσσεια με φίλους και αναρωτιούνται… «αξίζει όλο αυτό;».

Και απαντάμε ευθέως! Εννοείται ότι αξίζει!

Αξίζει να παλέψουμε για να πλάσουμε τη νέα γενιά που θα κοιτά ψηλά, θα μάθει να είναι άνθρωπος, να πηγαίνει κόντρα στο άδικο, να διεκδικεί συλλογικά αυτά που της αξίζουν.

Να μάθει να εξηγεί τη φύση, την κοινωνία, την ιστορία της με βάση την πραγματική γνώση, την επιστήμη, την αλήθεια κόντρα στην ανακρίβεια και την αποσπασματικότητα που καλλιεργεί το ίδιο το υπουργείο μέσα από τα προγράμματα σπουδών.

Αυτή η μάχη είναι αναπόσπαστα δεμένη με το συλλογικό αγώνα όλων των εκπαιδευτικών μέσα από τα σωματεία, τις ομοσπονδίες μας για αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, για την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών στα σχολεία, ώστε να προχωρά με βάση τις δυνατότητες η εκπαιδευτική διαδικασία.

Ας μην κλειστούμε ο καθένας και η καθεμία στο καβούκι του. Από την πρώτη στιγμή να οργανωθούμε. Να έρθουμε σε επαφή με τα σωματεία μας και να διεκδικήσουμε:

• να μην γίνουν αδικίες στις τοποθετήσεις στα σχολεία.

• Να δοθεί άμεσα το επίδομα ενοικίου από τους δήμους εκεί που ήδη το προβλέπει η νομοθεσία.

• Να διεκδικηθεί η επιδότηση ενοικίου και να δοθεί άμεσα σε όλους τους δήμους της χώρας.

• Να είναι δωρεάν οι μετακινήσεις από και προς το σχολείο, και με έκπτωση 50% από και προς το μόνιμο τόπο διαμονής.

Έτσι μπορούμε να ανασάνουμε!

Έτσι μπορούμε να οργανωθούμε και άμεσα το επόμενο διάστημα να διεκδικήσουμε Συλλογική Σύμβαση Εργασίας από τα αρμόδια υπουργεία που να κατοχυρώσει αύξηση 20% στους μισθούς μας για να μπορούμε να βγάζουμε το μήνα. Να επανέλθει ο 13ος και 14ος μισθός, ώστε να μπορούμε να ανταποκριθούμε και στις συνολικές ανάγκες που έχουμε να αντιμετωπίσουμε μέσα στο έτος.

Αντίστοιχα, να κατοχυρώσουμε τη μονοετή παραμονή στο μέρος διορισμού, ώστε να μπορούμε άμεσα να πάρουμε μετάθεση και να είμαστε με τους δικούς μας ανθρώπους, αλλά και να κατοχυρώσουμε την αυτοδίκαιη μονιμοποίησή μας μετά τα 2 έτη υπηρεσίας, όπως συνέβαινε τόσα και τόσα χρόνια.

Δε θα τους αφήσουμε να χαντακώσουν τις ανάγκες και τα δικαιώματα των μαθητών μας!

Όλα αυτά που περνάμε μπορούμε με κάθε τρόπο να τα επικοινωνήσουμε στους γονείς των μαθητών μας, στην τοπική κοινωνία. Να χτίσουμε μία γερή συμμαχία που θα διεκδικεί αυτά για τα οποία παλεύουμε όλοι: για το καλό των παιδιών. Δε θα αφήσουμε κανένα τμήμα να χαθεί. Δε θα αφήσουμε κανένα μαθητή και μαθήτρια χωρίς Παράλληλη Στήριξη, Τμήμα Ένταξης.

Υπουργείο, κυβέρνηση ντόπιοι και διεθνείς συνεργάτες τους ένα πράγμα πρέπει να καταλάβουν: αυτό που σπουδάσαμε και αγαπάμε δεν το παζαρεύουμε! Θα παλέψουμε για ζωή με αξιοπρέπεια.

Η Οδύσσεια θα φτάσει στο τέλος της με ψηλά το κεφάλι μέσα από τους αγώνες μας..Γιατί έχουμε αξιοπρέπεια κι αυτή μας δείχνει το δρόμο για να ζήσουμε τη ζωή που μας αξίζει!

Άρθρο του Αποστολή Στεργιόπουλου, νεοδιόριστου εκπαιδευτικού
και εκλεγμένου με την Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών στο ΣΕΠΕ «Δ.Γληνος»