Ανταπόκριση από τους δρόμους της πόλης

Το ραντεβού είχε δοθεί απ’ το πρωί. Φίλοι και συμμαθητές απ’ τα παλιά, με… γαλόνια στις νεανικές πορείες και στις καταλήψεις του ’90. Και σήμερα επαγγελματίες ο καθένας στον χώρο του, οικογενειάρχες, «ευυπόληπτοι πολίτες» – τηλεθεατές – καταναλωτές. Η οργή ξεχείλιζε και ο καναπές δεν χωρούσε κανέναν μας.

• Βρεθήκαμε στα Προπύλαια, μπερδευτήκαμε ποιο μπλοκ να ακολουθήσουμε. Άλλο το ΚΚΕ, άλλο η ΚΝΕ, με ανθρωπο-αλυσίδες σφικτές να μην αφήνουν κανέναν να μπει. Πιο χαλαρό το μπλοκ του Συνασπισμού, περίεργες μούρες σε αυτό της Καλών Τεχνών, πιο ήρεμοι στην ΚΟΕ. «Οι ανένταχτοι που πάνε ρε παιδιά;», αστειεύτηκε ένας από εμάς. Απάντηση δεν πήρε…

• Οι μοναδικοί ανένταχτοι άλλωστε, ήταν οι γνωστοί. Γνωστοί και καθόλου άγνωστοι, με μάσκες, κουκούλες, κράνη, μαντίλια στα πρόσωπα, μπλέκονταν παντού και μέσα σ’ όλα τα μπλοκ. Αλλοι με ρόπαλα και σιδηρολοστούς, άλλοι με πέτρες και καδρόνια, κυκλοφορούσαν ανάμεσά μας. Στα πρώτα σπασίματά τους, κανείς δεν αντιδρά. Ο στόχος είναι οι τράπεζες και ελάχιστοι ασχολιούνται. Στα στενά, κάθετα στη Σταδίου και στην Πανεπιστημίου, η θέα των δυνάμεων των ΜΑΤ στο βάθος τούς προκαλεί. «Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι» φωνάζουν και πετούν ό,τι βρίσκουν πρόχειρο.

• Η πορεία συνεχίζεται, μαζί και οι κουκουλοφόροι. Παιδιά αμούστακα, φάτσες κανονικές, με μανία όμως στην ψυχή, να σπάσουν, να καταστρέψουν, να κλέψουν, να κάψουν. Η λέξη αντεξιουσιαστής είναι περισσότερο ταμπέλα παρά ουσία. Λίγο πριν την Κλαυθμώνος αρχίζουν τις γερές… επιχειρήσεις. Πετούν μολότωφ στο παλιό Χρηματιστήριο στη Σοφοκλέους, σπάνε τις τζαμαρίες των Goody’s και της Εθνικής Τράπεζας λίγο παρακάτω, με φωτοβολίδες και στουπιά προσπαθούν να κάψουν το υπουργείο Εσωτερικών στην πλατεία.

•Προχωρώντας στη Σταδίου η ατμόσφαιρα γίνεται αποπνικτική. Από απόσταση τα ΜΑΤ έχουν ρίξει δακρυγόνα και τα μάτια βουρκώνουν, η αναπνοή δυσκολεύει. Οποιο κατάστημα δεν έχει ρολά προστασίας, παραδίδεται στις ορέξεις τους. Τζάμια σπάνε, ένας τύπος βουτάει μια ροζ μπλούζα από ένα φτωχομάγαζο. Ο κόσμος της πορείας τον αποδοκιμάζει, απειλούνται επεισόδια με τους κουκουλοφόρους, πέφτουν ορισμένες ψιλές.

•Οι πιτσιρικάδες «αντεξουσιαστές» δεν αντιδρούν, δεν απαντάνε καν στις αποδοκιμασίες των μελών κάθε μπλοκ. Περισσότερο μιλάνε κάποιοι μεγαλύτερης ηλικίας που μοιάζουν «εποπτεύοντες». Στα καταστήματα κινητής τηλεφωνίας το πλιάτσικο πάει σύννεφο. Το Virgin Megastore απέναντι από το Attica παίρνει φωτιά σχεδόν ολοσχερώς. Ούτε ένα μικρό καφεκοπτείο γλιτώνει απ’ την οργή. Με επιμονή πρωτόγνωρη καταφέρνουν να σπάσουν και τα άθραυστα τζάμια των τραπεζών. Στη Φιλελλήνων δεν μένει τίποτε όρθιο. Τα γραφεία της Ολυμπιακής παραδίδονται στις φλόγες, ταξιδιωτικά γραφεία το ίδιο. Στην Αμαλίας το New York College και μετά από προσπάθεια αρκετής ώρας ένα παράρτημα του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών, στον αριθμό 40.

•Η πορεία διαλύεται, οι ντουντούκες με νόημα τονίζουν ότι ο καθένας φεύγει μόνος του, η Αθήνα «παραδίδεται» στους κουκουλοφόρους. Ούτε αντεξουσιαστές, ούτε αναρχικοί, αλλά χούλιγκαν και μόνο είναι. Κάποιοι από αυτούς προχωρούν προς τη Συγγρού, η Πάντειος είναι ο στόχος και το άσυλο. Αλλοι επιστρέφουν προς τη Βουλή – ο δρόμος είναι αποκλεισμένος για όλους. Πετούν πέτρες προς τα ΜΑΤ, βόμβες μολότοφ από καρότσια σούπερ μάρκετ(!) που κουβαλούν μαζί τους, κάποιοι διαφεύγουν προς το Ζάππειο και ρίχνουν την ιδέα: «ντου στου Μαξίμου». Μια διμοιρία των ΜΑΤ έχει αποκλείσει την Ηρώδου Αττικού από την πλευρά της Βασιλίσσης Σοφίας, αλλά όχι και από κάτω. Την τελευταία στιγμή αποφεύγεται το «ντου» στο Μαξίμου και το Προεδρικό Μέγαρο – αν και δεν θα έβρισκαν κανέναν μέσα…

•Συνέχεια στο Κολωνάκι. Η οδός Σκουφά, που περνάει και απ’ τα Εξάρχεια, θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο. Ολες, μα όλες, οι βιτρίνες καταστημάτων και καφέ είναι σπασμένες, τα παρκαρισμένα αμάξια το ίδιο, ειδικά όσα είναι τζιπ και όσα μοιάζουν ακριβά. Ένα κτίριο της Εμπορικής Τράπεζας στην Ακαδημίας καίγεται ολοσχερώς σε όλους τους ορόφους του. Φωτιές βγαίνουν και από μαγαζιά αλλά και γραφεία. Οπου έφτανε η μολότωφ έχει δώσει τη θέση της στις φλόγες.

•Και μετά έρχεται το πλιάτσικο. Μόλις φεύγει η εμπροσθοφυλακή ακολουθούν οι κρανιοφόροι για… ψώνια. Αρπάζουν ό,τι βρουν και μπορούν, ό,τι χωράει στις σάκες και στις τσέπες τους. Ενας ταλαίπωρος καταστηματάρχης προσπαθεί να τους αποτρέψει, με δυο μπουνιές από πέντε παλικαράδες βγαίνει σύντομα εκτός μάχης. Δυο άλλα παλικάρια προσπαθούν να σπάσουν ένα ήδη καμένο ΑΤΜ τράπεζας. Ο στόχος προφανής, να βρουν εάν υπάρχουν μετρητά.

•Η Πανεπιστημίου, η Ακαδημίας, η Σταδίου, τα γύρω στενά, η Σόλωνος, η Σκουφά, η Εμμανουήλ Μπενάκη, το Σύνταγμα, η Φιλελλήνων, οι αρχές της Συγγρού, η Καλλιρόης, είναι «εκτός ελληνικού κράτους», όπως σχολιάζει μέλος της παρέας. Παραδομένες σε αγνώστους, αμούστακα παιδιά και δίχως καμία σκέψη…

Η παρέα που το πρωϊ ξεκίνησε να θυμηθεί τα παλιά και να φωνάξει για μια εν ψυχρώ εκτέλεση ενός παιδιού, αποφασίζει να διαλυθεί. Όχι δίχως σκέψη: «τελικά, ποιος ωφελείται απ’ όλα αυτά και ποιος αύριο δεν θα θυμάται τους είκοσι χιλιάδες ανθρώπους που κατέβηκαν στον δρόμο για να φωνάξουν για μια εκτέλεση;»…

Ο Ανυπόγραφος