Ακίνδυνοι οι γκέι σαν τον Κορτώ (μόνο δημοσιότητα αποζητούν)

Σκέψεις για τον γάμο ομοφυλοφίλων

Του Νίκου Νικητέα

Ο γάμος είναι συντηρητικός θεσμός, ακόμη και ο πολιτικός, αφού, ανεξάρτητα από την πίστη του καθενός, τα κίνητρα, οι λόγοι και οι επιδιώξεις των ζευγαριών που ενώνουν τις μοίρες τους είναι πάνω κάτω τα ίδια. Οι φράσεις, «έχω παιδιά να μεγαλώσω», «κάτσε στα αβγά σου», «κοίτα τη δουλειά σου» (όπως η δήλωση Κορτώ: παραμένω αφοσιωμένος στον άντρα μου και τα βιβλία μου)  κ.ο.κ προέρχονται κατά κύριο λόγο από παντρεμένους, άνδρες ή γυναίκες. Οι κοινωνίες μας στηρίζουν και στηρίζονται στον θεσμό της οικογένειας, διαιωνίζουν έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής που τις εξυπηρετεί και τις ισχυροποιεί μέσα από ένα σύστημα δομών όπως είναι το σχολείο, η Εκκλησία, ο Στρατός, η αγορά (με την οικονομική έννοια του όρου) κ.ά. Γι αυτόν τον λόγο ποτέ καμία εξουσία δεν απειλήθηκε από ζευγάρια, ποτέ κανένα σύστημα δεν ανατράπηκε από οικογενειάρχες. Αντίθετα, ζευγάρια και οικογενειάρχες φροντίζουν να έχουν την ησυχία και την ηρεμία τους, είτε για να ζήσουν τον έρωτά τους είτε για να θρέψουν απρόσκοπτα την οικογένειά τους.

Το γεγονός ότι οι γκέι ζητούν να παντρεύονται, μόνο ανατροπή δεν είναι. Δανείζονται έναν αστικό θεσμό για να τους αναγνωρίσει η Πολιτεία (και η Εφορία) και κατ’ επέκταση η (συντηρητική) κοινωνία. Με άλλα λόγια, ζητούν να γίνουν μέλη της, με τη βούλα του αστικού νόμου και να υπόκεινται στο Οικογενειακό Δίκαιο. So what! Δεν επιθυμούν καμία αλλαγή, εκλιπαρούν να γίνουν στυλοβάτες του συστήματος.