Διδακτική ιστορία

Το παρακάτω περιστατικό που συνέβη πριν λίγες μέρες θα πρέπει να γίνει οδηγός για όλους επιχειρηματίες, εκδότες, στελεχη μαγαζιών, καναλιών και εφημερίδων τους δημοσιογράφους και τους καλλιτέχνες (όλων των ειδών)… (Δεν κάνουμε αναφορά σε ονόματα γιατί δεν έχει σημασία το περιστατικό αυτό κάθε αυτό αλλά το αποτέλεσμα του το οποίο πρέπει να καταγραφεί)

Υπεύθυνοι μεγάλου σχηματος νυκτερινού κέντρου διασκέδασης (του λεγόμενου έντεχνου χώρου) διαβάζουν την κριτική που έχει γράψει για το πρόγραμμα δημοσιογράφος που καλύπτει το χώρο της ελληνικής μουσικής και την νυκτερινή διασκέδαση σε μια από τις μεγάλες καθημερινές εφημερίδες και μάλιστα σε αυτή που θεωρείται η εγκυρότερη και αυτή με την πιο μεγάλη επιρροή στα θέματα που αφορούν στο ας πούμε πιο “ποιοτικό” καλλιτεχνικό γίγνεσθαι της χώρας. Η κριτική δεν είναι αρνητική αλλά ο δημοσιογράφος έχει κάνει ορισμένες επισημάνσεις και έχει καταγράψει τα σημεία που κατά την γνώμη του υπάρχουν αδυναμίες ή έχουν γίνει σαφή λάθη στο στήσιμο και την ροή του προγράμματος. Οι υπεύθυνοι του μαγαζιού μεταφέρουν την κριτική στον επικεφαλής του σχήματος ο οποίος ως κλασικός Έλληνας αντιδρά με εκνευρισμό και βλέποντας γύρω του συνωμοσίες και ίντριγκες του “κυκλώματος”. “Θέλουν να με καταστρέψουν” και άλλα τέτοια ακούγονται στα καμαρινια του μαγαζιού…
Όταν κάποια στιγμή ηρεμεί και γνωρίζοντας τόσο ο ίδιος όσο και οι υπεύθυνοι του μαγαζιού αλλά και η πιάτσα ότι ο εν λόγω δημοσιογράφος κάνει αυτή την δουλειά πολλά χρόνια με συνέπεια και εγκυρότητα και δεν έχει υπάρξει καμία “σκιά” στην πορεία του και σε αυτά που γράφει αποφασίζει το ίδιο βράδυ να κάτσει από την αρχή του προγράμματος να το παρακολουθήσει από ένα τραπέζι ως απλός θεατής. Ανεβαίνει στην πίστα όταν είναι η δική του σειρά και όταν τελειώνει δεν πάει στο καμαρίνι του αλλά επιστρέφει στο τραπέζι και παρακολουθεί το πρόγραμμα και τις αντιδράσεις και την ανταπόκριση του κόσμου σε κάθε πτυχή του.
Όταν τελειώνει (προς τιμην του βέβαια) ο καλλιτέχνης όχι μόνο ομολογεί ότι ο δημοσιογράφος είχε 100% δίκιο σε όσα έγραψε αλλά από το ίδιο βράδυ άρχισε να σχεδιάζει τις απαραίτητες αλλαγές στο πρόγραμμα και την παράσταση. Έχει κανείς αμφιβολία ότι όσοι πάνει τώρα στο εν λόγω σχήμα και θα περάσουν πολύ καλά και θα το μεταφέρουν και σε άλλους που θα σπεύσουν να πάνε; Δεν είναι όλοι έτσι κερδισμένοι και οι καταστηματάρχες και οι καλλιτέχνες και ο κόσμος;

Αν λοιπόν οι επικεφαλείς και οι συμμετέχοντες μιας κατάστασης είτε αυτό είναι εφημερίδα, περιοδικό, κανάλι, σειρά, εκπομπή, ταινία, θεατρική παράσταση, νυκτερινό κέντρο διασκέδασης κλπ έβλεπαν με πιο καθαρό μάτι τις κριτικές που τους ασκούνται και αντιδρούσαν αναλόγως όσα βλέπαμε, ακούγαμε και διαβάζαμε θα ήταν πολύ καλύτερα. Δεν λέμε φυσικά ότι δεν υπάρχουν και κακόβουλες ή και “στοχευμένες” κριτικές αλλά ο θιγόμενος θα πρέπει να προσπαθεί να μην είναι αφοριστικός και να εξετάζει το ζήτημα όπως και ο καλλιτέχνης της ιστορίας μας και είναι βέβαιο ότι (αν θέλει) θα δει την αλήθεια.