Ώστε, όσοι συνεργάστηκαν μαζί σας έχουν μόνο καλά λόγια να πουν κ. Μαρινάκη;

Αναμνήσεις ενός εργαζόμενου του ΔΟΛ στη «νέα εποχή» της Alter Ego

email

Τα όσα είπε ο κ. Βαγγέλης Μαρινάκης στη συνέντευξη (εντός ή εκτός εισαγωγικών) στον κ. Χατζηνικολάου τίθενται στην κρίση κάθε σκεπτόμενου πολίτη. Ειδικά όμως, ακούγοντας τους ισχυρισμούς του σχετικά με τις επιχειρήσεις του -τουλάχιστον τις εκδοτικές- δεν μπόρεσα να συγκρατήσω το θυμό μου ως πρώην δημοσιογράφος για σχεδόν 30 χρόνια στον ΔΟΛ και για άλλους επτά μήνες αυτόπτης μάρτυρας στο θέατρο του παραλόγου στο οποίο περιέπεσαν οι ιστορικές εφημερίδες. Από τη στιγμή που αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει, αναρωτιόμασταν πολλές φορές οι παλιότεροι συνάδελφοι (όσοι τέλος πάντων μας έγινε η «τιμή» να περάσουμε στη «νέα εποχή»), τι θα σκεφτόταν ο Χρήστος Λαμπράκης αν έβλεπε τα όσα συμβαίνουν στα Nέα και το Βήμα. Αν έβλεπε τον τρόπο και τις πρακτικές με τις οποίες γράφονται και ενίοτε έρχονται έτοιμα) τα κείμενα που δημοσιεύονται. Τα κάθε λογής «φίλτρα» από τα οποία περνάει κάθε φράση, κάθε φωτογραφία. Αν έβλεπε τις συνθήκες –εργασιακής και ψυχολογικής πίεσης- κάτω από τις οποίες καλούνται να λειτουργήσουν οι δημοσιογράφοι. Τις καμαρίλες, τους κάθε λογής «Δαράκηδες» και πρόθυμους που κυκλοφορούν στους διαδρόμους. Αν έβλεπε τις δουλικές συμβάσεις που κλήθηκαν εκβιαστικά να υπογράψουν και τους μισθούς – ντροπή της «νέας εποχής» των δύο ιστορικών εφημερίδων. Αν έβλεπε, τέλος, συνολικά την αισθητική που περιβάλλει όλο αυτό το μόρφωμα που ονομάζεται Αlter Ego. Και επειδή η υψηλή αισθητική του Λαμπράκη ήταν γνωστή, νομίζω ότι αυτό θα τον πείραζε περισσότερο. Μία αισθητική αστικού λούμπεν που από τη μία θέλει την είσοδο των γραφείων να κοσμείται από κοστουμαρισμένους πορτιέρηδες, και από την άλλη αφήνει τους δημοσιογράφους να δουλεύουν σε απαρχαιωμένους υπολογιστές. Που από τη μία διοργανώνει βλαχομπαρόκ φιέστες τύπου Down Town με κάθε λογής τηλεοπτικές ανθυποπερσόνες και από την άλλη αντιμετωπίζει τους πραγματικούς εργάτες της ενημέρωσης σαν παρακατιανούς.

Αυτή είναι η Alter Ego που βίωσα εγώ για το -μικρό ευτυχώς- διάστημα που βρέθηκα εκεί.

Δημοσιογράφους σκυνθρωπούς που κυκλοφορούν βλαστημώντας στους διαδρόμους με αυτά που ζουν, που καταριόνται την ώρα και τη στιγμή που το ιστορικό συγκρότημα στο οποίο πολλοί εξ αυτών μεγάλωσαν επαγγελματικά, μεταξύ αυτών και εγώ, που τους παρείχε τα πάντα για να κάνουν σωστά τη δουλειά τους, σήμερα έχει καταντήσει μία φάμπρικα πολιτικής και επιχειρηματικής προπαγάνδας που απλά πετάει ένα ξεροκόμματο στους δημοσιογράφους, αφού ούτως ή άλλως, γράφουν καθ’ υπαγόρευση και υπό φόβο. Εννοείται, ότι δεν υπάρχει δημοσιογράφος εκεί μέσα που να σέβεται τον εαυτό του και να μη βρίσκεται σε αναζήτηση άλλης δουλειάς.

Σχετικά δε, με την αποστροφή του κ. Μαρινάκη ότι οι δημοσιογράφοι στα Μέσα που κατέχει, γράφουν ελεύθερα, χωρίς καμία παρέμβαση, τι να πει κανείς. Προφανώς εννοεί, ότι δεν υπάρχουν παρεμβάσεις αφού και οι ίδιοι ξέρουν πολύ καλά τι πρέπει και τι δεν πρέπει να γράφουν, (στις περιπτώσεις που τα ρεπορτάζ δεν τους έρχονται ουρανοκατέβατα από διάφορες άγνωστες διευθύνσεις email, ή συνοδευόμενα με συγκεκριμένες «οδηγίες»).

Ετσι, λοιπόν εκδίδονται σήμερα τα Νέα και το Βήμα. Στο κοινό του κ. Χατζηνικολάου ο κ. Μαρινάκης ας λέει ό,τι θέλει. Αλλά όσους δουλέψαμε και δουλεύουμε στα δημοσιογραφικά «τάνκερ» του, δεν θα μας κοροϊδεύει και μέσα στα μούτρα μας.

ΥΓ. Οσοι θεωρούν (μεταξύ αυτών και το Μαξίμου) ότι ο κ. Μαρινάκης με τη ραδιοφωνική παρουσία του ήθελε να προωθήσει τον κ. Μητσοτάκη ενόψει εκλογικών αναμετρήσεων, έχουν μαύρα μεσάνυχτα…

Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία

Δ.Ν.