Χαίρεται σαν μικρό παιδί

Δεν περιγράφεται η χαρά του Αντώνη Καρακούση με το Ταμείο Ανάκαμψης και τις ευκαιρίες που θα έχει η χώρα (από το πουθενά)! Το ομολογεί και ο ίδιος στο άρθρο του στο “Βήμα” αφού παραδέχεται ότι “Κινδυνεύουμε να χαρακτηριστούμε εμμονικοί και για ορισμένους υπεραισιόδοξοι”!

Ο διευθυντής του “Βήματος” λέει κάτι απλό και όντως πραγματικό, αναφέροντας ότι με τα δισεκατομμύρια που θα εισρεύσουν (απροσδόκητα) στην Ελλάδα έχουμε μια και μοναδική, τελευταία ευκαιρία να γίνουμε σοβαρό κράτος με υποδομές, με σύγχρονη και αποτελεσματική διοίκηση, και επιτέλους οι πολίτες να σηκώσουν (οικονομικά) κεφάλι μετά από δέκα χρόνια κρίσης και δυο χρόνια πανδημίας! Έτσι είναι, έχει δίκιο! Ωστόσο δεν παύει να είναι υπερβολικά αισιόδοξος, διότι η ζωή δεν είναι ποτέ ευθεία, ειδικά στα χρόνια που ζούμε (και τα έχουμε δει όλα, ή έτσι τουλάχιστον πιστεύουμε)… Οι πολίτες τρόμαξαν με την πανδημία και ναι μεν υπάρχει αισιοδοξία ότι θα εκτιναχθεί η οικονομία, οι επενδύσεις και θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα, ενώ τα χρήματα που αναλογούν στην Ελλάδα, μαζί με το νέο ΕΣΠΑ αρκούν για να δημιουργηθεί μια νέα αγνώριστη Ελλάδα… Κανείς όμως δεν μπορεί να προεξοφλήσει τι θα συμβεί! Διότι όσο αυστηρό κι αν είναι το πλαίσιο και τα χρονοδιαγράμματα… Τούτη η χώρα είναι για το καλύτερο και το χειρότερο! Κατά συνέπεια πιο αισιόδοξο ακόμη και από το Ταμείο Ανάκαμψης, είναι οι νόμοι της “φυσικής” όπως τους αντιλαμβάνονταν οι πρακτικοί οικονομολόγοι… Με απλά λόγια, ότι μετά τη βροχή (της δεκαετούς κρίσης και την πανδημία) βγαίνει ο ήλιος (της ανάκαμψης και των επενδύσεων)… Και για να αστειευτούμε, με την προϋπόθεση ότι δεν θα κατέβουν τα UFO (διότι εσχάτως πληθαίνουν τα σχετικά δημοσιεύματα και οι μαρτυρίες σοβαρών και αξιόπιστων προσώπων)… Ενώ (και εδώ δεν αστειευόμαστε) παραμείνουν σε διαχειρίσιμο επίπεδο τα ακραία καιρικά φαινόμενα, οι σεισμοί, οι φωτιές και τα σχετικά… Διότι έχουμε εισέλθει ήδη σε περίοδο έντονης κλιματικής κρίσης!

Ακολουθεί το άρθρο του Αντώνη Καρακούση με τίτλο “Θείο δώρο!”
Κινδυνεύουμε να χαρακτηριστούμε εμμονικοί και για ορισμένους υπεραισιόδοξοι.
Ωστόσο, επιμένουμε να σημειώνουμε ότι η ευκαιρία της μεταπανδημικής περιόδου είναι μοναδική για την Ελλάδα, πραγματικά ιστορικών διαστάσεων.
Το Ταμείο Ανάκαμψης, με τις προβλέψεις δεκάδων δισ. ευρώ επιδοτήσεων και χρηματοδοτήσεων, κάνει τη διαφορά, συνιστά μια ευκαιρία-δώρο που σπάνια προσφέρεται στην ιστορία μικρών εθνών και δοκιμαζόμενων λαών.
Οσοι έχουν αίσθηση της ιστορίας του τόπου μπορούν να αντιληφθούν ότι η παρούσα ευκαιρία υπερβαίνει κατά πολύ εκείνη του μεταπολεμικού Σχεδίου Μάρσαλ, μοιάζει εφάμιλλη της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα πριν από 40 χρόνια και σίγουρα είναι απόλυτα συμπληρωματική της ένταξης στην ευρωζώνη, καθώς επιτρέπει το άλμα εκσυγχρονισμού και σύγκλισης που δεν επιτεύχθηκε για τους γνωστούς λόγους μετά το 2002.
Και επιμένουμε επειδή είναι κοινώς παραδεκτό ότι η εγχώρια πολιτική τάξη είναι συνήθως βραδυφλεγής και σε πολλές περιπτώσεις μυωπική, καθώς κυριαρχείται από άγονες ιδεοληψίες και άκαιρους, μη παραγωγικούς εξουσιαστικούς ανταγωνισμούς.
Η διαφορά σε σχέση με τις προηγούμενες ελληνικές ευκαιρίες έγκειται στο γεγονός ότι στην τρέχουσα συγκυρία οι απαιτούμενοι για το διεκδικούμενο άλμα προόδου και ανάπτυξης πόροι είναι εξασφαλισμένοι, οι σκοποί και οι στόχοι προδιαγεγραμμένοι, όπως και οι μηχανισμοί και οι διαδικασίες άντλησης και διανομής των επιχορηγήσεων και χρηματοδοτήσεων διαφανή, ακριβή και συγκεκριμένα, συνοδευόμενα από προθεσμίες, ανάληψη ευθύνης και ολοκληρωμένα σχέδια, που δεν επιτρέπουν λαθροχειρίες ή διαβρωτικές πολιτικές ατζέντες.

Επίσης, μπορεί να υποστηρίξει κανείς ότι είναι ισόρροπα κατανεμημένο μεταξύ του κράτους και του ιδιωτικού τομέα, η περιφερειακή του διάσταση είναι δεδομένη, όπως προκύπτει από την καταγραφή των έργων και των χρηματοδοτήσεων στις 13 περιφέρειες της χώρας, και βεβαίως η συμμετοχή και η ευθύνη των τραπεζών υποστηρίζεται από το ρίσκο που θα κληθούν να αναλάβουν προκειμένου να υιοθετήσουν και να υποστηρίξουν αξιολογημένα από τις ίδιες ως προς τη βιωσιμότητά τους επενδυτικά σχέδια.

Επιπλέον οφείλουμε να επισημάνουμε ότι και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, μέσω των οποίων ασκείται ο κύριος όγκος της οικονομικής δραστηριότητας στην Ελλάδα, πέραν του πλήθους των ευκαιριών μεγέθυνσης και εξυγίανσης που θα έχουν, θα βρουν πάμπολλους μηχανισμούς και ακόμη περισσότερα εργαλεία για τη χρηματοδότηση των επενδύσεών τους.

Κατά βάση, οι απλοϊκού τύπου διατυπούμενες αμφιβολίες και αμφισβητήσεις για το εύρος, τη διανομή και τη διάχυση των ωφελημάτων του Ταμείου Ανάκαμψης στην κοινωνία δεν στέκουν, δεν υποστηρίζονται από τον χαρακτήρα, το περιεχόμενο και τις επιμέρους στοχεύσεις του εργαλείου, του μηχανισμού εν προκειμένω του Ταμείου Ανάκαμψης. Αυτό που θα έπρεπε να απασχολεί την εγχώρια πολιτική τάξη είναι οι μεταρρυθμιστικές πράξεις και επιλογές που χρειάζεται να συνοδεύσουν και να ενισχύσουν έτι περαιτέρω την αναπτυξιακή διαδικασία που θα πυροδοτήσει το Ταμείο Ανάκαμψης.

Αυτή την ώρα το πολιτικό μας σύστημα, αντί να μεμψιμοιρεί και να ψάχνει προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν, θα έπρεπε να «φλέγεται» για τη μεταρρύθμιση της παιδείας, για την εξυγίανση του ασφαλιστικού και συνταξιοδοτικού μας συστήματος, για τον εκσυγχρονισμό της αγοράς εργασίας, για την απλοποίηση και αποτελεσματικότερη λειτουργία των μηχανισμών απονομής δικαιοσύνης και για τόσα άλλα που συνθέτουν το διαχρονικό ελληνικό διαρθρωτικό έλλειμμα και είναι αυτά που εμποδίζουν αντί να προάγουν και να διευκολύνουν την άσκηση οικονομικής δραστηριότητας στη χώρα μας.