Γερουλάνος: «Κλείστε τώρα το Υπερταμείο!»

Η ομιλία του Παύλου Γερουλάνου στην Ολομέλεια της Βουλής

Επτά, συν ένας, λόγοι για να αποκαταστήσουμε τώρα την εθνική μας κυριαρχία στη διαχείριση της δημόσιας περιουσίας
«Το Υπερταμείο, είναι για την Ελλάδα ότι είναι η γαϊδουροκεφαλή στο «Παραμύθι Χωρίς Όνομα», της Πηνελόπης Δέλτα: Σύμβολο ντροπής για το πολιτικό σύστημα. Έκπτωση εθνικής κυριαρχίας, για τη χώρα.
Απόλυτα αναποτελεσματικό να υπηρετήσει τον σκοπό, για τον οποίο δημιουργήθηκε.
Γι’ αυτό, με αίσθημα ευθύνης και πατριωτισμού, χωρίς καμία πρόθεση λαϊκισμού, σας λέω, κε Υπουργέ: «Κλείστε, τώρα, το Υπερταμείο». Υιοθετήστε τώρα την πρόταση του ΠΑΣΟΚ που σας ανέπτυξα ήδη δύο φορές στις Επιτροπές.
Διαπραγματευτείτε, τώρα, με τους θεσμούς. Και επιστρέψτε την ελληνική δημόσια περιουσία, εκεί που ανήκει: στο κράτος και τις τοπικές κοινωνίες. Διότι μπορεί να λέτε ότι έφυγε το βέτο, αλλά οι θεσμοί ακόμη μπορούν να σταματήσουν εθνικά σημαντικές αποφάσεις.
Τώρα, και μόνον τώρα, έχουμε την ευκαιρία να το πετύχουμε.
Είναι, εθνικά, κρίσιμο. Και οικονομικά, καίριο.
Και καλώ όλα τα κόμματα, να στηρίξουν μια πρωτοβουλία διαπραγμάτευσης
του Πρωθυπουργού, (αν την τολμήσει), για το καλό της Πατρίδας μας.
Η δέσμευση της Δημόσιας Περιουσίας του ελληνικού λαού δεν μπορούσε ποτέ, και δεν μπορεί πια, να θεωρείται ευθύνη ενός κόμματος. Είναι ευθύνη όλων των κομμάτων.
Εκείνων που διαχειρίστηκαν τη διακυβέρνηση της χώρας, συγκέντρωσαν και εκμεταλλεύτηκαν την εξουσία και την περιουσία του στα δικά τους χέρια, έκαναν λάθη, και διαχειρίστηκαν τα Μνημόνια.
Όποια ή όποιος πολιτικός είχε θέση ευθύνης πριν και κατά την διάρκεια της κρίσης, πριν και κατά τη διάρκεια της δέσμευσης, αν προσπαθήσει να αποποιηθεί ευθύνες, θα αντιμετωπίσει τη χλεύη του ελληνικού λαού.
Και θα εξηγήσω τους λόγους, γιατί πρέπει αυτή η διαπραγμάτευση να γίνει τώρα. Και όχι, σε 89 χρόνια.

1 Πρώτος λόγος, ήταν λάθος το Υπερταμείο να δημιουργηθεί όταν δημιουργήθηκε.
Θυμίζω: Η δέσμευση της εθνικής περιουσίας ήταν αποτέλεσμα καταστροφικής διαπραγμάτευσης του 2015, στο πλαίσιο της συμφωνίας με τους Ευρωπαίους δανειστές της χώρας, για τα δάνεια ύψους 86 δισ. του τρίτου Μνημονίου.
Διαπραγμάτευση που πανικόβαλε τα γεράκια του χρέους, κυρίως σε χώρες, όπως η Γερμανία και η Ολλανδία, ενώ έχουν και εκείνοι δεχθεί ότι η αντιμετώπιση της Ελλάδας, εκείνη την εποχή, πρέπει να τους κάνει να ντρέπονται.
Όσο πρέπει να ντρέπονται οι Κυβερνήσεις, που το άφησαν ανέλεγκτο.
Σας θυμίζω την πρόσφατη δήλωση της κας Μέρκελ:
«Ήταν υπερβολική η επιβάρυνση για τους ανθρώπους στην Ελλάδα και απαίτησα πολλά από τους Έλληνες».
Η πραγματικότητα είναι, ότι η δέσμευση της ελληνικής περιουσίας, έγινε για λόγους καθαρά επικοινωνιακούς.
Έγινε, όχι για το καλό της Ευρώπης, ούτε προφανώς της Ελλάδας.
Αλλά για το καλό εφήμερων Κυβερνήσεων, που είχαν πείσει τους ψηφοφόρους τους, ότι η Ελλάδα είναι μαύρο πρόβατο (ενώ δεν ήταν το μόνο) και ότι οι Έλληνες είναι τεμπέληδες (ενώ έχει γίνει πια κοινή Ευρωπαϊκή συνείδηση, ότι δεν είμαστε).
Ενώ το πρόβλημα ήταν, και είναι, η λειτουργία των θεσμών στην χώρα μας και η έλλειψη ελέγχου της εξουσίας.

2 Δεύτερος λόγος, για να κλείσει το Υπερταμείο:
Έχουν αλλάξει, δραματικά, οι συνθήκες από τότε μέχρι σήμερα.
Μια σειρά απανωτών κρίσεων, έχει αλλάξει τη στάση της Ευρώπης.
Ο κορονοϊός δημιούργησε ανάγκες οικονομικής επέκτασης.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία και η ενεργειακή κρίση, έχουν φέρει στο προσκήνιο
τη συζήτηση για κοινή πολιτική, στην Ενέργεια και την Άμυνα. Άρα και στο χρέος.
Και τα Ευρωομόλογα, είναι πλέον μέρος της δημόσιας συζήτησης.
Τίποτα, από αυτά, δεν υπήρχε τότε.
Αν συνυπολογίσει κανείς την οικονομική καταστροφή που δημιούργησε η χρεοκοπία της χώρας, την περίοδο 2007-2009, και τι έχει υποστεί ο ελληνικός λαός από τις απανωτές κρίσεις, μπορεί κανείς εύκολα να καταλάβει γιατί η απώλεια εθνικής κυριαρχίας στη δημόσια περιουσία, δεν ήταν λύση.
Και αν προσθέσει κανείς ότι, τόσο δύο ελληνικές Κυβερνήσεις, αρκετές ευρωπαϊκές και οι αγορές, έχουν αποδεχθεί την αρχή ότι βγήκαμε από τα Μνημόνια με τις τεράστιες θυσίες του ελληνικού λαού, τότε συμπληρώνεται η εικόνα ότι οι συνθήκες έχουν αλλάξει.

3 Τρίτος λόγος είναι ότι διατήρησε και διατηρεί, ζωντανή, σε κρίσιμη οικονομικά περίοδο για την κοινωνία, μια λανθασμένη πολιτική εκποίησης περιουσίας, αντί να φέρει πραγματική αξιοποίηση, ακόμα και σωστές αποκρατικοποιήσεις, που θα δημιουργούσαν πλούτο στην κοινωνία και ανταγωνισμό στην οικονομία.
Πριν τα Μνημόνια, και κατά την διάρκειά τους, οι ελληνικές Κυβερνήσεις
έκαναν αποκρατικοποιήσεις, λέγοντας στον κόσμο ότι είναι κακά τα κρατικά μονοπώλια.
Ο πραγματικός λόγος, όμως, ήταν και εδώ κάνω και αυτοκριτική για το ΠΑΣΟΚ, για να γεμίσουν τα ταμεία.
Τι έκαναν, για να μεγιστοποιήσουν τις εισροές στα ταμεία;
Αντί να δημιουργήσουν ανταγωνισμό, που θα είχε θετικές προεκτάσεις στην κοινωνία, πούλησαν δημόσια περιουσία προστατεύοντας τους επενδυτές από ανταγωνισμό.
Άμεσα ή έμμεσα.
Παράδειγμα, τέτοιας περίπτωσης, είναι η πρώτη διαπραγμάτευση για το αεροδρόμιο της Αθήνας.
Για να πουληθεί καλά, δεσμεύτηκε το κράτος να παραιτηθεί του δικαιώματός του να κάνει άλλο αεροδρόμιο στην Αττική.
Αποτέλεσμα; Να γίνει το Ελ. Βενιζέλος το δεύτερο ακριβότερο αεροδρόμιο της Ευρώπης, να χάσει η Ελλάδα το hub των Βαλκανίων στην Τουρκία και να μην έρθουν στην Αθήνα αεροπορικές εταιρίες χαμηλού κόστους.
Με ό,τι αυτό σήμαινε, για τον τουρισμό της Αθήνας.
Που, για χρόνια, έμεινε η μαύρη τρύπα του ελληνικού τουρισμού.
Αποκρατικοποιήσεις, που αντί να γίνονται για μεγαλύτερο ανταγωνισμό, γίνονται για να γεμίσουν τα ταμεία, δημιουργούν ιδιωτικά μονοπώλια και ολιγοπώλια.
Και αν είναι κάτι που μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι, Αριστεροί και Δεξιοί, αυτό είναι ότι το μόνο χειρότερο από κρατικά μονοπώλια, είναι τα ιδιωτικά.
Αν δεν πιστεύετε εμένα, ρωτήστε οποιονδήποτε οικονομολόγο που εμπιστεύεστε, και ρωτήστε τους πολίτες που βιώνουν σήμερα την αισχροκέρδεια των ολιγοπωλίων στο πετσί τους.

4 Τέταρτος λόγος, να κλείσει το Υπερταμείο: Ό,τι ήταν να κάνει, το έκανε. Και δεν πέτυχε τίποτα παραπάνω, από ό,τι μπορεί να πετύχει μια σωστή διακυβέρνηση.
Το Υπερταμείο πούλησε, μέσα από το ΤΧΣ, ό,τι είχε σε τράπεζες.
Το μόνο που θα του μείνει, για μερικές μέρες ακόμα, είναι η συμμετοχή του με 18% στην Εθνική Τράπεζα.
Πούλησε, επίσης, μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, τα «φιλέτα».
ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, Λιμάνια, Αεροδρόμια, την Αττική Οδό, την Εγνατία Οδό.
Και τώρα, του έχουν μείνει περιουσιακά στοιχεία, που δεν έχουν μετρήσιμη αξία.
Δεν είναι τυχαίο, ότι σε αυτό το Νομοσχέδιο, ουσιαστικά κλείνετε το ΤΧΣ και το ΤΑΙΠΕΔ.
Μένει μόνο η ΕΤΑΔ, την οποία δεν μπορείτε να διαχειριστείτε.
Διότι, μετά από 5 χρόνια, ακόμα κάνετε διαγωνισμούς για συμβούλους.
Όχι για να αξιοποιήσετε τα περιουσιακά στοιχεία της, αλλά για να βρείτε τι έχει.
Δεν είναι, όμως, μόνον αυτό.
Μια απλή αξιολόγηση των διοικήσεων της δημόσιας περιουσίας, πράγμα που εσείς δεν κάνατε ποτέ, αφήνει πολλά ερωτηματικά για την διαχείρισή τους.
Οι τεράστιες αποτυχίες στην ΓΑΙΟΣΕ, τις Αλυκές, τα ΕΛΤΑ, και τις Δημόσιες Συγκοινωνίες είναι ενδεικτικές.
Οι διοικήσεις των «αρίστων» αποδειχθεί μέτριοι στην εκποίηση και πάτοι στην αξιοποίηση.
Και για αντιπαράθεση, θυμίζω τον ΟΤΕ του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κώστα Σημίτη. Η εταιρία μεγαλουργούσε.
Είχαμε αγοράσει δίκτυα σε όλα τα Βαλκάνια, κάτι εξαιρετικά σημαντικό για την εθνική μας πολιτική, δημιουργούσε κέρδη και έφερνε χρήματα στην ελληνική οικονομία.
Ποιο περιουσιακό στοιχείο, στη διαχείριση του Υπερταμείου, συγκρίνεται με εκείνην την εποχή;
Και μη μου πείτε: «άλλες εποχές».
Διότι, αν τότε ο Οργανισμός Τηλεπικοινωνιών Ελλάδος, μπορούσε να κάνει τέτοια πράγματα, τότε φανταστείτε τι θα μπορούσε σήμερα, που οι τηλεπικοινωνίες είναι
ΤΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ της εποχής.
Η πραγματικότητα είναι, ότι η αποτελεσματικότητα του Υπερταμείου μπορεί να συγκριθεί ως καλύτερη από μια κακή διακυβέρνηση, αλλά όχι καλύτερη από μια καλή.
Το γεγονός ότι πολλές από τις διοικήσεις που και εσείς βάλατε, αποδείχθηκαν χαμηλότερες των περιστάσεων, σημαίνει ότι ένας ιδιώτης δεν είναι εκ των προτέρων καλύτερος ή χειρότερος, ούτε για τις ταμειακές ροές προς το κράτος, ούτε για το δημόσιο συμφέρον.

5 Αυτό, με φέρνει στον πέμπτο λόγο: Το Υπερταμείο δεν λειτούργησε ποτέ και δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει ποτέ, ουσιαστικά, ως εμπράγματη εγγύηση των ελληνικών δανείων.
Όπως είπα, έγινε για επικοινωνιακούς λόγους. Αλλά, ας δούμε αν υπάρχουν και ουσιαστικοί.
Για να λειτουργεί ένα περιουσιακό στοιχείο ως εμπράγματη εγγύηση,
θα πρέπει να πληροί μια από δύο συνθήκες:
Πρώτη, να διαχειρίζεται περιουσία που αξίζει, περίπου όσο αξίζει το δάνειο που εγγυάται.
Είχε ποτέ το Υπερταμείο περιουσιακά στοιχεία, αξίας 86 δισ.;
Αν είχαν τα περιουσιακά του στοιχεία τέτοια αξία, την είχαν πριν τα Μνημόνια.
Και αν αξίζουν κάποια από αυτά, σήμερα, την πραγματική τους αξία, αυτό έγινε αφού πουλήθηκαν.
Χωρίς να κρατήσει το κράτος συμμετοχή, σε αυτά, αντίστοιχης αξίας.
Άρα, αυτή η συνθήκη δεν ισχύει.
Η δεύτερη πιθανότητα, για να εγγυηθούν τα περιουσιακά στοιχεία το δάνειο, θα ήταν αν ήταν μεν φθηνά, αλλά να μπορούσαν να δημιουργήσουν ταμειακές ροές αντίστοιχες του δανείου, σε περίπου μια δεκαετία.
Τόσο δεν ορίζουν, περίπου, οι τράπεζες;
Τα τελευταία δώδεκα χρόνια, δημιούργησε τέτοιες ροές το Υπερταμείο;
Δεν μου δώσατε καθαρή απάντηση, σε αντίστοιχο ερώτημά μου.
Εμείς υπολογίζουμε ότι, μετά την πώληση όλων των πραγματικών φιλέτων
της δημόσιας περιουσίας, η ελληνική Κυβέρνηση δεν κατάφερε να πάρει πολύ περισσότερα από 8,5 δις.
Με διόρθωσε ο εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας, για να μου πει ότι με την πώληση της Αττικής και της Εγνατίας, στο τέλος θα είναι 13 δισ. 15% του δανείου η εγγύηση. Άρα, μόνο συμβολική είναι η εγγύηση.
Αν υπολογίσει κανείς, ότι αυτά που έμειναν, είναι αυτά που δεν έχουν μεγάλες
θετικές ταμειακές ροές, τότε βλέπει κανείς, εύκολα, ότι ούτε την επόμενη δεκαετία
θα λειτουργήσει αυτή η συνθήκη.
Άρα, το Υπερταμείο δεν μπορούσε ποτέ, και σίγουρα δεν μπορεί στο μέλλον, να λειτουργήσει ως ουσιαστικός εμπράγματος εγγυητής του ελληνικού δανείου.

6 Έκτος λόγος: Είναι ώρα να αλλάξει σκοπό.
Σας έχουμε πει πολλές φορές, και προσωπικά το έκανα πράξη με τα περιουσιακά στοιχεία της Εταιρίας Τουριστικών Ακινήτων, ότι πολλά από τα περιουσιακά στοιχεία που μένουν, πρέπει να πάνε στις τοπικές κοινωνίες.
Τα μικρά σε Δήμους και τα μεγάλα σε Περιφέρειες. Το κάναμε το 2010.
Όσα δεν είχαν αξιοποιηθεί από την ΕΤΑ, για δέκα και πλέον χρόνια, τα δώσαμε στις τοπικές κοινωνίες και σε ελάχιστο χρόνο αξιοποιήθηκαν, για να δημιουργήσουν πλούτο για τις τοπικές κοινωνίες.
Είτε πουλώντας τα, είτε παραχωρώντας τα, είτε ανοίγοντάς τα στο κοινό ως δημόσια αγαθά.
Αλήθεια, υπάρχει Ευρωπαίος ηγέτης που περιμένει ότι από ένα τριώροφο στην Σπάρτη, ένα από τα εκατοντάδες ακίνητα που ανήκουν στο Υπερταμείο, θα δημιουργήσει πλούτο σε εθνικό επίπεδο, την επόμενη δεκαετία;
Ή αξίζει, αρκετά, για να συμμετέχει ως εγγύηση για τα ελληνικά δάνεια;
Η γκριμάτσα του Υπουργού, όταν αναφερόταν ακόμα και στο Αχίλλειο στην Κέρκυρα,
που είναι σημαντικό περιουσιακό στοιχείο, είναι ενδεικτικό της απόγνωσής του για το τι θα τα κάνει.
Διότι, πολλά από αυτά δεσμεύονται από νόμους και κανόνες, που τους δίνει μικρή δυνατότητα αξιοποίησης.
Όπως είπα, τα βάλατε εγγύηση για επικοινωνιακούς λόγους, που σήμερα έχουν πλέον παρέλθει.
Απελευθερώσετε τα τώρα! Και δώστε τα εκεί, που θα πιάσουν αμέσως τόπο.
Εισηγητές του ΠΑΣΟΚ, θα σας παρουσιάσουν και άλλα παραδείγματα.

7 Και ο έβδομος λόγος, είναι ότι δεσμεύει τις επόμενες γενιές Ελλήνων για 89 ακόμα χρόνια, περίπου, χωρίς καμία δική τους ευθύνη.
Και άρα, η αποδέσμευσή τους είναι ευθύνη όλων μας, είτε συμμετείχαμε στη δέσμευσή τους, είτε όχι.
Είναι θέμα κοινωνικής συνοχής και διαγενεακής δικαιοσύνης, να επιστρέψει στο κράτος αυτή η περιουσία.
Πώς να το πω απλά; Το χρωστάμε στα παιδιά μας.
Θα μου πείτε: «Γιατί τώρα;»
Απάντηση: Αν όχι τώρα, πότε;
Μία περίπτωση είναι να περιμένουμε ως το 2115.
Αυτό, σκοντάφτει σε τρία επιχειρήματα που σας ανέπτυξα.
Πρώτον, οφείλουμε στις επόμενες γενιές να αποδεσμεύσουμε αυτά που δεσμεύσαμε.
Δεύτερον, δεν έχει το Υπερταμείο κάτι άλλο σημαντικό να δώσει.
Και τρίτον, δεν μπορεί να δώσει κάτι, που δεν μπορεί να κάνει καλύτερα μια σωστή διακυβέρνηση.
Άρα, πολιτικά, δεν πρέπει και δεν μπορούμε να περιμένουμε μέχρι το 2115, που εμείς θα έχουμε αφήσει αυτόν τον κόσμο με την ελπίδα να έχουμε συγχωρεθεί.
Μήπως να περιμένουμε μια επόμενη Κυβέρνηση; Ας πούμε, του 2028;
Το 2028 δεν ξέρουμε τι συνθήκες θα επικρατούν.
Αυτό που ξέρουμε όμως, είναι ότι θα πλησιάζουμε στο 2032, όταν θα αυξηθούν δραματικά οι ταμειακές μας δεσμεύσεις προς το χρέος.
Ποιο γεράκι της Γερμανίας ή της Ολλανδίας θα συζητάει, τότε, αλλαγές στις εγγυήσεις;
Ποιος θα ακούει τότε, νηφάλια, ότι δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης του Υπερταμείου;
Με τον τρόπο που λειτουργεί η Ευρώπη, τα πράγματα προμηνύονται δυσοίωνα για εμάς.
Αν σήμερα, στη Γερμανία και στη Γαλλία αποφύγαμε τα χειρότερα, τι σας λέει ότι μια εθνικιστική Κυβέρνηση, δεν θα αρχίσει το ίδιο τροπάριο για την Ελλάδα;
Αυτό, που μέχρι και η κα Μέρκελ μετάνιωσε;
Προφανώς, αν αυτός ο κίνδυνος είναι προ των πυλών το 2028, φανταστείτε πόσο πιο αληθινός θα είναι το ‘32, το ‘36 και μετά.
Τώρα, είναι η ώρα.
Παραμένει ένα ερώτημα:
Γίνεται; Ναι. Τώρα, γίνεται.
Τώρα, που ακούγονται ακόμα κάποιες προοδευτικές φωνές στην Ευρώπη,
τώρα είναι η ώρα να το παλέψουμε.
Τώρα, που η Ελλάδα είναι μακριά από τα ραντάρ των γερακιών και έχει επιστρέψει η χώρα στην πορεία που κάποτε φαντάστηκε η Ευρώπη.
Τώρα, που ο ελληνικός τουρισμός και οι ελληνικές εξαγωγές έχουν δημιουργήσει ένα θετικό κλίμα για τη χώρα, στους λαούς του Βορρά.
Και τώρα, που οι δυτικοί αναγνωρίζουν τις θυσίες του ελληνικού λάου.
Ναι. Τώρα, είναι η ώρα.
Αναγνωρίζω ότι μια τέτοια διαπραγμάτευση, ούτε τώρα θα είναι εύκολη υπόθεση.
Αλλά τώρα, είναι η ώρα που έχουμε κόσμο που θα τη στηρίξει και πολύ περισσότερες ευρωπαϊκές Κυβερνήσεις, που θα ακούσουν με κατανόηση την επιχειρηματολογία.
Αλλά, αν υπάρχει ένας ακόμα τελευταίος και σημαντικός λόγος, για τον οποίο πρέπει τώρα για γίνει εθνική υπόθεση η διαπραγμάτευση για την αποδέσμευση της περιουσίας του ελληνικού λαού, είναι διότι δεν υπάρχει ποτέ κακός χρόνος να παλεύεις για την Εθνική σου κυριαρχία.
Πρέπει να το κάνεις, πάντα. Και να το κάνεις, συνέχεια. Αυτό ήταν θεμελιώδης αρχή κατά την ίδρυση του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος και θα έπρεπε να είναι θεμελιώδης αρχή, σε κάθε κόμμα που επικαλείται Πατριωτική συνείδηση.
Και το Υπερταμείο είναι το μεγάλο αγκάθι, ίσως το τελευταίο αγκάθι, στο πλευρό της Εθνικής μας Κυριαρχίας.
Για αυτό, ξαναλέω κε Υπουργέ.
Κατεβάστε την γαϊδουροκεφαλή που μας ντροπιάζει.
Και ελευθερώστε τη χώρα από τον βραχνά των μνημονιακών μας υποχρεώσεων. Και υιοθετήστε την πρόταση του ΠΑΣΟΚ για ένα ολοκληρωμένο Ταμείο Εθνικού πλούτου, που μπορεί να αλλάξει το παραγωγικό μοντέλο της χώρας.
Ουσιαστικά και συμβολικά, τότε θα έχουμε βγει από τα Μνημόνια.
Τότε, θα έχουμε παραδώσει τη χώρα όπως τη βρήκαμε.
Και τότε, θα μπορούμε να λέμε όλοι μαζί ότι κάναμε ένα βήμα, για να διορθώσουμε τα λάθη του παρελθόντος.
Δεν μπορώ να μιλήσω για όλα τα κόμματα, αλλά εμάς τουλάχιστον θα μας βρείτε στο πλευρό σας. Για αυτό, καταψηφίζουμε το Νομοσχέδιο και σας ενθαρρύνουμε να αλλάξετε γραμμή».