Έκλεισε η 4π των Σπίνουλα & Χατζή – Μια διδακτική εκδοτική ιστορία και η λίστα Λαγκάρντ

Άδοξο τέλος για το εκδοτικό εγχείρημα των πρώην μεγαλοστελεχών του ΔΟΛ Θ.Σπίνουλα και Δ.Χατζή. Η 4π που έχει κάνει αίτηση για υπαγωγή στο άρθρο 99 πριν από λίγες ημέρες διέκοψε οριστικά τη λειτουργία της με τον Θ.Σπίνουλα να βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με τους εργαζομένους για τα οφειλόμενα σε αυτούς. Το σύνολο των υποχρεώσεων της εταιρίας, δηλαδή τα χρέη σε προμηθευτές, ταμεία κλπ υπολογίζεται ότι ανέρχονται σε 4-5 εκατομμύρια ευρώ.

Οι εργαζόμενοι βρίσκονταν τον τελευταίο ένα χρόνο σε μια ιδιότυπη ομηρεία. Εκτός από τις συνεχείς μειώσεις μισθών και την επιβολή εκ περιτροπής εργασίας υπήρχαν συνεχείς καθυστερήσεις πληρωμών με αποτέλεσμα η εταιρία να χρωστά αυτή τη στιγμή περί τους 8-9 μισθούς σε κάθε εργαζόμενο. Το χειρότερο ήταν ότι οι εργαζόμενοι δεν μπορούσαν όχι φυσικά να απολυθούν (ποιός να δώσει αποζημιώσεις;) αλλά τους είχαν διαμηνύσει ότι δεν μπορούσαν ούτε καν να παραιτηθούν, αφού δεν τους έδιναν ούτε τα δεδουλευμένα τους για να φύγουν! Υποχρεωτικά λοιπόν παρέμεναν και περίμεναν όποτε θυμόταν το λογιστήριο να τους μοιράσει κάποια χρήματα.

Οι πιστωτές έκαναν παρέλαση καθημερινά, αλλά έφευγαν άπραγοι και οι εργαζόμενοι αντιλήφθηκαν πλέον ότι όλα είχαν τελειώσει και δεν είχαν καμία ελπίδα όταν πριν λίγους μήνες ο Δ.Χατζής σταμάτησε να εμφανίζεται στην εταιρία και λίγο αργότερα πληροφορήθηκαν ότι έχει πάει για δουλειές στην… Αυστραλία! Ο Θ. Σπίνουλας αφού όπως ανέφερε στους εργαζομένους προσπάθησε να βρει νέο επενδυτή να μπει ή και να αγοράσει εξ ολοκλήρου την εταιρία ώστε να συνεχίσει τη λειτουργία της και να αποπληρωθούν τα χρέη, δεν τα κατάφερε και δεν μπορεί πλέον να κάνει τίποτε άλλο από το βάλει λουκέτο.

Ανακοίνωσε στους 40 περίπου εργαζομένους που έχουν μείνει στην 4π ότι η τελευταία κίνηση που μπόρεσε να κάνει είναι να παραδώσει την αποθήκη που είναι γεμάτη έντυπα της εταιρίας και εκτιμά ότι αξίζουν περί το 1 εκ. ευρώ σε ένα από τους προμηθευτές της. Ζητά από τους εργαζόμενους να υπογράψουν ένα χαρτί που να απαλλάσσουν τον ίδιο και την εταιρία από κάθε απαίτηση και σε αντάλλαγμα ο προμηθευτής (κάποιος μεγαλοχαρτέμπορος) αν καταφέρει να πουλήσει τα έντυπα και κρατήσει τα οφειλόμενα σε αυτόν βέβαια ό,τι περισσέψει να τους το μοιράσει! Ως «κίνητρο» μάλιστα για να υπογράψουν οι εργαζόμενοι ο Θ. Σπίνουλας τους είπε ότι θα λάβουν ένα ποσό που αντιστοιχεί στο 15% των δεδουλευμένων και αν όλα πάνε καλά σε δέκα μήνες θα πάρουν άλλο ένα 35% των δεδουλευμένων και τέλος!

Πώς ιδρύθηκε η 4π

Ενδιαφέρον όμως έχει και το πώς ξεκίνησε η 4π για να συμπληρωθεί η εικόνα. Η 4π αποτελεί στην ουσία τον τομέα περιοδικών επιστήμης και τεχνολογίας του ΔΟΛ. Όταν κάποια στιγμή ο ΔΟΛ αποφάσισε ότι δεν θέλει να διατηρήσει τον τομέα ο Θ.Σπίνουλας ως επικεφαλής έκανε το εξής deal με το συγκρότημα. Ζήτησε και πήρε με υπενοικίαση τους τίτλους (RAM, Hitech, National Geogrpahic) για να τους εκδώσει εκείνος μαζί με άλλα έντυπα στην δική του εταιρία.

Η συμφωνία ήταν ότι θα έπαιρνε μαζί του και όλους τους εργαζομένους του τομέα αναίμακτα. Δηλαδή ο Θ, Σπίνουλας είπε στους εργαζομένους ότι ουσιαστικά ο τομέας απλά άλλαζε έδρα και επωνυμία, αλλά κατά τα άλλα όλα έμεναν ίδια! Θα συνέχιζαν να λαμβάνουν τους ίδιους μισθούς και η προϋπηρεσία τους θα υπολογιζόταν κανονικά στις μισθολογικές ωριμάνσεις, τις αποζημιώσεις κλπ. Όποιος δεν δεχόταν να ακολουθήσει το νέο εγχείρημα θα απολυόταν, θα έπαιρνε κανονικά την αποζημίωση του από τον ΔΟΛ, αλλά η συμφωνία ήταν ότι δεν μπορούσε να εργαστεί στη συνέχεια στην 4π. Όπως ήταν αναμενόμενο, σχεδόν το σύνολο των εργαζομένων έστω και με ανησυχίες, έστω και με βαριά καρδιά ακολούθησε τον Θ. Σπίνουλα με τον οποίο συνεργάζονταν πολλά χρόνια όλοι και υπήρχε και η σχετική εμπιστοσύνη. Όταν ιδρύθηκε η εταιρία και έγιναν οι μετακομίσεις στα νέα γραφεία παρουσιάστηκε και ο μυστηριώδης επενδυτής που ακουγόταν ότι θα συνέδραμε τη νέα προσπάθεια όταν γίνονταν οι σχετικές διεργασίες στον ΔΟΛ. Ήταν ο Δ. Χατζής που το άστρο του είχε λάμψει μαζί με εκείνο του Θ. Σπίνουλα την χρυσή εποχή του χρηματιστηρίου όταν στην Χρ. Λαδά (τότε) έρρεαν ποτάμια εκατομμύριων ευρώ. Όταν ανέλαβε ο Στ. Ψυχάρης ο Χατζής εγκατέλειψε (με πολλά να ακούγονται για αυτή την αποχώρηση) τον ΔΟΛ και ασχολήθηκε με τον χώρο της εστίασης ανοίγοντας αμερικανικά εστιατόρια και μπαρ σε κεντρικά σημεία της Αθήνας και στο mall στο Μαρούσι.

Να σημειωθεί ότι με όλη αυτή τη διεργασία οι δύο συνέταιροι ουσιαστικά άνοιξαν μια μεγάλη εκδοτική εταιρία χωρίς να βάλουν πρακτικά οι ίδιοι ούτε ένα ευρώ! Τα έντυπα που είχαν στη διάθεση τους για να ξεκινήσουν ήταν ακόμη τότε σε ικανοποιητικά επίπεδα στα μερίδια της αγοράς και τις πωλήσεις, ενώ κουβαλούσαν μαζί τους και κάποια διαφημιστικά συμβόλαια από τον ΔΟΛ. Έτσι τα γραφεία νοικιάστηκαν και οι εργασίες εγκατάστασης εκεί έγιναν με επιταγές από τα άμεσα μελλοντικά έσοδα των περιοδικών. Επίσης στη συμφωνία με τον ΔΟΛ ήταν ο τομέας να φύγει από εκεί μαζί με τον εξοπλισμό του, δηλαδή οι υπολογιστές, εκτυπωτές, μηχανήματα και τα εργαστήρια μεταφέρθηκαν στη νέα εταιρία. Με απλά λόγια η νέα εταιρία στήθηκε κυριολεκτικά στις πλάτες (αποζημιώσεις) των εργαζομένων. Ο ΔΟΛ έδωσε τρείς άχρηστους για αυτόν τίτλους και μερικά PC, οθόνες και επίσης άχρηστο πλέον για αυτόν εξοπλισμό εργαστηρίου και κέρδισε 60 περίπου αποζημιώσεις 15-20 εκ των οποίων ήταν πολύ «βαριές». Οι Σπίνουλας-Χατζής έγιναν ιδιοκτήτες εταιρίας μέσα σε ένα βράδυ χωρίς να βάλουν ούτε ένα ευρώ και για τη συνέχεια… βλέπαμε.

Το πρώτο διάστημα όλα πήγαιναν ικανοποιητικά στη 4π, υπήρχε ανάπτυξη, συνεχής παραγωγή εντύπων και δραστηριοτήτων και μαζικές προσλήψεις προσωπικού. Κομβικό σημείο η έκδοση της ιστορίας του Παπαρηγόπουλου στη δημοτική. Η πολυτελής έκδοση έγινε best seller και απέφερε σημαντικά κέρδη στην εταιρία. Όπως αποδείχτηκε όμως ήταν η αρχή του τέλους. Λίγο μετά άρχισαν σιγά σιγά να κάνουν την εμφάνιση τους τα πρώτα προβλήματα και κάποια στελέχη της εταιρίας πιο διορατικά ή και γνωρίζοντας ίσως κάτι περισσότερο, έσπευσαν να την εγκαταλείψουν λαμβάνοντας τις παχυλές αποζημιώσεις τους. Η συνέχεια ήταν κατηφορική για την 4π. Συνεχής έκδοση νέων εντύπων που δεν είχαν κάποια απήχηση, ενώ οι παλαιότεροι τίτλοι RAM, Hitech έπνεαν τα λοίσθια και κάποια στιγμή μάλιστα διέκοψαν την έκδοση τους. Μέσα στον πανικό τους οι Σπίνουλας-Χατζής άρχισαν να κάνουν σπασμωδικές κινήσεις. Για παράδειγμα, όταν είδαν τη μόδα που ξεκινούσε για τα ηλεκτρονικά τσιγάρα έσπευσαν να δώσουν ένα σεβαστό ποσό (αφήνοντας απλήρωτους τους εργαζομένους) για να φέρουν ένα κοντέινερ με ηλεκτρονικά τσιγάρα τα οποία κάτι επειδή βγήκε η γνωστή απαγόρευση πωλήσεων τους, κάτι ότι η μόδα πέρασε πολύ γρήγορα, παρέμειναν τελικά μέσα στο κοντέινερ…

Με αυτά και με αυτά, η εταιρία είχε πάρει την κάτω βόλτα και τίποτε από όσα προσπαθούσε να κάνει ο Σπίνουλας σε εκδοτικό επίπεδο δεν έπιανε. Η έλλειψη ρευστότητας και η αδυναμία τραπεζικού δανεισμού, όπως συνέβη και στα υπόλοιπα εκδοτικά μαγαζιά, οδήγησε τελικά στο λουκέτο. Έτσι οι εργαζόμενοι της εταιρίας, που στο σύνολο τους έχουν 10 -15 χρόνια στην εταιρία αφού έχουν ταλαιπωρηθεί πολύ εδώ και δύο περίπου χρόνια, τελικά έχασαν 2 φορές τις αποζημιώσεις τους και όπως τελικά φαίνεται, θα χάσουν και 8-9 μισθούς. Φυσικά οι εργαζόμενοι έχουν προσφύγει στα δικαστήρια, αλλά ως γνωστόν όλοι οι νόμοι ειδικά οι πρόσφατοι είναι ουσιαστικά προστατευτικοί απέναντι στους εργοδότες και θα πρέπει κάποιος να παλεύει πολλά χρόνια για να καταφέρει κάποτε να κερδίσει μια απόφαση, αλλά και τότε δύσκολα θα πάρει κάτι. Άλλωστε, όπως αποδείχτηκε πρόσφατα με την περίπτωση Ανδρουλιδάκη, οι εκδότες δεν έχουν πλέον να φοβούνται ούτε καν την προσωποκράτηση ή την φυλάκιση, ρίχνουν στο τραπέζι μια γνωμάτευση για συμπτώματα κατάθλιψης και τάση προς αυτοκτονία και καθαρίζουν. Στην περίπτωση μάλιστα της 4π θα πρέπει οι δικηγόροι να μάθουν να γνωρίσουν τον όμορφο κόσμο των… καγκουρό για να βρουν κάποια άκρη!

ΥΓ: Κωμικοτραγική εξέλιξη ήταν η δημοσίευση της λίστα Λαγκάρντ τη στιγμή που ο Θ. Σπίνουλας ανακοίνωνε το λουκέτο και ζητούσε από τους εργαζομένους να υπογράψουν την παραίτηση κάθε διεκδίκησης. Στη λίστα φιγουράρει το όνομα του Δ. Χατζή!