Οι κρατικοί φορείς κλείνουν το καταφύγιο ζώων από το οποίο υιοθέτησε τον Peanut ο Πρωθυπουργός

Θα βγάλουν στον δρόμο τα σκυλιά της Ηλιούπολης

Είναι αλήθεια ότι το μικρό μας καταφύγιο δεν έχει άδεια. Θέλετε να το πούμε παράνομο; Να το πούμε. Είναι ένα καταφύγιο που φτιάξαμε με τα χέρια μας και με τη βοήθεια του Δήμου μας για να παρέχουμε προσωρινή φιλοξενία σε έναν περιορισμένο αριθμό αδέσποτων ζώων που βρίσκονται σε ανάγκη μέχρι την υιοθεσία τους. Με τα σπίτια των ελάχιστων εθελοντών μας συνεχώς γεμάτα ζώα, με πολλούς δημότες εχθρικούς απέναντι στα αδέσποτα, δεν υπήρχε άλλη λύση. Δεν είναι ότι μας έδωσε το ελληνικό κράτος τόσα χρόνια κάποιο άλλο νόμιμο και αξιόλογο και το αρνηθήκαμε! Ένα μικρό καταφύγιο που σίγουρα δεν έχει όλα όσα θα έπρεπε να έχει από θέμα υποδομών.

Έχει όμως πολλή αγάπη και καθημερινή φροντίδα για τα πλάσματα που προσωρινά μένουν εκεί. Έχει εθελοντές που πραγματοποιούν αφιλοκερδώς 2 βάρδιες σε καθημερινή βάση διάρκειας 4-5 ωρών έκαστη, για την επιμελή καθαριότητα των χώρων, τη σίτιση, τις θεραπείες, την εκπαίδευση, τις απαραίτητα 2 ημερήσιες βόλτες για το κάθε ζώο έξω από το καταφύγιο και κυρίως για τα χάδια. Ααα… μπορεί να μην έχουμε όλα τα κοφμόρ αλλά τα χάδια τα έχουμε απλόχερα. Αυτά λοιπόν λαμβάνουν χώρα κάθε μέρα, 365 μέρες το χρόνο, Χριστούγεννα, Πάσχα, ΣΚ, αργίες, καλοκαίρια και χειμώνες που λέει και το τραγούδι με οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες. Μετά από τόσα χρόνια έχουμε γίνει παντός καιρού.

Όλα τα επείγοντα περιστατικά μπήκαν σπίτια μας και σε αυτό το καταφύγιο. Έπρεπε να τα κρατήσουμε, γιατί κάποια ήταν κουτάβια, άλλα έπρεπε να αποθεραπευτούν, να προσπαθήσουμε για όλα να βρουν καλές υιοθεσίες. Όποτε βρουν. Δεν τα παρκάραμε. Τα αγαπάμε, τα φροντίζουμε και τα προωθούμε με τεράστιο κόστος σε πολλαπλά επίπεδα.

Όσο λοιπόν εσείς θα βάζετε όρια στο πόσα ζώα θα έχετε σπίτι σας, αλλά θα κατηγορείτε εμάς που δεν μας επιτρέπεται να βάζουμε όρια στο πόσα ζώα μπορούμε να αναλάβουμε, τόσο ο αριθμός των ζώων του καταφυγίου θα παραμένει ακατέβατος και εμείς θα είμαστε οι παράνομοι. Αυτό το καταφύγιο βρίσκει σπίτια σε πολύ μεγάλο αριθμό σκύλων το χρόνο. Δίνει μια δεύτερη ευκαιρία ζωής σε αυτά που συμπολίτες μας εγκαταλείπουν. Δίνει την ευρωπαϊκή εικόνα ενός Δήμου χωρίς αδέσποτα στους δρόμους.

Το καταφύγιο αυτό είναι η περιουσία των ζώων της Ηλιούπολης, ούτε δική μας, ούτε κανενός. Στις 31 Μάη λήγει η προθεσμία που είχε δοθεί προκειμένου κάθε δήμος να αδειοδοτηθεί για την δημιουργία νόμιμου καταφυγίου. Αυτό το καταφύγιο από την επόμενη μέρα της λήξης αυτής, ανά πάσα ώρα βάζει λουκέτο. Αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας ατέρμονης επίρριψης ευθυνών της μιας κρατικής υπηρεσίας στην άλλη. Ο Δήμος λέει πως δεν μπορεί να προχωρήσει στην κατασκευή νέου καταφυγίου γιατί δεν δίνει άδεια το Δασαρχείο. Το Δασαρχείο λέει πως αδυνατεί να δώσει άδεια γιατί η περιοχή έχει χαρακτηριστεί αναδασωτέα, ενώ ο νόμος επιτρέπει τα καταφύγια σε δασικές εκτάσεις. Η Περιφέρεια λέει πως μη αδειοδοτημένα καταφύγια πρέπει να κλείσουν. Τόσα χρόνια στην Ελλάδα το εθνικό σπορ είναι ποιος θα παρανομήσει περισσότερο με τις ευχές του κράτους και βρεθήκαμε εμείς να κολλήσουμε στην νομιμότητα. Πάσο, κι εμείς νόμιμο καταφύγιο θέλουμε.

Πού ακριβώς θα γίνει αυτό όταν σύμφωνα με τον νόμο πρέπει να είναι μακριά από κατοικίες, σχολεία, νοσοκομεία; Αλλά ακόμα και χωρίς αυτούς τους περιορισμούς, ποιοι θα ήταν αυτοί οι δημότες που θα ανέχονταν δίπλα τους ένα καταφύγιο; Ή τελικά καταλήγουμε ότι σε όλη την Ηλιούπολη τα αδέσποτα δεν χωρούν πουθενά; Ούτε στον αστικό ιστό, ούτε στα βουνά. Πουθενά! Στο δια ταύτα, εάν αυτό το καταφύγιο κλείσει επειδή δεν έχει άδεια – σε αντίθεση με τα επίσης μη αδειοδοτημένα δημοτικά κυνοκομεία κολαστήρια όλης της Ελλάδας – ας κλείσει. Οι σκύλοι αναγκαστικά θα επανενταχθούν στις γειτονιές, με ό,τι αυτό σημαίνει για αυτούς.

Εμάς θα μας στείλει σπίτι μας και θα μας δώσει πίσω τις ζωές μας. Ελπίζουμε σε αυτά τα άδολα πλάσματα να φερθείτε με καλοσύνη & σεβασμό.

Η ομάδα της Ζωοφιλικής Ένωσης Ηλιούπολης