Πουλικάκος: Μπροστά στον Χατζιδάκι ο Θεοδωράκης δεν είναι τίποτα

…απειλούσε ότι θα φύγει στο εξωτερικό και παρομοίαζε τον εαυτόν του με τάνκερ σε λίμνη – προσκοπικά εμβατήρια τα τραγούδια του που διαιωνίζουν την κλαψωμουνίαση – Η Ναταλία Γερμανού, ο Ψινάκης και ο Μουρατίδης

Σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις του ο Δημήτρης Πουλικάκος μιλάει στη LIFO, μαζί με τη Θέκλα Τσελεπή για τον Παύλο Σιδηρόπουλο… Τα λόγια και των δυο σε ταξιδεύουν, αλλά και σε δονούν… Η συνέντευξη δεν έχει καμία σχέση με αγιογραφία ή μνημόσυνο… Αντίθετα είναι ένα σχόλιο για τη σύγχρονη ελληνική μουσική ιστορία… Πάρα το βάρος του σχολίου λοιπόν και κυρίως παρά τους κινδύνους που κρύβονται όταν οι σκέψεις και οι φράσεις απομονώνονται από τον κορμό τους… Αξίζει το ρίσκο να μεταφερθούν αποσπασματικά, διότι δεν ακούγονται συχνά!

Όπως για παράδειγμα δεν ακούγεται συχνά (πέρα από τους κύκλους των ειδικών) ότι «Ο Χατζιδάκις ήταν ογκόλιθος για την ελληνική μουσική και θαρραλέος στα κοινωνικά ζητήματα»! που με σθένος υποστηρίζει ο Δημήτρης Πουλικάκος.

Ανατριχιαστική όμως για την αλήθειά της είναι και η παρακάτω άποψη του μουσικού: «Μπροστά   στον Χατζιδάκι ο Θεοδωράκης μουσικολογικώς δεν είναι τίποτα. Ο Χατζιδάκις ούτε πατριδοκάπηλος υπήρξε ποτέ, ούτε συντηρητικός. Εδώ, κάποτε, ο Θεοδωράκης, όταν δεν πήγε πολύ καλά ένας δίσκος του, βγήκε και είπε: “Πάω να ζήσω στο εξωτερικό, γιατί στην Ελλάδα είμαι σαν τάνκερ στη λίμνη των Ιωαννίνων!”. Μιλάμε για αρρώστια, κανονικά όμως! Να σου πω και κάτι άλλο; Αν είχαν μελοποιήσει άλλοι αυτούς τους στίχους του Ελύτη, του Σεφέρη και του Ρίτσου, θα ήταν καλύτερα τα πράγματα και δεν θα διαιωνιζόταν αυτή η κλαψομουνιακή άποψη στην Ελλάδα. Προσκοπικά εμβατήρια μού θυμίζουν τα έργα του, με το συμπάθιο. Και πληρώνουμε ακόμη αυτόν το θρησκευτικοσταλινισμό με μια Αριστερά σε πλήρη αποσύνθεση, την ώρα που τη χρειαζόμαστε κιόλας»!

Ας εστιάσει ο καθένας όπου θέλει: Στο «τάνκερ», στα «προσκοπικά εμβατήρια», στον «θρησκευτικοσταλινισμό», στην «Αριστερά σε αποσύνθεση την ώρα που τη χρειαζόμαστε»… Δεν έχει σημασία. Η γροθιά στον πολιτιστικό λήθαργο είναι το ίδιο ισχυρή!

Τώρα τα υπόλοιπα στη συνέντευξη του τύπου: το χιούμορ σώζει τον Ψινάκη και τον Μουρατίδη ή πόσο ροκ είναι η Ναταλία Γερμανού, αλλά και για το πόσο συγκινήθηκε ο Πουλικάκος με τον ορισμό που έδωσε στο είδος (ενν. το ροκ) ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου… Έχουν την αξία τους όσο ο σχολιασμός γίνεται από αυτόν που γίνεται και δεν προέρχεται από πάνελ πρωινών ή μεταμεσονύκτιων εκπομπών. Μέχρι εκεί όμως! Γιατί οι κίνδυνοι ελλοχεύουν παντού!

Να ένα μικρό δείγμα των σχολίων του Πολικάκου:

«Κι άλλοι είχαν φλόγα, αλλά για άλλα πράγματα. Δες τον άλλον που βγαίνει στη Ναταλία Γερμανού. Τον έχει εκεί, δεν μιλάει, δεν λαλάει, κοιμάται όλη την ώρα, αλλά το μεροκάματο θα τρέχει, φαντάζομαι. Αμ ο άλλος, ο Μουρατίδης; Τέλος πάντων, μπροστά σε κάτι εκτρώματα, και ο Μουρατίδης και ο Ψινάκης είναι θεοί, αφού έχουν χιούμορ, αν μη τι άλλο».

Σε άλλο σημείο αναφέρει πάλι, «Και η Ναταλία Γερμανού λέει “είμαστε μια ροκ παρέα” ή “πολύ ροκ το μπλουζάκι που φοράς”. Συγκινήθηκα, παρ’ όλα αυτά, με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου που βγήκε σε εκπομπή κι έδωσε μια ωραία απάντηση για το τι είναι ροκ. «Να είσαι αμετακίνητος σαν βράχος στις ιδέες σου», είπε και «όσο πιο πολύ δηλώνεις ροκάς, τόσο λιγότερο είσαι».