Στο οικονομικό επιτελείο ακούνε τον πρωθυπουργό;
Δυο απορίες για το πλεόνασμα μαμούθ και ένα συμπέρασμα – Της Εύης Τατούλη
Πρωτογενές πλεόνασμα 5,7 δις ευρώ, έναντι του αρχικού στόχου των 2,3 δις ευρώ εμφανίζει ο κρατικός προϋπολογισμός στο τέλος Οκτωβρίου σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε χθες στην δημοσιότητα το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Επιτυχία, που επιτρέπει στην κυβέρνηση να μοιράσει ως έκτακτη ενίσχυση (κοινωνικό αποθεματικό) στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες κοντά στα 400 εκατ. Ευρώ. Και οι δύο ειδήσεις δημοσιοποιήθηκαν χθες και ασφαλώς «επικοινωνούν» μεταξύ τους. Αφού χωρίς την πρώτη (και το επικοινωνιακό της τσουνάμι), δεν θα υπήρχε η δεύτερη…
Η είδηση για το πλεόνασμα – μαμούθ γεννά ωστόσο ορισμένες απορίες.
Πρώτον: Γιατί τα στοιχεία που δόθηκαν αφορούν μόνο την εκτέλεση του κρατικού προϋπολογισμού (αποκλειστικά δηλαδή τα δημοσιονομικά των υπουργείων ) και όχι την πορεία της εκτέλεσης του προϋπολογισμού της Γενικής Κυβέρνησης (του συνόλου δηλαδή του δημοσίου τομέα που αριθμεί περί τους 1600+ φορείς, μεταξύ των οποίων και πολλοί γνωστοί για τα ελλείμματα τους); Με απλά λόγια τα στοιχεία αποτυπώνουν μια μικρή ψηφίδα στην συνολική δημοσιονομική εικόνα της χώρας.
Δεύτερον: Γιατί χαίρεται το οικονομικό επιτελείο την ώρα που παραδέχεται αφενός ότι το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) της χώρας υποεκτελείται κατά 811 εκατ. Ευρώ και αφετέρου ότι και τα έσοδα από το ΠΔΕ καταγράφουν υστέρηση κατά 856 εκατ. Ευρώ επιπλέον; Με απλά λόγια , περίπου 1,6 δις ευρώ ζεστό χρήμα που έπρεπε το κράτος να έχει ρίξει , μέσα από τις επενδυτικές του δαπάνες στην λιμνάζουσα ελληνική αγορά, παραμένει στην τσέπη του κράτους, «φουσκώνοντας» παράλληλα και ισόποσα το πρωτογενές πλεόνασμα.
Συμπερασματικά: Αν δεν εκτελείται ικανοποιητικά το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων γιατί συμβαίνει αυτό; Και αν εκτελείται, τότε μήπως έχουμε διολισθήσει σε γνωστές ατραπούς αφήνοντας στο συρτάρι απλήρωτες δαπάνες προκειμένου να ευημερούν οι αριθμοί (και οι παροχές) και όχι η πραγματική οικονομία και οι άνθρωποι;
Πάντως, ο πρωθυπουργός συνεχίζει να λέει επίμονα ότι ανάπτυξη χωρίς επενδύσεις και χωρίς μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων δεν γίνεται. Ωστόσο, οι επενδύσεις του κράτους έχουν τελματώσει και το οικονομικό επιτελείο διαγκωνίζεται με τον εαυτό του…. για ακόμη μεγαλύτερα πλεονάσματα.