«Ο Χορός του Θανάτου» από την Ομάδα Πλάνη

Ένα σαρκαστικό χρονικό πάνω στην τραγική κωμωδία που λέγεται γάμος

Ο Στρίντμπεργκ έγραφε: οι ήρωες μου είναι συμπυκνώσεις στιγμών, αποσπάσματα βιβλίων και εφημερίδων, μέλη ανθρώπων, κομμάτια από γιορτινά ρούχα που κουρελιάστηκαν, ακριβώς όπως η ψυχή είναι ένα κομμάτι φτιαγμένο από μπαλώματα».

Ο Στρίντμπεργκ ήταν ένας άνθρωπος που βίωσε επανειλημμένα την αποτυχία, τον πόνο και την απόρριψη. Ευαίσθητος άνθρωπος, «περίεργος», «τρελός» – έτσι τον αποκαλούσαν – και, σαν όλους τους περίεργους, ήρθε σε σύγκρουση με κάθε ανθρώπινη ψευτιά. Η σύγκρουση έγινε πρώτα μέσα του και τάραξε πρώτα τη δική του ισορροπία. Μετά χάραξε ανεξίτηλα, με το μελάνι της ψυχής του, τους ήρωες του πάνω στο χαρτί και τάραξε την ισορροπία της υποκριτικής κοινωνίας του! Ήταν μια ταραγμένη προσωπικότητα που έζησε ακραία και τραγικά.

Ακραίο, κωμικό και βαθιά τραγικό έργο είναι και «Ο Χορός του Θανάτου». Δεν είναι απλά ένα σαρκαστικό χρονικό πάνω στην τραγική κωμωδία που λέγεται γάμος. Είναι η κωμωδία της ίδιας της ύπαρξης του ανθρώπου. Της υποχρεωτικής, λόγω ανάγκης, επαφής των ανθρώπων με το αντίθετο φύλο… που μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, μικρό ή μεγάλο, καταλήγει πάντα σε ένα πόλεμο χωρίς νικητή.  Σε έναν αλληλοσπαραγμό χωρίς έλεος ανάμεσα σε τέσσερις τοίχους. Τις συγκρούσεις πάντα τις πυροδοτούν τα χαμένα όνειρα, ο εγωισμός, οι προλήψεις αιώνων και μια απάνθρωπη χριστιανική υποκρισία!

Διαβάζοντας το έργο άκουσα δυνατά μια ανθρώπινη κραυγή που ζητούσε έλεος, κατανόηση και απαντήσεις. Την ίδια αίσθηση είχε όλη η ομάδα. Αυτή την κραυγή λοιπόν προσπαθήσαμε να την κρατήσουμε ζωντανή στη μελέτη μας και στις δοκιμές μας πάνω στον Χορό του θανάτου. Αναγνωρίσαμε την κοινή, θνητή μοίρα μας με τους ήρωες του έργου και προσπαθήσαμε να τους καταλάβουμε, αλλά και να καταλάβουμε τον ίδιο το συγγραφέα. Να εξηγήσουμε τη ζωή τους και τη ζωή μας. Τις πράξεις τους και τις πράξεις μας. Στο τέλος του έργου πια… ο Έντγκαρ αναρωτιέται: Πoιο είναι το νόημα της ζωής μου; Της ζωής μας; Εμείς προσπαθήσαμε να δώσουμε τις απαντήσεις που ζητάει αυτή η κραυγή. Ελπίζουμε να ακούσετε και εσείς την κραυγή του συγγραφέα αλλά και την δικιά μας κραυγή και να δώσετε τις δικές σας απαντήσεις…

Σημείωμα του σκηνοθέτη, Κώστα Δελακούρα