Η αδιαφορία του Ψυχάρη για το όνομα του

Η απόφαση που του γύρισε μπούμερανγκ και γκρέμισε μια πορεία 45 ετών

Εχουν γραφτεί, γράφονται και θα γραφτούν πολλά τόσο για τον Σταύρο Ψυχάρη αφού σημάδεψε όσο ελάχιστοι τον ελληνικό Τύπο με την παρουσία του. Γράφτηκαν, γράφονται και θα γραφτούν πολλά φυσικά και για τις αποφάσεις που πήρε από τη στιγμή που πήρε τον ΔΟΛ στα χέρια του. Οι απόψεις πάντα θα διαφέρουν για το τι έκανε σωστά, για το πού έφταιξε εκείνος και πώς τελικά οδήγησε το ιστορικότερο και αναμφισβήτητα σημαντικότερο από κάθε άποψη δημοσιογραφικό μαγαζί της χώρας στον γκρεμό αφήνοντας το προσωπικό απλήρωτο επί μήνες και τελικά έρμαιο των τραπεζών και μιας εχθρικής κυβέρνησης. Το αποτέλεσμα είναι οι εργαζόμενοι πρακτικά να έχουν χάσει τα πάντα (οφειλόμενα και αποζημιώσεις) και με δικαστική… βούλα. Η απόφαση του Ψυχάρη και της οικογένειας, του τα μέλη της οποίας ήταν στο ΔΣ του ΔΟΛ και κατείχαν διευθυντικές θέσεις στον Οργανισμό, να κρυφτούν και να μη μιλήσουν ποτέ στο προσωπικό που επί δύο χρόνια εργαζόταν με συνέπεια αντιμετωπίζοντας τεράστια προβλήματα με τις καθυστερήσεις πληρωμών και την αβεβαιότητα που υπήρχε και στο τέλος εργάστηκε με αυταπάρνηση παρά τη στάση πληρωμών και το ορατό ενδεχόμενο του λουκέτου, δεν μπορεί παρά να αποτελεί ένα τεράστιο λεκέ που δεν θα καθαρίσει ποτέ.

Τι δεν έκανε
Ο Ψυχάρης εγκαταλείπει το καράβι έχοντας αφήσει ως τελευταία επικοινωνία και προσωπική «παρακαταθήκη» στους εργαζομένους του μια επιστολή την οποία μάλιστα δεν διάβασε καν κάποιο μέλος της οικογένειας του, αλλά ένας διευθυντής του ΔΟΛ. Μια επιστολή στην οποία δήλωνε ότι θα κάνει μια τελευταία προσπάθεια να κρατήσει ζωντανό το μαγαζί και ότι αν τελικά το πλοίο βουλιάξει εκείνος έχει φροντίσει ώστε οι εργαζόμενοι να μην πνιγούν, αφού υπήρχαν τα… σωτήρια μέσα στα αμπάρια του πλοίου. Τελικά όπως αποδείχτηκε στα αμπάρια του πλοίου υπήρχαν μόνο αλυσίδες με τις οποίες ο Ψυχάρης, οι τράπεζες και τα κόμματα έδεσαν σφιχτά τους εργαζομένους για να πάνε μαζί με τον καράβι στον πάτο.

Αποδείχτηκε ότι η θρυλική κυνικότητα του Ψυχάρη δεν ήταν απλά ένα εργαλείο που χρησιμοποίησε με επιτυχία στην επαγγελματική του διαδρομή, αλλά είχε και έντονα προσωπικά χαρακτηριστικά. Οπως αποδείχτηκε του ήταν και του είναι παντελώς αδιάφορη η υστεροφημία του και το πώς θα τον γράψει η ιστορία. Ακόμη και αν δεχτούμε ότι προσπάθησε να κρατήσει όρθιο τον ΔΟΛ αναζητώντας επί μακρόν να βρει κάποιες λύσεις που θα έφερναν και πάλι την ηρεμία και την ομαλότητα στο συγκρότημα, κάποια στιγμή ήταν σαφές ότι με τον ίδιο στο τιμόνι λύση δεν θα βρισκόταν. Μπορούσε να σώσει το μαγαζί και τους εργαζομένους αποχωρώντας χάνοντας φυσικά αρκετή από την αίγλη του και χάνοντας φυσικά και την πολιτική και παραγοντική του ισχύ. Δεν θέλησε να το κάνει.

Οταν πια ήταν βέβαιο ότι δεν θα ανταποκριθεί στις τραπεζικές του υποχρεώσεις και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα εγκαταλείψει τον Οργανισμό μπορούσε να εξασφαλίσει την πληρωμή των οφειλομένων και των αποζημιώσεων των εργαζομένων. Θα έπρεπε βέβαια να χάσει ένα μικρό μέρος της προσωπικής του περιουσίας και να έρθει και σε κάποιες δύσκολες σε προσωπικό ανθρώπινο αν θέλετε επίπεδο επαφές και συμφωνίες για αυτόν με τις τράπεζες και την κυβέρνηση, ώστε να εξασφαλίσει τα χρήματα των εργαζομένων. Δεν θέλησε να το κάνει.

Τι έκανε
Ο Ψυχάρης προτίμησε να ρίξει όλο του το βάρος στο να επαναφέρει στην κατοχή του τα σπίτια και τους λογαριασμούς του που βρίσκονται στα τραπεζικά και δικαστικά δίχτυα. Υπάρχει μάλιστα τις τελευταίες μέρες έντονη φημολογία ότι ακόμη και την ύστατη στιγμή, τη στιγμή την ώρα δηλαδή που το καράβι βρισκόταν μόλις ένα μέτρο μακριά από τα βράχια και προσφέρθηκε κάποια βοήθεια σωτηρίας, ο Ψυχάρης αντί να βοηθήσει όπως μπορούσε στη διάσωση, προσπάθησε να βρει τρόπο να αποκομίσει κάποιο κέρδος από αυτή! Με απλά λόγια μπροστά στο «σωτήρα» που εμφανίσθηκε την τελευταία στιγμή, δεν του είπε «πάρε τα κλειδιά και κάνε ό,τι μπορείς να σώσεις το καράβι», αλλά του ζήτησε να πληρώσει εισιτήριο και μάλιστα σε θέση VIP για να του επιτρέψει την είσοδο στο καράβι. Αλλά είπαμε αυτά είναι φημολογίες…
Οπως και να έχει το πράγμα αν ο Ψυχάρης ακόμη και αν τελικά ο ΔΟΛ έβαζε λουκέτο είχε φροντίσει ώστε οι εργαζόμενοι να πάρουν τα οφειλόμενα και τις αποζημιώσεις τους σίγουρα θα κέρδιζε πόντους στην υστεροφημία του. Θα βρίσκονταν πολλοί που θα έλεγαν ότι εκείνος έκανε ό,τι μπορούσε, ότι τον κυνήγησε η κυβέρνηση κλπ και ότι στο τέλος εκείνος τουλάχιστον φρόντισε το προσωπικό του.

Το βέβαιο όμως είναι ότι ο Ψυχάρης σε καμία περίπτωση δεν ενδιαφέρθηκε ούτε στο ελάχιστο για το όνομα του και το ίδιο ισχύει και για τα μέλη της οικογένειας του τα οποία όπως προέκυπτε και από το ρεπορτάζ τον τελευταίο ένα χρόνο, αλλά και όπως τελικά αποδείχτηκε εκ των πραγμάτων είχαν αποφασίσει ότι το μόνο που μετράει είναι η διασφάλιση των οικονομικών κεκτημένων της οικογένειας και το όνομα της οικογένειας δεν έχει καμία σημασία. Είναι εντυπωσιακό ότι ο ίδιος και η οικογένεια του δεν ενδιαφέρθηκαν ούτε ένα λεπτό για τις ποινικές εμπλοκές τους και την ισχυρή πιθανότητα να υπάρξει κάποια καταδικαστική απόφαση που ναι μεν δεν θα οδηγήσει τον Ψυχάρη ή κάποιο μέλος της οικογένειας στη φυλακή, αλλά θα λερώσει δια παντός το ποινικό τους μητρώο. Οπως αποδείχτηκε η λάμψη του χρυσού ήταν πιο ισχυρή από το μαύρο που θα κοσμεί το όνομα Ψυχάρη από εδώ και πέρα στην ιστορία του Τύπου, αλλά και της χώρας.

ΥΓ: Οπως αποδεικνύεται επίσης η λάμψη του χρυσού τύφλωσε τελικά τον Ψυχάρη και την οικογένεια του αφού με τις αποφάσεις που πήραν και τον ΔΟΛ έχασαν και τα σπίτια και οι λογαριασμοί τους παραμένουν μπλοκαρισμένοι και η ποινική διαδικασία συνεχίζεται, ενώ δεν έχουν πλέον κανένα στήριγμα και μέσο πίεσης και κανένα σύμμαχο πουθενά. Τον Ψυχάρη τον εγκατέλειψαν επιδεικτικά και δημόσια ακόμη και εκείνοι που μέχρι το τελευταίο λεπτό εκείνος στήριζε με πάθος. Η κυνικότητα δεν ήταν όπως φαίνεται μόνο δικό του προνομιακό γήπεδο. Για παράδειγμα, ο Κυριάκος παρά το γεγονός ότι επί ένα χρόνο τα έντυπα και τα sites του ΔΟΛ μετατράπηκαν σε κάτι σαν την προσωπική και οικογενειακή του σελίδα στο Facebook, δεν ξέχασε ποτέ τις διαχρονικές κόντρες της οικογένειας Μητσοτάκη με τον ΔΟΛ, δεν ξέχασε τα tweets «για την πιο φαύλη οικογένεια», ούτε ότι στην εσωκομματική διαδικασία ο ΔΟΛ είχε στηρίξει τον Μειμαράκη. Ετσι την ώρα που ο Ψυχάρης έπεφτε στη θάλασσα και ζήτησε από τον Κυριάκο να του ρίξει ένα σωσίβιο, εκείνος το μόνο που έκανε ήταν να τον διαγράψει από… φίλο στο FB και να τον αφήσει να πνιγεί. Βέβαια μαζί με τον Ψυχάρη ο Κυριάκος άφησε να πνιγούν και 500 εργαζόμενοι, αλλά είπαμε η κυνικότητα δεν έχει συναισθήματα και δεν κάνει διακρίσεις.