Θλίψη ή ναρκισσισμός;

mini-Opinion της Γιώτας Δημητρακοπούλου

Εν ταχει. Και χωρίς να το κουράσουμε. Αυτός όλος ο μεγκαλίσιους θρήνος στα σόσιαλ μίντια από το πρωί (και κάθε φορά που κλείνει δηλαδή τα τελευταία 3 χρόνια) ειναι pure θλίψη ή ναρκισσισμός; Διότι έχουμε γκώσει να κάνουμε watch πια την είδηση για το κλείσιμο του Mega να συνοδεύεται πάντα από τον κάθε journalist με φωτο τη φάτσα του, τότε που έλεγε το ρεπορτάζ.. Σώνει καλέ με τις μούρες σας, enough ντε!

Α και να αναφερθούμε και στο επίσης φοβερό να μυξοκλαίνε όλοι today για ένα ντουβάρι που έκλεισε, όταν μόλις πριν δέκα μέρες δολοφονούσαν έναν άνθρωπο με άγριες κλωτσιές κατακρεουργημένο μέσα στα τζάμια και τέτοια οδύνη δεν την είδαμε! Διότι η στάση guys της κοινής γνώμης απέναντι σε αυτό το έγκλημα είναι κοινωνικό φαινόμενο. Like it or not!

Πάρτε γεύση από τη γιγαντιαία υποκρισία, ξεφτίλα, κενό και βλακεία και δεν συμμαζεύεται: Άνθρωπος που σουλατσάρει στα μίντια, να επιχειρηματολογεί την επομένη της δημοσίευσης του πρώτου βίντεο με τον άγριο ξυλοδαρμό του Ζακ Κωστόπουλου υπέρ του κοσμηματοπώλη με 15 κατεβατά comments στο facebookι του και today κλαίει για το κλείσιμο του Mega και αποδίδει τις ευθύνες και την οργή του στους μετόχους, που δεν «νοιάστηκαν» λέει για τους εργαζόμενους. Είπε ο υποστηρικτής μιας ασύλληπτης για τα ελληνικά δεδομένα δολοφονίας!

Guys; Αυτό το country δεν σώζεται. Άσχετα από Τσίπρες, από Κυριάκους και από τον anyone, δεν πρόκειται να πάει ποτέ μπροστά διότι είμαστε για τα πανηγύρια! Γελοίοι μέχρι το μεδούλι!