Φινάλε µε αφόρητη πλήξη

Μία τηλεοπτική σεζόν τελειώνει µε σπασµούς στο παρασκήνιο και µε αφόρητη πλήξη στο προσκήνιο, στο επίπεδο του προγράµµατος
Η πικρή αλήθεια είναι ότι, ανεξαρτήτως µε την ιδέα που έχουν για τον εαυτό τους διάφοροι εγχώριοι τηλεαστέρες, ουδόλως ενδιαφέρει και ουδόλως επηρεάζει το τηλεοπτικό πρόγραµµα η οποιαδήποτε αποµάκρυνση ή µετακίνησή τους. Θα ενδιέφερε αν σήµαινε µια ουσιαστική µεταβολή στην ποιότητα, για παράδειγµα, των προγραµµάτων. Αν σήµαινε µια ανατροπή στις καναλικές κατευθύνσεις, όπως κάποτε η εξώθηση σε παραίτηση του Μάροου από το αµερικανικό κανάλι που είχε γράψει ιστορία σήµαινε και την αλλαγή επί το εµπορικότερον ολόκληρου του τηλεοπτικού προγράµµατος. Η αποχώρηση του Μάροου ήταν η πιο κρίσιµη καµπή της αµερικανικής τηλεόρασης, σήµανε το τέλος της παραδοσιακής δηµοσιογραφίας, της ανυποχώρητης από τους κανόνες της δεοντολογίας, της απόλυτα πιστής στους κανόνες της δηµοκρατίας. Αντικαταστάθηκε από ανάλαφρους, λιγότερο «οδυνηρούς» συναδέλφους του, οι οποίοι έδωσαν έµφαση στο ψυχαγωγικό περιεχόµενο της ενηµέρωσης κατ’ απαίτηση των διαφηµιστών.

Στη χώρα µας οι αλλαγές µε κατεύθυνση την εµπορική τηλεόραση έγιναν βίαια και µαζικά µε την έλευση των ιδιωτικών καναλιών. Τα ψυχαγωγικά και ενηµερωτικά µοντέλα τα αντιγράψαµε εκ του εξωτερικού και πάντως προσωπικότητες – φάρους ποιότητας οι οποίες θα λείψουν ή ήδη έχουν λείψει από το φιλοθέαµον ουδέποτε αποκτήσαµε. Και µπορεί να στήσαµε γρήγορα το εγχώριο σταρ σύστεµ και ορισµένοι να πήραν ψηλά τον αµανέ και θεωρούν την προσφορά τους µοναδική αλλά, όσο λυπηρό κι αν είναι, από κανέναν δεν θα λείψουν. Οπως δεν έλειψε ούτε ο Μικρούτσικος ούτε ο Ευαγγελάτος ούτε η Δρούζα ούτε καν η Ελλη Στάη, η οποία πρoσέφερε εκτός από την παρουσίαση ειδήσεων και άφθονο κοσµικό κουτσοµπολιό. Το δεύτερο το συντηρεί ακόµη, αλλά στην παρουσίαση ειδήσεων κάθε άλλο παρά αισθητή είναι η απουσία της. Ισως λείπει το κουτσοµπολιό για τα ακριβά σακάκια, αλλά δεν είναι το χάζι που αποζητά το κοινό, είναι καλό πρόγραµµα. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες της µεγάλης υποτιθέµενης τηλεοπτικής έκρηξης βρέθηκαν πιστοί επαγγελµατίες που υπηρέτησαν έτοιµα µοντέλα τα οποία ανταποκρίνονταν στην εποχή τους, όπως η Κοροµηλά ή η Μενεγάκη, αλλά ούτε παράδοση δηµιούργησαν ούτε το είδος των εκποµπών τους θα λείψει από τους τηλεθεατές, των οποίων η αισθητική και οι ανάγκες αλλάζουν. Οσο για το αν η Τατιάνα είναι στο Star ή στον Αnt1 και αν θα καταφέρει να συντηρήσει το υψηλό της κασέ, ποσώς ενδιαφέρει, ιδίως ένα κοινό που αντιµετωπίζει το ίδιο σοβαρότερα προβλήµατα επιβίωσης.

Τα µόνα που πραγµατικά λείπουν είναι τα καλά σίριαλ. Λείπει το «Παρά πέντε», λείπουν οι «Δέκα µικροί Μήτσοι», λείπει το «50-50», λείπουν σίριαλ που άφησαν εποχή όπως η αλήστου μνήµης «Αναστασία», το «Λόγω τιµής», οι «Ψίθυροι καρδιάς», εκείνα που αποτελούσαν το ραντεβού του τηλεθεατή. Απόµειναν σαπουνόπερες που αίφνης γνωρίζουν άνθηση, καθώς παραµένουν η παραδοσιακή τηλεοπτική ψυχαγωγία.

Η υπόλοιπη είναι µια φλύαρη τηλεόραση – ραδιόφωνο όπου οµάδες πανελιστών λένε τον καηµό τους δυστυχώς σε ριάλιτι κάθε είδους, που αποθεώνουν τα χειρότερα ανθρώπινα ελαττώµατα, γεµίζοντας τον τόπο από σταρούµπες της µιας βραδιάς.

Και η ΕΡΤ πάλι δεν πρόλαβε το ραντεβού

Απέναντι σε όλα αυτά, µια κρατική τηλεόραση που σπαράσσεται από εσωτερικά προβλήµατα, τα οποία δεν αφήνουν χώρο να επιτελέσει τον βασικό της ρόλο, να καλύψει τις ανάγκες για πρόγραµµα του φιλοθεάµονος. Κύλησε ήδη µια σεζόν σχεδόν χαµένη κι ενώ αναµένεται σκληρός χειµώνας για τους πολίτες, οι οποίοι θα στραφούν στην τηλεόραση για οικονοµική ψυχαγωγία, ακόµη δεν έχει ετοιµαστεί, δεν έχει καν προβλεφθεί, η «αντεπίθεση» της ΕΡΤ για να κερδίσει έδαφος από τα ιδιωτικά κανάλια. Ενώ το εσωτερικό της βράζει και τα κουτσοµπολιά θεριεύουν για το ποιος έχει ποιο «βύσµα» για να αναλάβει εκποµπή, προς το παρόν στο επίπεδο του προγράµµατος δείχνει την ακινησία του Βούδα.

Είναι µια ακόµη ελληνική τραγωδία να διαθέτουµε τουλάχιστον 8 κανάλια τα λεγόµενα µικρά δεν τα υπολογίζουµε και υπερσύγχρονη ψηφιακή τεχνολογία, αλλά τα προγράµµατα να µην είναι παρά κουτσοµπολιά, ριάλιτι και τηλεόραση του 70 σε αισθητική και έµπνευση.