Και απλήρωτοι και κότες λειράτες οι δημοσιογράφοι

Του Θάνου Πασχάλη

Αυτό που συμβαίνει με τον κλάδο μας δεν ξέρω αν θα συνέβαινε με άλλο κλάδο εργαζομένων.Δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα υπήρχαν π.χ 10 μεγάλα Σούπερ Μάρκετ η Πολυκασταστήματα που να μην πλήρωναν επί μήνες τους υπαλλήλους τους και αυτοί να μην ξεσηκώνονταν αλλά να παρίσταναν τις έτοιμες για σφαγή γαλοπούλες των Χριστουγέννων ή τις λειράτες κότες για ξεπουπούλιασμα. Κι όμως αυτό συμβαίνει. Οι επαναστάτες και αρνητές του κατεστημένου, οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι που με τη γραφίδα τους τα βάζουν δήθεν με την εξουσία υπερασπιζόμενοι τους αδυνάτους και κατατρεγμένους που είναι οι απολυμένοι, οι άνεργοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι κλπ ποιούν σήμερα τη νήσσαν για το τομάρι τους. Μισή φωνή και μισή λαλιά όλη κι όλη προς τα αφεντικά για την απληρωσιά μηνών που περισσότερο μοιάζει με ζητιανιά παρά με σοβαρή διεκδίκηση των δεδουλευμένων τους . Δουλεύουν νυχθημερόν ευελπιστώντας στις αγαθές προθέσεις των εργοδοτών τους και σε κάποιο είδος πληρωμής “έναντι” δηλαδή ελεημοσύνη χειρίστου είδους. Περιμένουν να τους καταβληθούν δεδουλευμένα από το καλοκαίρι συνεχίζουν ωστόσο να ολοφύρονται εκδίδοντας ανακοινώσεις απελπισίας και διαμαρτυρίας αλλά ουδέν επί του πρακτέου. Από την άλλη οι εργοδότες,καταχρεωμένοι όλοι τους λόγω των θαλασσοδανείων, συνεχίζουν την κοροιδία προς τους εργαζόμενους με ανέξοδες υποσχέσεις αλλά και προς τον εαυτό τους. Συντηρούν στη νεκροφάνεια επιχειρήσεις Τύπου που προ πολλού μπήκαν στο φέρετρο. Οταν ελάχιστοι συμπολίτες μας αγοράζουν πλέον εφημερίδα (κυρίως γερόντια) πώς και πότε περιμένουν να ανακάμψουν; Η ενημέρωση που περνά από το χαρτί της εφημερίδας τέλειωσε. Δεν είναι τυχαίο ότι οι καθημερινές εφημερίδες που κυκλοφορούν σε όλη την Ελλάδα πωλούν όσο οι επαρχιακές πριν από μια επταετία. Οι νέοι και οι μεσήλικες έχουν στραφεί για πολλούς λόγους στο διαδίκτυο. Το ερώτημα είναι απλό. Γιατί οι εκδότες, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν βγαίνουν πλέον οικονομικά, δεν τις κλείνουν ? Γιατί να ταλαιπωρούν τόσους εργαζόμενους;  Η ελληνική αγορά δεν μπορεί να συντηρήσει ούτε μια καθημερινή εφημερίδα πλέον. Πολλές οι εφημερίδες ελάχιστοι οι αναγνώστες. Είναι σαν να πουλάς πλέον πάγο σε Εσκιμώους. Ευτυχώς που τις Κυριακές υπάρχουν οι προσφορές και κάποιοι εκδότες σώζονται, ενώ άλλοι πνίγηκαν από ατυχείς επιλογές προσφορών και έβαλαν πλέον το κεφάλι στο ντορβά κηρύσσοντας το “ουκ αν λάβοις του παρά μη έχοντος”. Ο κλάδος του Τύπου και των απλήρωτων εργαζομένων του έφτασε να ζει σε χειμέρια νάρκη. Να περιμένει άραγε τον Αη Βασίλη; Η αρέσκεται να θυσιάζεται επί μήνες , ως άλλη γαλοπούλα, των Χριστουγέννων; Οι εκδότες, τύπου Μπόμπολα και Ψυχάρη, καλά κάνουν. Αφού δεν παίρνουν πλέον θαλασσοδάνεια από τις τράπεζες συντηρούν τις επιχειρήσεις τους χάρις στην απληρωσιά των εργαζομένων τους. Είναι ένα νέο κόλπο αυτό. Σιγά σιγά (βλέπε Μέγκα) θα ξοφλήσουν και τα χρέη τους στις Τράπεζες. Αμάν τι μας περιμένει ακόμα. Κανείς άλλος κλάδος δεν ρήμαξε τόσο και κανείς άλλος δεν λούφαξε τόσο…