Συγχώνευση ΔΟΛ – Πήγασος
Email αναγνώστη – υπογράφει Ο “Τιπούκειτος”
Αξιότιμοι κύριοι, παρακολουθώ συχνά-πυκνά τις κατά καιρούς αναφορές σας στο θέμα της πιθανολογούμενης συγχώνευσης των δυο ισχυρότερων “μιντιακών” ομίλων της χώρας, δηλαδή του ΔΟΛ και του Πήγασου. Μια φορά το μήνα γράφετε για το πόσο κοντά ή πόσο μακριά είναι η πραγμάτωσή της, χωρίς ωστόσο να αναφέρετε συγκεκριμένα-ρεαλιστικά στοιχεία ή να φαίνεται να γνωρίζετε πώς λειτουργούν η αγορά και ο ανταγωνισμός, μετά των αρμοδίων οργάνων τους. Κυρίως, φαίνεται να αγνοείτε παντελώς τη νομοθεσία, εγχώρια και κοινοτική.
Ως θεσμικός παράγον επί σειρά ετών στο συγκεκριμένο χώρο, θα θέσω υπόψη σας τα εξής:
1) Η συγχώνευση δύο ομίλων που χρωστούν ο καθένας από περίπου 230 έως 250 εκατ. ευρώ στις τράπεζες (αθροιστικά περίπου 500 εκατ. ευρώ), θα είχε νόημα στην υποθετική περίπτωση που οι τράπεζες -στη σημερινή δύσκολη οικονομική συγκυρία- αποφάσιζαν να διαγράψουν το 50% των χρεών των υπό συγχώνευση ομίλων, δηλαδή περίπου 250 εκατ. ευρώ. Έχετε αναρωτηθεί εάν αυτό μπορεί να συμβεί σήμερα, τη στιγμή δηλαδή που οι τράπεζες βρίσκονται υπό επιτήρηση και ως εκ τούτου και οι χορηγήσεις (άρα και οι διαγραφές χρεών) εγκρίνονται με το σταγονόμετρο;
2) Έστω ότι οι τράπεζες αποφάσιζαν αύριο να διαγράψουν το 50% των χρεών του ΔΟΛ και του Πήγασου (τα 250 εκατ. ευρώ). Θεωρείτε ότι θα αρκούσε αυτό, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για τη συγχώνευσή τους; Οι αρμόδιες Επιτροπές Ανταγωνισμού (ελληνική και ευρωπαϊκή) λέτε ότι θα άναβαν αμέσως και χωρίς έλεγχο το “πράσινο φως” για να προχωρήσει η συγκεκριμένη συγχώνευση, χωρίς να εξετάσουν εάν αυτή θα δημιουργούσε στρεβλώσεις στο χώρο των ΜΜΕ; Είναι σαφές ότι θα προέκυπτε ένα ισχυρό μονοπώλιο στο χώρο των έντυπων και ηλεκτρονικών ΜΜΕ. Γνωρίζετε τί ακριβώς προβλέπει η σχετική νομοθεσία περί “συγκεντρώσεως των ΜΜΕ”;
Βέβαια, υπάρχουν και άλλα ερωτήματα τεχνικής φύσεως. Ωστόσο, εάν καταφέρετε να απαντήσετε στα δύο προηγούμενα, θα έχετε αξιόπιστα την “απάντηση” για το πόσο κοντά και το πόσο εύκολη είναι η συγχώνευση του ΔΟΛ με τον Πήγασο….
Με εκτίμηση
Ο “Τιπούκειτος”